Λεωνίδας Μπαλάφας [Σταυρός του Νότου]

Ο Λεωνίδας, ο Μπαλάφας, οι πειραγμένοι ήχοι, το κλαρίνο, οι Ζουλού, οι αυτοσχεδιασμοί, ο Yann Tiersen, κάτι από Σοφία Βέμπο, φωνητικά που θύμιζαν ροκ συναυλίες των 90s και λίγο από Μωρά στη φωτιά… όλα αυτά τραγουδισμένα με μία χαρακτηριστική νοσταλγία στη φωνή, συναντιούνται στο Μπαρ το Ναυάγειο της Αρλέτας. Σε προδιαθέτει να τον συμπαθήσεις και σε καλεί να κινηθείς μαζί του σε ρυθμούς ροκ εν ρολ,

μπαλάντας, κομματιών πρωτότυπα πλεγμένων με πειραγμένους ορχηστικά ήχους, μέχρι και σόλο κλαρίνο.

Εμφανώς επηρεασμένος από πιο παραδοσιακά ακούσματα, ο Λεωνίδας Μπαλάφας έχει το δικό του κοινό που τον καλεί να συνεχίζει να τραγουδάει, μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες ακόμη κι όταν οι υπόλοιποι μουσικοί έχουν αποχωρήσει από τη σκηνή. Επικοινωνιακός, άμεσος και χαμογελαστός στις μπαλάντες και την επαφή με το κοινό έχει κάτι από Νικόλα Άσιμο. Εκπέμπει αισιοδοξία, ενώ οι στίχοι του είναι επίκαιροι και απλοί… Σου δίνει την αίσθηση ότι καμία λέξη δεν έχει τοποθετηθεί τυχαία. Στη μέση περίπου της βραδιάς και με φόντο ένα ρυθμικό μουσικό μοτίβο, ξεκινάει να διαβάζει ένα κείμενο, κοινωνικό-πολιτικό-προσωπικό, όπως λέει. (μπορείτε να το ακούσετε ΕΔΩ). Λέξεις που στο πρώτο άκουσμα ίσως μοιάζουν ασυνάρτητες και χωρίς καμιά σύνδεση, ωστόσο περιέχουν ένα σαφές νόημα, ενώ το συμπέρασμα αφήνεται στον ακροατή. «Ένοχοι συνένοχοι ελεύθερα πουλιά (…) βλέπει αστερία κάνει ευχή να βρούνε τα παιδιά δουλειά, αν όχι εδώ στη ξενιτιά…». Οι στίχοι των τραγουδιών του προβάλλουν έναν πρώιμο ρομαντισμό παρόλο που ο ήχος μοιάζει κάποιες στιγμές να αντιμάχεται αυτής της διάθεσης.

Περισσότερα...