Χρειάζονται προτεραιότητες για να προχωρήσεις

Ο Πράσινος Ασθενής γράφει για την προτεραιότητα του Παναθηναϊκού που είναι μία και μόνο μία: Να γκρεμίσει την Παράγκα!
To «πράσινο στέκι» είναι το καλύτερο μπαρ. Έχει θαμώνες που το λατρεύουν και που το θεωρούν κομμάτι της ζωής τους. Όλα κυλούσαν ιδανικά μέχρι που εμφανίστηκαν οι «δύο λωποδύτες».

Ο ένας είναι ένας κλέφτης που κάθε βράδυ μπαίνει και αδειάζει τα ταμεία. Κανείς δεν μπορεί να τον πιάσει γιατί είναι φίλος με την αστυνομία.

Ο δεύτερος λωποδύτης ήταν ο κύριος μέτοχος του στεκιού που όπως αποδείχτηκε βοηθούσε τον κλέφτη να μπουκάρει στο ίδιο του το μαγαζί! Ακόμα και τώρα που φαίνεται πως έχει απομακρυνθεί, οι ζημιές που έχει κάνει είναι αμέτρητες και θέλει χρόνο για να επιδιορθωθούν.

Ως συνέπεια το μαγαζί φθείρεται και το ποτά πλέον είναι δεύτερης και τρίτης διαλογής. Ευτυχώς έχει τον καλύτερο μπάρμαν, ο οποίος με μαεστρία και με σωστές αναλογίες φτιάχνει γευστικά κοκτέιλ που δεν ανακατεύουν το στομάχι.

Ο κόσμος μπορεί να μην αποχωρεί γιατί αγαπάει παθολογικά το «πράσινο στέκι», όμως γκρινιάζει. Εξαγριωμένοι οι θαμώνες απαιτούν ποιοτικά ποτά, μουσική, χορούς, όμορφες γυναίκες, πιανίστα. Πράγματα που δεν μπορεί πλέον να προσφέρει ο χώρος. Από τη μία, ο «εντός λωποδύτης» άφησε χάος φεύγοντας, από την άλλη ο «εκτός κλέφτης» ακόμα συνεχίζει το παράνομο έργο του. Ακόμα, λοιπόν και αν αποκτηθούν καλύτερα ποτά, όσο ο απατεώνας αυτός μπουκάρει κάθε βράδυ και τα κάνει λίμπα, τόσο θα μπαίνει «μέσα» το μαγαζί και τόσο οι ιδιοκτήτες του δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Είναι ξεκάθαρο. Για να μπορέσει να γίνει το «πράσινο στέκι» ο μαγικός χώρος που είχε συνηθίσει όσους το επισκέπτονταν πρέπει να πιαστεί ο κλέφτης. Αν γίνει αυτό, όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους. Αν δεν γίνει είναι άτοπο να φωνάζουμε πως φταίει ο μαγαζάτορας (που έτσι κι αλλιώς πλέον είναι και οι ίδιοι οι θαμώνες) ή ακόμα χειρότερα να φωνάζουμε πως... φταίνε τα ποτά που δεν είναι καλά.

Η πρώτη προσπάθεια για να πιαστεί το κλεφτρόνι έγινε. Οι άνθρωποι του «πράσινο στεκιού» φώναξαν εφημερίδες και τηλεόραση και τους είπαν «να, αυτός είναι ο απατεώνας»! Δεν ίδρωσε όμως το αυτί του γιατί είναι αδίστακτος. Εκνευρίστηκε λίγο και αποφάσισε να γίνει πιο ξεδιάντροπος. Να δείξει ποιος είναι ο δυνατός της παρέας και έτσι τώρα δεν ορμάει στο μαγαζί μόνο νύχτα αλλά και μέρα μεσημέρι. Και αν του πει κανείς κουβέντα τότε ζητάει από τους φίλους του τους αστυνομικούς και δείξουν το… πιστόλι τους.

Το «πράσινο στέκι» δεν το βάζει κάτω. Θα βρει και άλλους τρόπους για να τον πιάσει. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσει. Μέχρι τέλους! Όμως το να του ζητάμε, σε τέτοιες συνθήκες, να πάρει καλύτερα ποτά ή... να απαιτούμε από τα χαλασμένα ποτά να φτιάξουν δεν έχει νόημα. Αν πράγματι το αγαπάμε αυτό το μαγαζί πρέπει να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, να συσπειρωθούμε και να δούμε ποιος είναι ο πραγματικός μας εχθρός, πώς, ποιος και αν μπορεί να τον εξουδετερώσει .

Υ.Γ. Ναι, άμπαλοι οι επιθετικοί του Παναθηναϊκού. Ε, και; Αν