Τα «ΔΕΝ» του πρωτοετή!

ΔΕΝ πάμε ποτέ με σχολική τσάντα τις πρώτες μέρες των μαθημάτων στη σχολή. Είναι ξενέρωτο, και δε χρειάζεται να καταλάβουν όλοι ότι δεν έχεις αποβάλλει τη νοοτροπία του σχολείου. Οι χύμα καταστάσεις (ένα στυλό κι ένα τετράδιο στο χέρι) προσδίδουν bonus στο στυλ «είμαι φοιτητής και το δείχνω». ΔΕΝ σηκώνουμε ποτέ το δάχτυλο μας όταν ρωτάει κάτι ο καθηγητής φωνάζοντας «κύριε κύριε». Αν θες να γίνεις ρεζίλι μπορείς να σηκωθείς και να αρχίσεις να χορεύεις μακαρένα από το πουθενά, στη σχολή αλλάζουν όμως τα πράγματα. Σηκώνουμε διακριτικά την παλάμη μας και περιμένουμε να μας απευθύνουν το λόγο. Όταν μας απευθύνουν το λόγο, ΔΕΝ το παίζουμε έξυπνοι και δεν προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε αλλάζοντας το λεξιλόγιο μας με φράσεις που μάθαμε στην Έκθεση της Γ’Λυκείου. Το παίζουμε λίγο ψαγμένοι, αλλά όσο πατάει η γάτα, γιατί δεν αργεί η ώρα που θα σε χαρακτηρίσουν «ξερόλα». Εκτός κι αν αυτός είναι ο σκοπός σου. ΔΕΝ κάνουμε ποτέ ερώτηση μισή ώρα πριν τη λήξη του μαθήματος, γιατί το πιο πιθανό είναι ο καθηγητής να θέλει να τελειώσει κι αυτός το μάθημα νωρίτερα, περίπου 15 με 20 λεπτά από το κανονικό. Δεν παίζουμε με τα νεύρα των συμφοιτητών μας, και δε στοχεύουμε να γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι. ΔΕΝ απορρίπτουμε πρόταση για καφέ μετά το μάθημα, με τη δικαιολογία «θέλω να διαβάσω» όταν δε βρισκόμαστε σε περίοδο εξεταστικής. Καλύτερα να δέσεις μια πέτρα στο λαιμό σου και να πέσεις από τον 1ο όροφο του κτιρίου, παρά να καταστρέψεις την καλή εικόνα που σχημάτισαν οι συμφοιτητές σου για σένα. Το αντίθετο πρέπει να συμβεί σε περίοδο εξεταστικής. ΔΕ δείχνουμε ότι είμαστε αλλοπρόσαλλοι. Δείξε συνέπεια και ότι ξέρεις να διαχωρίζεις τη διασκέδαση από το διάβασμα. Ένα μικρό bonus θα το έχεις.

Και τέλος…
ΔΕΝ αρνούμαστε να αφήσουμε τον άλλον να αντιγράψει κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Είναι μαθηματικά εξακριβωμένο πως κι εσύ θα βρεθείς στη θέση του περιμένοντας απεγνωσμένα τη θεία φώτιση, οπότε καλύτερα κάνε το καλό και μην κοιτάξεις την πάρτη σου.
Του Γιάννη Αμανατίδη