Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά

Ο Νίκος Πουλαντζάς γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1936 στην Αθήνα, και κατοικούσε με τους γονείς του στην οδό Βερανζέρου στην Πλατεία Βάθης.

Ο πατέρας του, Αριστείδης, ο οποίος καταγόταν από την Μάνη, ήταν δικηγόρος , ενώ η μητέρα του λεγόταν Αγγελική Καρυοφύλλη. Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό σχολείο ο Νίκος Πουλαντζάς φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών,

Το 1955 έλαβε και το απολυτήριό του από το Πειραματικό γυμνάσιο αλλά ήταν ήδη φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτό οφείλεται σε μια μορφωτική συμφωνία ανάμεσα στο Γαλλικό κράτος και στην Ελλάδα κατά την οποία αναγνωριζόταν ως ισότιμο το γαλλικό «baccalauréat» με το απολυτήριο του γυμνασίου. Το πτυχίο της Νομικής το πήρε το 1957 με «Άριστα».

Θα υπηρετήσει τη θητεία του στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Το 1960 θα αποκτήσει την δικηγορική άδεια αλλά δεν θα ασκήσει ποτέ το επάγγελμα. Την ίδια χρονιά θα φύγει για την Δυτική Γερμανία όπου θα παρακολουθήσει δύο εξάμηνα σεμινάρια φιλοσοφίας και φιλοσοφίας του δικαίου στα πανεπιστήμια του Μονάχου και της Χαϊδελβέργης.

Αποτέλεσμα αυτής της σπουδής θα είναι η μεταπτυχιακή του εργασία με θέμα την «Αναγέννηση του φυσικού δικαίου στη Γερμανία». Από το 1961 μέχρι το 1964 προετοιμάζει τη διδακτορική του διατριβή στη Σχολή Δικαίου και Οικονομικών Επιστημών του Παρισιού με θέμα, «Φύση πραγμάτων και δίκαιο». Από το 1962 ως το 1965 εργάστηκε ως βοηθός στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης.

Το 1966 παντρεύτηκε την Γαλλίδα φεμινίστρια Αννί Λεκλέρ. Το 1971 απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Αριάδνη.

Από τον Δεκέμβριο του 1968 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Βενσέν κοινωνιολογία. Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα μες από την Νεολαία της ΕΔΑ, υπήρξε μέλος του παράνομου ΚΚΕ και μετά την διάσπαση του κόμματος το 1968 τάχθηκε με το ΚΚΕ Εσωτερικού, τοποθετημένος στην αριστερή του πτέρυγα.

Τη δεκαετία του 1970 ο Πουλαντζάς ήταν γνωστός μαζί με τον Λουί Αλτουσέρ ως ηγετική μορφή του δομικού μαρξισμού. Υπερασπίστηκε τις θεωρητικές θέσεις του λενινισμού, αλλά υποστήριξε την στρατηγική του ευρωκομμουνισμού, χωρίς να εγκαταλείψει την αριστερή κριτική στην πολιτική των δυτικών ΚΚ.

Είναι περισσότερο γνωστός για το θεωρητικό έργο περί το κράτος. Προσέφερε επίσης μαρξιστικές συνεισφορές στην ανάλυση του φασισμού, των κοινωνικών τάξεων στον σύγχρονο κόσμο και την κατάρρευση των δικτατοριών στην νότια Ευρώπη (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα) κατά την δεκαετία του 1970.

Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, όπου και αυτοκτόνησε στις 3 Οκτωβρίου του 1979 υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.