Δεν ήξερες Ζεσουάλδο, δεν ρώταγες (τον Τεν Κάτε);

Δηλώσεις ειλικρινείς, ντόμπρες, σταράτες δεν είναι αρεστές στο «κύκλωμα» και ο «πόλεμος» δεν θα αργήσει να ξεκινήσει...«Τι είναι αληθινό και τι πλασματικό; Εάν ο Τύπος, το ραδιόφωνο ή η τηλεόραση λένε πως κάτι είναι αληθινό, τότε επιβάλλεται ως αληθινό, ακόμα κι αν είναι πλασματικό. Ο παραλήπτης δεν έχει άλλα κριτήρια για να κρίνει, αφού δεν έχει συγκεκριμένη εμπειρία στο συμβάν και δεν έχει άλλα σημεία αναφοράς εκτός από τη σύγκριση των διαφόρων μέσων μεταξύ τους. Κι αν όλα λένε το ίδιο πράγμα, είναι υποχρεωμένος να δεχτεί ότι αυτή είναι η σωστή εκδοχή, η νέα “επίσημη αλήθεια”».

Ιγνάσιο Ραμονε,«Η τυραννία των ΜΜΕ»
Ποδοσφαιρικές αναλύσεις, μετρημένα λόγια, «επίθεση» σε αγαπημένους ποδοσφαιριστές του «κυκλώματος», σταράτες κουβέντες για το παρασκήνιο και τον Ολυμπιακό. Πού αλλού ακούστηκε; Στην Ελλάδα του «προσκυνήματος» βρέθηκε ο προπονητής που λέει τα πράγματα με το όνομά τους!

Σαν αυγό θα (επιχειρήσουν να) τον καθαρίσουν. Εδώ είμαστε και θα το δούμε. Στοργικά θα περιμένουν το παραμικρό στραβό αποτέλεσμα για να αρχίσει το πανηγύρι. Εδώ είμαστε και θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε τα μάτια σε όσους τα κλείνει με «επιστημονικό» τρόπο η πλειοψηφία των media.

Επειδή καλύτερος δάσκαλος από την Ιστορία δεν υπάρχει, τότε το μέλλον του Ζεσουάδλο Φερέιρα στην Ελλάδα προμηνύεται δυσοίωνο. Τα «φύγε σαν κύριος», «Αγγελάρας ή Δώνης» είναι πταίσματα μπροστά στο μαρτύριο που τραβούσε σε καθημερινή βάση ο Χενκ Τεν Κάτε.

Ο Ολλανδός είχε δεχτεί άδικη κριτική σε βαθμό… κακουργήματος, όχι από ένα, αλλά από όλα τα μέσα ενημέρωσης, με εξαίρεση την «Πράσινη» που κράτησε τίμια στάση μέχρι και το ντέρμπι στο Γ. Καραϊσκάκης.

Τα χτυπήματα προς τον Τεν Κάτε ήταν συνεχόμενα, από τον φιλικό προς τον Παναθηναϊκό οπαδικό Τύπο, από τις ουδέτερες αθλητικές και από τις πολιτικές εφημερίδες, από το ραδιόφωνο και από την τηλεόραση. Ακόμα και μετά από νίκες γιατί... απουσίαζε το θέαμα!

Ο λόγος; Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς. Η δεύτερη ειδικά χρονιά του Ολλανδού που ήταν εκπληκτική από πλευράς συγκομιδής βαθμών μέχρι και το ντέρμπι στο Φάληρο (περισσότερους βαθμούς μάζεψε από όσους στη συνέχεια ο Νιόμπλιας) δεν δικαιολογούν αγωνιστικά κριτήρια. Συνεπώς κάτι άλλο χαλούσε τη μανέστρα…

* Ο Τεν Κάτε δεν μάσαγε τα λόγια του. Όπως δεν τα μασάει ο Φερέιρα.
* Τα έβαζε με το παρασκήνιο. Όπως τα βάζει ο Φερέιρα.
* Τον ενοχλούσε η αδιαφορία Ελλήνων ποδοσφαιριστών και η νοοτροπία τους. Όπως ενοχλεί και τον Φερέιρα.
* Του φαινόταν αδιανόητο να υπάρχουν παίχτες με πολυετή θητεία στον Παναθηναϊκό, ακριβοπληρωμένοι, που το μόνο που κάνουν είναι «καλή ζωή». Το ίδιο ακριβώς δήλωσε και ο Πορτογάλος.
* Προτιμούσε οι μεταγραφές (διαφορετικά τότε βέβαια τα οικονομικά δεδομένα) να είναι από το εξωτερικό και όχι Έλληνες παίχτες. Το ίδιο απέδειξε πως προτιμάει και ο Φερέιρα.
* Ο Τεν Κάτε είχε ανοίξει μέτωπο με τους δημοσιογράφους. Ο Φερέιρα (ευτυχώς για αυτόν) δεν το έχει κάνει ακόμα και γι’ αυτό πα