Άφωνη…

Του Άγη ΒερούτηΠροχτές το απόγευμα πήγα περπατώντας να πάρω τσιγάρα απ’ το περίπτερο. Εκεί που χάζευα τις κρεμασμένες εφημερίδες, με πλησίασε μια γυναίκα κοντά στα 60 και έκανε σαν να θέλει να μου μιλήσει, αλλά δίσταζε. Την κοίταξα στο πρόσωπο κι αμέσως κατέβασε το βλέμμα της. Ντρεπόταν. Λίγο πιο πίσω, με  σκυμμένο κεφάλι στεκόταν ένας άντρας με λεπτά χαρακτηριστικά λίγο μεγαλύτερος, με μακριά βρώμικη γενειάδα, εμφανώς καταπονημένος, που έσερνε ένα καρότσι λαϊκής γεμάτο πράγματα. Εκείνος ντρεπόταν περισσότερο.- “Πείτε μου”, της έκανα.- ”Είμαστε άστεγοι. Δεν ξέρουμε πώς μας συνέβη αυτό… συγγνώμη.” ψέλλισε απολογητικά η κυρία.Αφού ως όφειλα της παρέδωσα τα ψιλά

Άφωνη… | Παρουσία - Καθημερινή αδέσμευτη ηλεκτρονική εφημερίδα

Δεν υπάρχουν σχετικά άρθρα.
Keywords
Τυχαία Θέματα