Review: Parks and Recreation

Αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν είναι για εφεδρεία!

Οικονομική κρίση, φόροι, μειώσεις μισθών, ΔΝΤ, απολύσεις. Οι γνώμες διχάζονται: Γιατί να έχουν απολυθεί 1 εκ. ιδιωτικοί υπάλληλοι αλλά ούτε ένας υπάλληλος του δημοσίου; Είναι χαραμοφάηδες ή παρεξηγημένοι; Είναι απαραίτητοι όλοι για τη λειτουργία του κράτους ή το μόνο που κάνουν είναι να σπάνε τα ρεκόρ

στον ναρκαλιευτή και στην πασιέντζα αράχνη; Εσείς όταν πηγαίνετε σε μια δημόσια υπηρεσία εκνευρίζεστε με την χαρακτηριστική αργή ταχύτητα με την οποία σας εξυπηρετούν ή τους λυπάστε για αυτά που ακούνε καθημερινά από τον κλασσικό Έλληνα αγανακτισμένο πολίτη της συνομοταξίας των “που-είναι-το-κράτος-εγώ-σε-πληρώνω-ρε-με-τους-φόρους-μου”;

Τίποτε από όλα αυτά δεν θα μας απασχολούσε αν όλοι οι ΔΥ ήταν σαν αυτούς που δουλεύουν στις υπηρεσίες “Πάρκων και Αναψυχής” στο κυβερνητικό κτίριο του Pawnee, μιας μικρής πόλης της Indiana. Γιατί πολύ απλά θα καθόμασταν πίσω και θα απολαμβάναμε γελώντας τις ατάκες και τις περιπέτειές τους. Η σειρά είναι γυρισμένη στη καθιερωμένη πια μορφή του “mockumentary”, την οποία καθιέρωσε η επίσης γνωστή σειρά “The Office”, μέσω της οποίας παρακολουθούμε σε “πραγματικό χρόνο” την καθημερινότητα των ηρώων, σαν να παρακολουθούσαμε ένα ντοκιμαντέρ (με κάμερες δηλαδή που τρέχουν ή που μας δείχνουν κρυφές αμοντάριστες λήψεις) διανθισμένες από συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών στο συνεργείο που γυρίζει το ντοκιμαντέρ.

Όλα ξεκινάνε όταν η Leslie Knope, υπόδειγμα υπαλλήλου με αξιοζήλευτη αφοσίωση και φανερές πολιτικές επιδιώξεις, υπεύθυνη του τομέα των Πάρκων, αναλαμβάνει να φτιάξει εξ’ολοκλήρου ένα πάρκο καλύπτοντας το σκαμμένο οικόπεδο που υπάρχει σε ένα σημείο της πόλης. Από εκεί και μετά ένα συνονθύλευμα εντελώς άσχετων μεταξύ τους χαρακτήρων μπλέκεται στην ιστορία, προσφέροντάς μας απλόχερο γέλιο και στιγμές πανέξυπνου χιούμορ. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τον Tom, συνάδελφο πολυτεχνίτη και πέφτουλα όλης της πόλης, τον Andy, φίλο της κοπέλας που μένει δίπλα στο οικόπεδο και η γλυκιά και αθώα χαζομάρα του σε κερδίζει με τη μία και σε κάνει να χαζογελάς, ή από τον μέγιστο Ron Swanson με το όνομα, αφεντικό της Leslie και αληθινό παράδειγμα για το πως θα έπρεπε να είναι κάθε Έλληνας διευθυντής δημόσιας υπηρεσίας που πληρώνεται χωρίς να κάνει πραγματικά τίποτα; Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ο ρόλος του Ron πρέπει να είναι μάλλον μια αντιγραφή των περισσοτέρων διευθυντών σε ελληνική δημόσια υπηρεσία…

Το καστ της σειράς πραγματικά είναι το δυνατό όπλο της. Ξεκινώντας από την Amy Poehler, την τόσο συμπαθητική και γκαφατζού Leslie, η οποία φυσικά θα θυμίσει σε αρκετούς το χαρακτήρα του Michael στο The Office και είναι υποψήφια κάθε χρόνο στην κατηγορία της καλύτερης κωμικής ηθοποιού τόσο στα τηλεοπτικά βραβεία ΕΜΜΥ όσο και σε άλλους θεσμούς. Σχεδόν 10 χρόνια στο δημοφιλές Saturday Night Live, θα σας κερδίσει σχεδόν αμέσως με τον αστείο και φυσικό τρόπο με τον οποίο παίζει τις συνεχόμενες “άβολες” καταστάσεις στις οποίες μπλέκει η ηρωίδα της. Οι υπόλοιποι π