Γκάφα επαναλαμβανόμενη…

Η μία μετά την άλλη οι γκάφες στην Κυβέρνηση: Στην αρχή ήταν οι διαρροές για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων που θα τον επέβαλλαν μάλιστα από το α΄ τετραγωνικό και θα «κλείδωναν» οι αποφάσεις εντός ολίγων ημερών. Τελικά μετά από αρκετά πρωτοσέλιδα και γκρίνια από τους κυβερνητικούς εταίρους ο φόρος απέκτησε …αφορολόγητο και οι αποφάσεις… μπορούν να περιμένουν μέχρι τον Μάιο.

Λίγο μετά ακολούθησε ο υπουργός Εργασίας με τις προτάσεις του για το πώς θα μπορούσαν να αποφασίζονται οι απεργίες: Λίγο «κουνήθηκαν» οι συνδικαλιστές

και ζήτημα είναι αν πέρασαν 24 ώρες για να «μαζευτεί» το θέμα από τον ίδιο τον υπουργό.

Κατόπιν ήρθε ο κ. Μέργος: Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών και έθεσε από το πουθενά θέμα κατώτατου μισθού.. Λες και δεν έχουμε να λύσουμε άλλα ζητήματα όπως το ότι δεν υπάρχουν επιχειρήσεις να βάλουν μπροστά τις μηχανές και άνθρωποι που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται αυτό που είναι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας. Ο κατώτατος μισθός.

Και αυτό το θέμα που άνοιξαν μόνοι τους ήρθαν να το …«γειώσουν»: Ενδιάμεσα όμως ήταν και το περιβόητο λάθος του ΔΝΤ. Και εκεί πήγαμε θέσαμε το ζήτημα με τυμπανοκρουσίες στα διεθνή φόρα, ήμασταν έτοιμοι και να ζητήσουμε αλλαγές στο πρόγραμμα.. και «φάγαμε πόρτα».

Δεν λέω ενδεχομένως και κάποια στιγμή με κάποιο τρόπο να πρέπει να ζητήσουμε τροποποιήσεις σε πολλά από τα συστατικά του προγράμματος, αλλά όταν δεν έχεις κάνει κάποια άλλα βασικά για παράδειγμα προς την κατεύθυνση της φοροδιαφυγής, της «κινητικότητας» των δημοσίων υπαλλήλων και κυρίως έχεις αφήσει ασύδοτο τον ιδιωτικό τομέα να εκμεταλλεύεται το εργατικό δυναμικό, επειδή αδυνατείς να φέρεις εδώ ξένες επενδύσεις ή να απορροφήσεις κοινοτικά κονδύλια με τους ρυθμούς που απαιτούνται, τότε ναι έτσι πήγες να εκμεταλλευτείς το «λάθος» μάλλον «γκάφα» ήταν.

Το ερώτημα βεβαίως που αναδεικνύεται μέσα από αυτή την αλληλουχία γεγονότων είναι ένα: «Γκάφα επαναλαμβανόμενη… Παύει να είναι γκάφα;».