Ένδεκα εναντίον Γερμανών

Ένδεκα αυτοί, ένδεκα κι εμείς. Αυτό έλεγε ο Φέρεντς Πούσκας στους παίκτες του Τριφυλλιού, για να τονώσει το ηθικό τους στις διεθνείς αναμετρήσεις μέχρι το Γουέμπλεϊ. Εκεί, δηλαδή, όπου δύο γερμανικές ομάδες διεκδικούν, σε τρεις εβδομάδες, τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Με τα χρόνια, δεν αλλάζουν οι ενέσεις ψυχολογίας μόνον. Αλλάζουν, επίσης, η τακτική, οι συνθήκες προετοιμασίας, η πνευματική αντιπαράθεση και τα δόγματα του ποδοσφαίρου.

Σύμφωνα με το δόγμα του Γκάρι Λίνεκερ, επιθετικού της Εθνικής Αγγλίας, βασιλιάς των σπορ είναι αυτό όπου «αγωνίζονται ένδεκα

Δυο δεκαετίες πριν διατυπωμένη, η φράση αναφέρεται σ’ επικές συγκρούσεις εθνικών ομάδων. Τώρα, μ’ αντιπάλους δυο συλλόγους απ’ την ίδια χώρα, σε ποιαν γλώσσα να μεταφραστεί; Εξουδετερώνοντας, η Μπορούσια Ντόρτμουντ την Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν του Μονάχου την Μπαρτσελόνα, πρωταγωνιστούν σ’ έναν τελικό γερμανικό, τον πρώτο στα χρονικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχουν προηγηθεί, ο αγγλικός (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι) και ο ιταλικός (Μίλαν – Γιουβέντους), προετοιμάζοντας το έδαφος για τον ισπανικό εμφύλιο. Μάλιστα, την ώρα που εδώ οι οπαδοί της Ένωσης επιχειρούσαν να διεισδύσουν στο μυαλό του Δημήτρη Μελισσανίδη για να διαβάσουν το σχέδιο σωτηρίας της, κάποιοι άλλοι πραγματοποιούσαν επιθέσεις στα ηγετικά κλιμάκια της UEFA. Oι πλέον ευφάνταστοι βρήκαν πέρασμα, ώστε να τρυπώσουν στο μυαλό του προέδρου. Δεν είναι χαμηλοτάβανο, έσπευσαν να δηλώσουν, σαν του Τζον Μάλκοβιτς. Ούτε ηλιόλουστο ή τρικολόρ. Είναι ευρύχωρο κα διαυγές, αλλ’ ονειρεύεται ακατάπαυστα το ιδανικό, το υπέρλαμπρο ζευγάρι, δηλαδή έναν τελικό μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, μιαν μεταφορά του ισπανικού εμφύλιου σε διαστάσεις ευρωπαϊκές.

Πού τελειώνει το ποδόσφαιρο, πού αρχίζει η επικράτεια των συμβολισμών ή της πολιτικής; Δεν αρκεί η φαντασία του Μισέλ Πλατινί, αν δεν λένε ψέματα οι χάκερ του μυαλού του. Χρειάζεται να διαθέτουν τις απαραίτητες δυνάμεις κι οι εκλεκτές του ομάδες. Αντιθέτως, οι ισπανικές αρμάδες παρουσιάστηκαν μ’ αδειανές τις μπαταρίες, ακόμα κι αν η Ρεάλ τουλάχιστον απείλησε να κλέψει την πρόκριση. Καθώς ο Εφιμιάνο Φουέντες, ο γιατρός που συνδέεται με το σκάνδαλο του ντόπινγκ σ’ ολόκληρο το φάσμα του ισπανικού αθλητισμού, συμπληρώνει κιόλας τον πρώτο χρόνο στη φυλακή, οι πολυδιαφημισμένοι αστέρες της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης δείχνουν ολοφάνερα εξαντλημένοι. Να τροφοδοτούν τους Γκόμες, Σβαϊνστάιγκερ, Μίλερ, Λαμ, Χούμελς και Λεβαντόφσκι με κάποια υπερσύγχρονη γενιά συμπληρωμάτων ή να οφείλεται η θεαματική τους φόρμα στην μηνιαία ανάπαυλα του Ιανουαρίου λόγω παγετού και στην ανοιξιάτικη επανεκκίνηση των μηχανών τους;

Ας περιμένει η απάντηση. Το γήπεδο δεν περιμένει. Στο Γουέμπλεϊ, λοιπόν, η Μπάγερν των τεσσάρων τίτλων εναντίον της Μπορούσια του ενός. Αουτσάιντερ οι κιτρινόμαυροι της Βεστφαλίας, με νεανικό ενθουσιασμό και χαμηλό προϋπολογισμό. Φαβορί οι βαθυκόκκινοι της Βαυαρίας, με την πίεση των δύο χαμένων τελικών μέσα στην τελευταία τριετία. Φιναλίστ για τρίτη φορά, εντός της ίδιας τετραετίας. Επίδοση εξαιρετική κι απογοητευτική, ταυτόχρονα, σε περίπτωση μιας επιπλέον αποτυχίας. Ήττα από την Ίντερ, ήττα από την Τσέλσι, φέτος; Ναι, ένδεκα εναντίον ένδεκα και στο τέλος θα κερδίσουν αναπόφευκτα οι Γερμανοί, αφού η υπόθεση κατέληξε να είναι εσωτερική. Δυο μνηστήρες για το τρόπαιο, δυο μνηστήρες για την καγκελάριο; Προσηλωμένοι στον Πλατινί, όλοι ξέχασαν την Άνγκελα Μέρκελ.

Στο δικό της το μυαλό, ένας τελικός γερμανικός, σίγουρα δεν αποτελεί γεγονός αθλητικό. Την ώρα που κορυφώνεται η παγκόσμια οικονομική διαπάλη, τέσσερις μόλις μήνες πριν από τις εκλογές και την επικείμενη επανεκλογή της και τις αναγκαίες αποφάσεις για την Ευρωζώνη, το γερμανικό imperium δοκιμάζει την εφαρμογή του επί αγγλικού εδάφους. Τι σύμπτωση, στο Λονδίνο να θριαμβεύει μεταφορικά το Βερολίνο.

Νικητές οι Γερμανοί, όποια φανέλα κι αν φορούν.