ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΜΗΝ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΝΕΙ ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

«Αν θες μια παραβολή της κρυμμένης γνώσης, πες την ιστορία των Ελλήνων και των Κινέζων» γράφει ο Πέρσης ποιητής και δάσκαλος Θεολογίας Τζελαλαντίν Ρουμί στο περίφημο, μυστικιστικού περιεχομένου, έργο του «Μαθναβί».

-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες, είπαν οι Κινέζοι.

-Κι όμως εμείς υπερέχουμε! Είπαν οι Έλληνες.

Θα διαγωνιστείτε, είπε ο Σουλτάνος, και τότε θα δούμε ποιος έχει δίκιο στον ισχυρισμό του.

Παραχωρήσατε μας ένα ορισμένο δωμάτιο και ένα άλλο στους Έλληνες είπαν οι Κινέζοι.

Τα δωμάτια ήταν απέναντι πόρτα με πόρτα. Οι Κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά εκατό χρώματα. Έτσι ο πλούσιος μονάρχης άνοιξε το θησαυροφυλάκιο του και κάθε μέρα οι Κινέζοι έπαιρναν από την επιχορήγηση του τα χρώματα τους.

Για τη δική μας δουλειά χρώματα και αποχρώσεις δεν είναι κατάλληλα, είπαν οι Έλληνες. Αυτό που θέλουμε είναι να απαλλαγούμε από τη σκουριά. Και βάλθηκαν να γυαλίσουν το δωμάτιο.Υπάρχει ένας δρόμος από το πολύχρωμο στο άχρωμο. Το χρώμα είναι σαν τα σύννεφα, το φεγγάρι είναι άχρωμο. Οποιαδήποτε ακτινοβολία και λαμπρότητα βλέπουμε στα σύννεφα, ας είμαστε σίγουροι ότι προέρχονται από τα άστρα το φεγγάρι και τον Ήλιο.

Μόλις τέλειωσαν οι Κινέζοι τη δουλειά τους άρχισαν να χτυπούν τύμπανα από την χαρά τους. Ο Βασιλιάς ήρθε μέσα και είδε τις εικόνες τους και από τη στιγμή που αντίκρισε αυτό το θέαμα έχασε το μυαλό του.

Μετά προχώρησε προς το δωμάτιο των Ελλήνων, που μόλις τον είδαν τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δυο δωμάτια, έτσι ώστε τα καταπληκτικά έργα των Κινέζων αντικατοπτρίστηκαν πάνω στους τοίχους, που τους είχαν βγάλει τη σκουριά και τους είχαν γυαλίσει. Όλα εκείνα που ο βασιλιάς είχε δει στο δωμάτιο των Κινέζων φαίνονταν καλύτερα εδώ. Τόσο καλύτερα που τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από τις κόγχες τους!

Οι Έλληνες πατέρα μου, είναι οι Σούφι χωρίς επαναλήψεις, βιβλία και διαβάσματα και όμως έχουν ελευθερώσει τα στήθη τους από την πλεονεξία, την απληστία, την φιλαργυρία και την κακία. Η αγνότητα του καθρέφτη είναι χωρίς άλλο η καρδιά που δέχεται αμέτρητες εικόνες. Η αντανάκλαση κάθε εικόνας λάμπει για πάντα στην καρδιά και μόνον. Και κάθε νέα εικόνα που εισχωρεί στην καρδιά προβάλλεται, απαλλαγμένη από κάθε ατέλεια.

Αυτοί που έχουν καθαρίσει την καρδιά τους έχουν ξεφύγει από τα αρώματα και τα χρώματα. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή ατενίζουν την ομορφιά.

Είμαι σίγουρος πως ο Τζελαλαντίν Ρουμί αν είχε γράψει το «Μαθναβί» σήμερα και όχι το 1273 θα παρέλειπε όλα αυτά περί των Ελλήνων που έχουν ελευθερώσει τα στήθη τους από την πλεονεξία, την απληστία, την φιλαργυρία και την κακία. Επίσης δεν είμαι σίγουρος πως οι νεοέλληνες θα σκεφτόντουσαν να απαλλαγούν από τη σκουριά αφού, χρόνια τώρα, η ζωή τους είναι βουτηγμένη σ' αυτή, σε σημείο που να έχουν γίνει ένα μ' αυτή.

Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ατενίζουν, κάθε λεπτό κάθε στιγμή, την ομορφιά. Κάθε άλλο. Η ασχήμια κυριαρχεί, ειδικά στους χώρους που οργανώνουν τη ζωή τους αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις -κι αυτό είναι το θλιβερό για ένα λαό που πριν 2500 χρόνια ταυτίστηκε με το κάλλος.

Ό,τι θα έβρισκαν, και σήμερα, κάτι να αντιτάξουν στους Κινέζους αλλά και σε όποιους άλλους συναγωνίζονται ή ανταγωνίζονται είναι σίγουρο. Ενδεχομένως κάποια μπαγαποντιά. Όμως δεν είμαι σίγουρος πως αυτό θα ήταν ικανό να τους εξασφαλίσει τη νίκη στη σύγκριση ή σύγκρουση μαζί τους. Και τούτο επειδή οι μπαγαπόντηδες τη σήμερον ημέρα δεν ευδοκιμούν.

Ας το έχουμε υπόψιν μας αυτό τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι και θ' αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση του χρέους, αλλά και για την έξοδο από το μνημόνιο που θα συζητηθεί στο Παρίσι. Ας προσέξουμε, γιατί ο κίνδυνος η έξοδος να γίνει ...εξόδιος ακολουθία δεν είναι καθόλου αμελητέος. Ακόμη κι αν στις διαπραγματεύσεις συμμετέχουν γίγαντες της πολιτικής και οικονομικής σκέψης της χώρας μας, όπως ο Χρήστος Πρωτόπαππας!!!