Ήρθε το τέλος της ελληνικής ακτοπλοΐας;

Η ολοκλήρωση της δημοσίευσης των οικονομικών αποτελεσμάτων των τεσσάρων εισηγμένων εταιρειών για την προηγούμενη οικονομική χρήση του 2012 ανέδειξε για ακόμα φορά την αδυναμία των ελληνικών ακτοπλοϊκών σχημάτων να ανταπεξέλθουν στα σύγχρονα οικονομικά προβλήματα, στο τεράστιο κόστος συντήρησης και λειτουργίας των πλοίων τους, αλλά και στην δραματική μείωση της επιβατικής κίνησης. Για να μην μακρηγορώ οι ζημίες το προηγούμενο έτος διαμορφώθηκαν στα 222 εκατ. Ευρώ, ενώ το 2011 οι ζημίες των τεσσάρων εταιρειών είχαν φθάσει τα 209 εκατ. Ευρώ. Με άλλα λόγια μόνο την περασμένη διετία οι ζημίες εκτοξεύθηκαν

Τώρα, στο ερώτημα τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί για τις εσωτερικές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, η απάντηση είναι νομίζω απλή: Είναι σίγουρο ότι τα επιβατηγά πλοία θα μειωθούν ακόμα περισσότερο και οι συνδέσεις με τα νησιά θα γίνουν σαφώς λιγότερα. Θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν τα ίδια ακτοπλοϊκά σχήματα; Η απάντηση και στο ερώτημα αυτό είναι εύκολο. Δεν υπάρχει μία τοις χιλίοις να διατηρηθούν εν ζωή. Εκτιμώ ότι δεν θα υπάρξει στο άμεσο μέλλον πιστωτικό ίδρυμα ή ιδιώτης επενδυτής που θα μπορέσει να κρατήσει όλα αυτά τα πλοία που διαθέτουν οι εταιρείες εν κινήσει.

Και τι θα γίνει; προκύπτει εύλογα το επόμενο ερώτημα. Πάλι, η απάντηση είναι απλή. Δεν μπορούν να υπάρχει ανταγωνισμός στην ελληνική ακτοπλοΐα Δηλαδή, δεν μπορούν να υπάρχουν δύο εταιρείες σε μια δρομολογιακή γραμμή και να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός με εκπτώσεις και προσφορές. Να επισημάνω ότι όταν ήταν δύο εταιρείες, οι Μινωικές Γραμμές και η ΑΝΕΚ, στην γραμμή Πειραιάς – Ηράκλειο – Πειραιάς, ο ετήσιος τζίρος τους ήταν 100 εκατ. Ευρώ, μόλις μπήκε και τρίτη εταιρεία, η Super Fast Ferries, τότε άρχισαν οι εκπτώσεις και οι προσφορές. Αποτέλεσμα ήταν, παρά την αύξηση της επιβατικής κίνησης, ο τζίρος έπεσε στα 70 εκατ. Ευρώ. Τα ίδια αποτελέσματα είχαμε και στις άλλες βασικές γραμμές: Πειραιάς – Χίος – Μυτιλήνη και στη γραμμή Πειραιά ς- Δωδεκάνησα. Στην τελευταία γραμμή είχαμε την χρεοκοπία της εταιρείας του Γεράσιμου Αγούδημου, G. A. Ferries, όταν δραστηριοποιήθηκε η Blue Star. Βέβαια, και όταν μπήκαν τα πλοία του Γ. Αγούδημου στα Δωδεκάνησα είχε χρεοκοπήσει η ΔΑΝΕ. Ο κύκλος της ιστορίας είναι σχεδόν ο ίδιος. Τα τελευταία 200 χρόνια έχουν χρεοκοπήσει περί τις 500 μεγάλες και μικρές ακτοπλοϊκές εταιρείες. Την χρεκοπία αντιμετώπισαν και όλες οι κρατικές προσπάθειες που έγιναν από διάφορες διαχρονικά κυβερνήσεις.

Δηλαδή, δεν υπάρχει, λύση στο ελληνικό ακτοπλοϊκό ζήτημα; Σαφώς και υπάρχει. Απαιτείται ένας άλλος σχεδιασμός για τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και άλλου τύπου συνδέσεις της ηπειρωτικής χώρας με τα νησιά. Ο βασικός κορμός του τουρισμού, οι ξένοι επισκέπτες, πλέον δεν έρχονται μέσω πλοίων από την Ιταλία ή οδικώς. Έρχονται με τσάρτερ. Πάνε απ’ ευθείας στα νησιά. Αν προσθέσουμε και την μειωμένη εσωτερική κίνηση λόγω της οικονομικής κρίσης τότε θα γίνει απ’ όλους κατανοητό ότι καμία εταιρεία δεν μπορεί να συντηρήσει και να λειτουργήσει πλοία με πληρότητες που δεν υπερβαίνουν τώρα το χειμώνα το 30% του πλοίου. Πολύ δε περισσότερο όταν το κόστος των καυσίμων συνεχώς αυξάνεται. Σήμερα, υπάρχουν εταιρείες που οφείλουν τα πληρώματα τους πάνω από 5 με 6 μήνες μισθούς. Περιμένουν την καλοκαιρινή σαιζόν να κάνουν εισπράξεις και να πληρώσουν τα πληρώματα, τα καύσιμα, τους τόκους, τους υπαλλήλους, τα λιμανιάτικα, τις ασφαλιστικές εισφορές, την Εφορία και τις άλλες δαπάνες. Τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα, αν αναλογισθούμε ότι πριν λίγες ημέρες πωλήθηκε ένα πλοίο με ζημίες 6,5 εκατ. Ευρώ, προκειμένου να αυξηθεί η ρευστότητα της εταιρείας. Αν συνεχισθεί αυτή η τακτική, λόγω αντικειμενικών αδυναμιών, τότε προβλέπω ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι ο τελευταίος μήνας της ακτοπλοίας που όλοι γνωρίσαμε τα τελευταία 50 χρόνια. Στη θέση της θα έρθει ένα μοντέλο, που σίγουρα δεν θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των νησιωτών και των νησιών, δεν θα ικανοποιεί κανένα, αλλά το σπουδαιότερο δεν θα φέρνει κερδοφορία ούτε για τους πλοιοκτήτες των πλοίων. Τότε, θα πρέπει να ομολογήσουν όλοι όσοι πέρασαν από το υπουργείο Ναυτιλίας και τις κυβερνήσεις ότι απέτυχαν και σε αυτό τον τομέα…