Και τώρα τι;

Το πολιτικό μας σύστημα τροφοδότησε την απογοήτευση και τώρα αναζητά απεγνωσμένα λύσεις για το μετριασμό της.

Η αναζήτηση της νέας πορείας με βασικά συστατικά τη γνώση και τη φρεσκάδα των νέων ξεχάστηκε και οι αυτοσχεδιασμοί κυριάρχησαν και κυριαρχούν. Οι ριζωμένες νοοτροπίες της προχειρότητας δεν λένε ν’ αλλάξουν…

Τι κρίμα! Το σημερινό εθνικό ταλέντο είναι και αξιόλογο και με κοινωνικές ευαισθησίες, αν και το εκπαιδευτικό μας σύστημα εμφανίζει συμπτώματα παρακμής σε όλες του τις εκφάνσεις. Το πόσο αξιόλογο είναι το ταλέντο της χώρας το πιστοποιούν οι επιτυχίες του σε «έμπειρες»

Τα ερωτήματα για την πορεία της χώρας είναι πολλά και περιμένουν απαντήσεις.

Αλήθεια, τι θέλει η πατρίδα μας για να βρει το δρόμο της;

Το πρώτο είναι να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της γης, του περιβάλλοντος και του πολιτισμικού της πλούτου. Και το δεύτερο να εκπαιδεύσει κατάλληλα το ανθρώπινο δυναμικό της, ώστε να μεγιστοποιήσει το όφελος από την αξιοποίηση των δυνατοτήτων του. Η ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας είναι μείζονος σημασίας. Ο τεχνολογικός αλφαβητισμός θα ενισχύσει την καινοτομία και θα οδηγήσει στο δρόμο της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής και, σε μεγάλο βαθμό, της διαφθοράς. Η εξοικείωση του πολίτη με τις νέες τεχνολογίες θα κάνει τις υπηρεσίες διαφανείς, γρήγορες και αποτελεσματικές.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά τους κυβερνώντες. Για να έχουμε μια εικόνα των ενεργειών τους αρκεί να ταξιδέψουμε στη χώρα και αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα.

Η γη μας είναι ακαλλιέργητη και η ύπαιθρος έρημη. Η συστηματική αντιμετώπιση του πρωτογενή τομέα είναι ανύπαρκτη και οι όποιες μεμονωμένες προσπάθειες φέρνουν μαζί τους την πίκρα από την κρατική αδιαφορία.

Τα ανώτατα πνευματικά μας ιδρύματα με την υπερ-πληθώρα των φοιτητών σε γνωστικά αντικείμενα που αποτελούν την εγγύηση της ανεργίας, σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό μοντέλο, υπολειτουργούν, γιατί δεν επαρκούν οι οικονομικοί πόροι και μαζί απουσιάζει η προοπτική των αποφοίτων.

Οι κυβερνώντες δεν γνωρίζουν ότι είναι παραγωγοί ανέργων και μελαγχολίας; Δεν θα ήταν λογικό και έκφραση υπευθυνότητας να σκεφτούν να οργανώσουν την εκπαίδευση με τρόπο που να βοηθάει τους νέους να βρουν το δρόμο τους και η χώρα την προοπτική της;

Η συμπόρευση της χώρας με τις έμπειρες κοινωνίες απαιτεί υψηλής στάθμης επιστήμονες σε αντικείμενα αιχμής και ανθρώπινο δυναμικό με δεξιότητες. Αλλά, τα αντικείμενα αιχμής απουσιάζουν και οι άνθρωποι με δεξιότητες είναι σπάνιο είδος.

Υπάρχει ελπίδα;

Αν κρίνουμε από το κύμα απαιτήσεων της πλειοψηφίας των πολιτών για ηθικοποίηση των οικονομικών συναλλαγών, των Μ.Μ.Ε. και της πολιτικής ζωής, η εποχή μας δεν είναι κλειστή. Αν ξανασκεφτούμε τις επιλογές που έχουμε ως λαός, τότε θα βρούμε το δρόμο μας. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας-επιστήμης και η αυτοκριτική και αυτό-διόρθωση της μέχρι τώρα πορείας της χώρας θα αποτελέσουν την αρχή μιας ανοδικής πορείας. Δεν ξεριζώθηκε όλη η ηθική-πολιτική μας κληρονομιά, γιατί παραμένουν ακόμη φωνές και ταλέντο που μπορούν να αναγεννήσουν τη χώρα μας. Εκείνο που χρειάζεται είναι χώρος για να εκφραστούν. Η κρίση είναι η ευκαιρία ανα-στοχασμού, είναι η ευκαιρία να δούμε τον εαυτό μας με τα μάτια των άλλων.

Τώρα είναι ο καιρός να διορθώσουμε τις ανορθογραφίες μας. Οι δυσκολίες πολλές και ο λαϊκισμός σε έξαρση.

Στην πατρίδα μας αν δεν σοβαρευτούμε όλοι, δεν μειώσουμε τα ελλείμματά μας στην τεχνολογία και τον ορθολογισμό, δεν σεβαστούμε τη λειτουργία των θεσμών, δεν καλλιεργήσουμε τη μεταξύ μας εμπιστοσύνη και δεν δώσουμε την πρέπουσα αξία στην παιδεία και το κοινό καλό το μέλλον θα καλείται αβεβαιότητα…

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης

E-mail: [email protected]