Η σύνεση του Γιάννη Μπουτάρη

Τον παρακολουθούμε επί χρόνια, ξέρουμε μέσες άκρες τις περιπέτειές του, οικογενειακές και άλλες, έχουμε μελετήσει τη φυσιογνωμία του που εμπνέει σύνεση και εντιμότητα, πολλοί φρονούν ότι είναι ένα άτομο που του ταιριάζει η φράση «άνθρωπος για όλες τις εποχές». Πολλοί έχουν την απορία : γιατί αυτός ο ενήλιξ άνδρας δεν ακολουθεί την πεπατημένη παρά έρχεται πιο κοντά μας παίζοντας σχεδόν και κάνοντας το περίπλοκο απλό; Αν θυμηθούμε άλλα πρόσωπα της πολιτικο-διοικητικής Θεσσαλονίκης που τελευταία έπαθαν τα

όσα έπαθαν, αναρωτιόμαστε γιατί τάχα η ζωή να είναι τόσο δύσκολη, γιατί ο δρόμος να περνάει μέσα από δολιχοδρομήσεις όπου τελικά κυριαρχεί το «μαύρο χρήμα», η απιστία και η ψευδολογία;

Προσφάτως ο Μπουτάρης πήρε τον πάνω δρόμο και βρέθηκε στην Αυστρία. Τουρισμός; Περιέργεια; Μεγάλη ζωή; Ο ίδιος απλοποιεί τα πράγματα μέχρι σημείου αφέλειας διότι αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια. «Η πρώτη χώρα που επισκέφθηκε – παιδί ακόμη – ήταν η Αυστρία το 1954, σε ηλικία 12 ετών. Θυμάται ακόμη σαν να ήταν χθες τις περιπολίες του Σοβιετικού Στρατού στη Βιέννη». Το μυστικό στο ταξίδι του αφορά τη νέα σύντροφό του που είναι αυστριακή και συντροφεύει τον δήμαρχο της συμπρωτεύουσας.

Το στόρι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Μπουτάρης γνώρισε μια γυναίκα μικρότερή του (52 ετών), βέρα αυστριακή από τη Βιέννη, με μουσικές σπουδές, η οποία ήρθε στη Θεσσαλονίκη πριν από 12 χρόνια, συγκεκριμένα σε μια από τις εκδηλώσεις για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Μιλάει τα ελληνικά καλύτερα από εμένα και από σένα (λέει στον δημοσιογράφο του «Βήματος» ο Μπουτάρης), είναι γλυκύτατη, έχει βοηθήσει μη κυβερνητικές οργανώσεις, βοήθησε ακόμη στην κοινωνική πολιτική του Δήμου και σήμερα μετέχει στην ελληνογερμανική συνεργασία», με άλλα λόγια είναι υπό τον κύριο Φούχτελ.

Ο Μπουτάρης είναι ένας άνθρωπος που πάτησε σάπιο σανίδι, βρέθηκε στο κενό όπως έχω μάθει, αλλά καλή του τύχη κατόρθωσε να επανέλθει στα συγκαλά του. Για την πρώτη του γυναίκα έχει να πει μεστά λόγια : «Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο αφού ήμουν γέρος, αλλά δεν είχα παραιτηθεί από την ερωτική διάθεση. Αναζητούσα νια θαλπωρή, τον έρωτα, την οικειότητα και όχι αντικατάσταση της συζύγου».

Η απώλεια της συζύγου του του κόστισε πολύ, διότι ήταν ένα πρόσωπο το οποίο υπεραγαπούσε. Εφόσον λοιπόν ο χρόνος κλέβει ένα πρόσωπο και εμφανίζει ένα άλλο, η αυστριακή πάτησε πόδι στη ζωή του Ιωάννη Μπουτάρη. Χαίρε Ιωάννη!