Review: Total Recall

Άλλο ένα άχρηστο remake ή μια διαφορετική προσέγγιση σε μια εξαιρετική ιδέα; Τι θα είναι αυτό που θα καθορίσει αν το remake της αγαπημένης ταινίας του 90 έπρεπε να γίνει και τελικά αν εκτελέστηκε σωστά; Μήπως θα καταλήξει περιττό όσο ο τρίτος μαστός της γνωστής πόρνης;

 .

.

Καταρχήν πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι το Hollywood έχει στραφεί εδώ και αρκετό καιρό στην ανακύκλωση παλιών, ή όχι και τόσο ιδεών (πχ Spiderman). Έτσι η διασκευή του Total Recall δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη έκπληξη.

 Η ταινία είναι βασισμένη σε ένα δοκίμιο του Phillip K. Dick, του οποίου οι κινηματογραφικές μεταφορές μας έχουν δώσει πάρα πολλές και καλές ταινίες.  Το ασυναγώνιστο ‘’Blade Runner’’ το υποτιμημένο άλλα εξαιρετικό  ‘’A Scanner Darkly’’ και τα  ‘’Minority Report’’, ‘’Next’’, ‘’The Adjustment Bureau’’, ‘’Paycheck’’, ‘’Screamers’’, βασίζονται στα εξαιρετικά βιβλία του, διαπραγματεύονται τις ‘’περίεργες’’ απόψεις και μπλέκονται στις καταπληκτικές  ανατροπές του. Η ‘’ελαφριά’’ προσέγγιση λοιπόν του σεναρίου που είχε η ταινία του Total Recall του 1990 άφηνε αμέσως περιθώρια για μια διαφορετική προσέγγιση. Και εδώ ακριβώς μπαίνει η φετινή ταινία…

Για να ήταν λοιπόν επιτυχημένο το φετινό remake έπρεπε να ξεχωρίζει ότι είναι μια διαφορετική ταινία από την παλιά, να είναι σύγχρονη με την εποχή και τέλος, και σημαντικότερο, να διαπραγματευτεί καλυτέρα την κεντρική ιδέα του σεναρίου ‘’Τι είναι πραγματικό’’. Το έργο θα ήταν έξαρχος δύσκολο καθώς η δομή του σεναρίου δεν μπορούσε να απέχει από το παλιό που σημαίνει αυτόματα ότι οι ανατροπές δεν ήταν πρωτότυπες. Ο σκηνοθέτης Len Wiseman όντως έθεσε αυτούς τους στόχους, και τελικά άλλους τους έτυχε ενώ σε άλλους δεν κατάφερε εξίσου καλά… Πριν όμως μιλήσουμε γι αυτά ας πούμε λίγα πράγματα για την ταινία και τους συντελεστές τις.

Η υπόθεση της ταινίας μας μεταφέρει σε ένα post-apocalyptic μέλλον όπου τα μόνα σημεία του πλανήτη που κατοικούνται ακόμα είναι η παλιά Ευρώπη με το όνομα ‘’Συνομοσπονδία της Βρετανίας’’, και η παλιά ποτέ Αυστραλία που πλέον ονομάζεται ‘’Αποικία’’ (βασικά και τωρα έτσι ονομάζεται αλλά τέλος πάντων). Η επικοινωνία των δυο χώρων γίνεται μέσω της ‘’Πτώσης’’, ενός τρένου που περνά από των Πυρήνα της Γης για να μεταφέρει τους φτωχούς εργάτες της Αποικίας στα εργοστάσια της ακμάζουσας Συνομοσπονδίας. Ένας από αυτούς τους εργάτες είναι ο Douglas Quaid (Colin Farrell) που ζει ήσυχα με την σύζυγο του Lori (Kate Beckinsale). O Douglas ταλαιπωρείται από εφιάλτες στους όποιους είναι μυστικός πράκτορας μαζί με μια μυστηριώδη γυναίκα την Melina (Jessica Biel) και όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο αποφασίζει να επισκεφτεί την Rekall, μια εταιρία εμφύτευσης αναμνήσεων, για να τον βοηθήσει. Τότε αρχίζουν όλα.

Όπως καταλάβατε ο Άρης μας τελείωσε, οι μεταλλαγμένοι το ίδιο και όλα αυτά είναι τελικά για το καλύτερο!!! Από την αρχή η ατμόσφαιρα της ταινίας θυμίζει την μελαγχολική ομορφιά του Blade Runner και ξεχωρίζει από την πολύχρωμη αισθητική των 90ς της ταινίας του