ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

Είναι υπαρκτός ή όχι ο Ισλαμικός κίνδυνος;

Έχουν υπάρξει δυτικές αναφορές για κάποιας μορφής επέμβαση του ΝΑΤΟ στην εμφύλια σύρραξη της Συρίας. Προήλθαν κυρίως από εκείνους που θεωρούν ότι ο Άσαντ θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία. Οι συζητήσεις φούντωσαν ξανά μετά τη δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη, την πρώτη παρόμοια επίθεση από το 1979. Όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έλειψαν οι θεωρίες συνωμοσίας ότι η CIA

εγνώριζε αλλά δεν ειδοποίησε ώστε να έχει πάτημα για μελλοντική παρέμβαση και διάφορα άλλα φαιδρά στα οποία δεν υπεισέρχομαι…

Η Βορειοατλαντική Συμμαχία έχει στραμμένο το βλέμμα προς το μέλλον που για τους ιθύνοντες αντικατοπτρίζεται στη Νοτιοανατολική Ασία. Ο νέος στρατηγικός σχεδιασμός όπως παρουσιάσθηκε στο Σικάγο είναι προς τα εκεί προσανατολισμένος. Η πρόσφατη επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες και στη Νάπολι, στα πολιτικά και στρατιωτικά αρχηγεία του Οργανισμού με εξέπληξε, καθώς διαπίστωσα ότι σε πολιτικο-στρατιωτικό επίπεδο, σχεδόν όλες οι νατοϊκές πηγές αναλύουν τη σημερινή κατάσταση σαν να μην βλέπουν ως υπαρκτή απειλή τον Ισλαμικό εξτρεμισμό. Το αξιομνημόνευτο είναι ότι την ίδια άποψη ενστερνίζονται τόσο η αμερικανική όσο και η ευρωπαϊκή πλευρά της Συμμαχίας.

Μετά τη δολοφονία και τη διαπόμπευση της σορού του πρεσβευτού Κρις Στήβενς στη Βεγγάζη είναι  φυσικό να αναδύονται πολλά ερωτήματα ως προς τις αναλύσεις που εκπονούνται στην Ουάσιγκτον και την ακρίβειά τους. Είναι φανερό πλέον ότι στην Υεμένη, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη, ίσως και αλλού όπως στο Σουδάν ή στην Τυνησία, για του λόγου το αληθές δείτε τη σχετική ανακοίνωση του Στέιτ Ντηπάρτμεντ που καλεί τους Αμερικανούς πολίτες να εγκαταλείψουν τις χώρες αυτές, έχουν δημιουργηθεί πυρήνες αντεπαναστάσεως στην αποκληθείσα Αραβική Άνοιξη. Ριζοσπαστικοί ισλαμιστικοί πυρήνες, χρόνια καταπιεσμένοι από τα ολιγαρχικά και τυραννικά λαϊκά φιλοδυτικά καθεστώτα, θέλουν ουσιαστικό μερίδιο στην εξουσία και ισχυρό λέγειν στη διαμόρφωση μιας νέας μουσουλμανικής κοινωνίας συγκροτημένης σύμφωνα με τις επιταγές του Κορανίου.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν περίμενε ότι η Αραβική Άνοιξη θα έπαιζε τελικώς τον καθοριστικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του προς τη δεύτερη τετραετία στον Λευκό Οίκο. Ήταν απολύτως φυσικό να εκτοξευθούν φαρμακερά βέλη από τους Ρεπουμπλικανούς για λανθασμένη πολιτική στον μουσουλμανικό κόσμο και για αδιαφορία σχετικά με την εξάπλωση του αντιαμερικανισμού και της τρομοκρατίας.

Προσωπικά διαπίστωσα διχογνωμία στις τάξεις του ΝΑΤΟ μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών του Οργανισμού. Οι περισσότερες φωνές θεωρούν ότι ο Οργανισμός και κατ’ επέκταση η δυτική συμμαχία θα πρέπει να κοιτάξει τις νέες προκλήσεις που είναι πολλές, σε έναν κόσμο συνεχώς μεταβαλλόμενο και κατόπιν τούτου δεν μπορεί «να δίνει απόλυτη προτεραιότητα στις μεμονωμένες επιθέσεις μικρών ριζοσπαστικών πυρήνων», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά νατοϊκή πηγή.

Και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: Είμαστε σίγουροι ότι αυτά που συμβαίνουν στις χώρες της βόρειας