ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ, ΛΙΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΚΕΛΕΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΧΥΤΗΡΙΑ, ΚΑΙ ΘΑΨΤΕ ΤΟΥΣ

Όταν ματαιώνεται μία θεατρική παράσταση επειδή τη θεωρούν -και είναι- «βλάσφημη», το αυγό του φιδιού δεν επωάζεται, βγήκε από το κέλυφος.

Όταν ζητούν να πεταχτούν από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς τα νήπια, που στις φλέβες τους δεν τρέχει «ελληνικό αίμα», ο φασισμός δεν επωάζεται, είναι στην πόρτα μας.

Όταν αντικαθιστούν την αστυνομία στην «επιβολή της τάξης» ή έχουν αγαστή συνεργασία μαζί της στους «ελέγχους νομιμότητας», το παρακράτος δεν επωάζεται, οικοδομείται.

Όταν υβρίζουν και προπηλακίζουν, on camera, διαφωνούντες,

με αυτούς, πολίτες, ακόμη και βουλευτές, τα τάγματα εφόδου δεν επωάζονται, έχουν αναλάβει δράση.

Όταν με τη συμπεριφορά τους, καθημερινά, μετατρέπουν το κοινοβούλιο σε χαμαιτυπείο, η εκτροπή από τη Δημοκρατία δεν επωάζεται, συντελείται.

Όταν τα «παιδιά» με τα ξυρισμένα κρανία, τα μαύρα ρούχα και τα πρησμένα μούσκουλα γίνονται κοινωνική αξία, τότε η …νύχτα  με τους κρυστάλλους και τους πραιτωριανούς της δεν επωάζεται, είναι πραγματικότητα.

Όταν ο λόγος συμποσούται σε μία μόνον λέξη, το «εγέρθητι», τότε η ωχρά σπειροχαίτη του αυταρχισμού δεν επωάζεται, είναι ήδη σάρκωμα στο κοινωνικό σώμα.

Όταν οι πολιτικοί ασμοδαίοι, οι ιδεολογικοί καλικάτζαροι και οι (κοινωνικά) αρχάνθρωποι απαιτούν και καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο στο δημόσιο βίο, τότε ο μεσαίωνας δεν επωάζεται, ήλθε.

Όταν απειλούν ανοιχτά τους Εβραίους, τους μετανάστες, τις μειονότητες, τους διαφορετικούς, τους παρεκκλίνοντες από τους δικούς τους φαιούς μαιάνδρους, τότε ο ρατσισμός δεν επωάζεται, είναι εντός των τειχών και μακελεύει.

Όταν με χιτλερικά παραγγέλματα και παρελαύνουσες σβάστικες βιάζουν ελευθερίες, δικαιώματα και θεσμούς, τότε ο ναζισμός δεν επωάζεται, βγήκε από τα υπόγεια και τις μπυραρίες και περιπολεί σε δρόμους και πλατείες.

Όταν οι κατσαπλιάδες της εθνικής ιστορίας, οι δοσίλογοι της Κατοχής και οι ρουφιάνοι της δικτατορίας εμφανίζονται ως τιμητές και κήνσορες της αξιοπρέπειας του λαού, τότε τα κρεματόρια δεν επωάζονται, καπνίζουν ήδη.

Όταν οι απέθαντοι του πολιτισμού έχουν βγει από τα σκουληκιασμένα λαγούμια τους, μία είναι η απάντηση: εγέρθητι, οπλίσατε και πυρ -χλευασμού- κατά βούληση.

Αφανίστε τους, με την περιφρόνηση. Κάψτε τους, στην απομόνωση. Και θάψτε τους σκελετούς τους όσο πιο βαθιά γίνεται. Σε φέρετρα από μολύβι που θα ‘χουν φτιαχτεί σε χυτήρια δημοκρατίας, ανθρωπιάς, ευαισθησίας και ανοχής.

Είναι τα μόνα που δεν αντέχουν. Όπως οι βρικόλακες το σταυρό…

Keywords
Τυχαία Θέματα