Έχασα το κορίτσι που μου άρεσε σε ένα Punk Rock Live στα Πανεπιστήμια

Γράφει ο Kωστής Κοτσώνης Είχες δει ξεθωριασμένες αφίσες να τα διαφημίζουν: ''PUNK ROCK LIVE!! ΑΠΟΨΕ, ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ/ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ/ΦΥΣΙΚΟΥ''. Δεν είχες δώσει σημασία. Η πρώην σου σε έσερνε μόνο σε γκλαμουράτα δαπιτοπαρτάκια.
Έχει, όμως, ο καιρός γυρίσματα! Πρόσφατα ξεκίνησες να φλερτάρεις με μία κοπελιά που τρελαίνεται για αυτά. Ε, το ότι σε κάλεσε σε ένα τέτοιο live ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο.
Φοβούμενος μην κάνεις κακή εντύπωση, ανανέωσες το look σου: δερμάτινο με ραφτά και κονκάρδες, καταξεσκισμένα, θεόστενα παντελόνια, άρβυλα Dr. Martens, μπλούζες με στάμπες συγκροτημάτων, αλυσίδες, περικάρπια με καρφιά και άλλα τέτοια. Είπες να ξυρίσεις και το μαλλί μοϊκάνα αλλά τελευταία στιγμή φοβήθηκες μήπως δεν σου πηγαίνει. Άσε που το ξυρισμένο μαλλί δεν είναι και τόσο αλητεία πλέον. Ας είναι καλά τα χιπστεροκλαρίνα! Έφτασε η μεγάλη βραδιά. Ήρθε κι εκείνη ντυμένη ανάλογα με σένα. Ομολόγησες στον εαυτό σου ότι δεν την έβρισκες άσχημη. Καθόλου άσχημη... Μπαίνοντας στα πανεπιστήμια, βαριά riffs κιθάρας έφτασαν στα αυτιά σου. Και στη μύτη σου μία ανεπαίσθητη μυρωδιά μπάφου. Ω ναι, ήσασταν κοντά. Το περίφημον στέκι ξεπρόβαλε μπροστά σου. Φώτα χαμηλά. Τζάμια μαυρισμένα απ' τον πολύ καπνό. Κουτάκια μπίρας στο πάτωμα, κονιορτοποιούμενα κάτω από τις Dr. Martens σου. Μία σκηνή ένα επί ένα, έτοιμη να δεχτεί τους νέους επίδοξους Sex Pistols (δεν τους ήξερες, τους έμαθες επειδή αγόρασες μπλούζα με στάμπα τους). Η κοπελιά σε άφησε μόνο για λίγο. Πήγε να πάρει μια μπίρα. Μαζεύτηκες στη γωνία φοβούμενος κάτι μισομεθυσμένους τύπους, που χτυπιόντουσαν προπονώντας το pogo dance τους για αργότερα. Παραδίπλα, κάτι γυάλινα μπουκάλια σπάγανε σκορπώντας θραύσματα στο χώρο. ''Τι κάνω εγώ εδώ πέρα;'' αναρωτήθηκες. Πάνω στην ώρα ξεκίνησε και το περίφημο live. Τρία αγόρια ανέβηκαν στη σκηνή και έλαβαν θέσεις στα όργανα. Ο τραγουδιστής, ένα σχεδόν αποστεωμένο παιδαρέλι, χαιρέτησε ήρεμα (για την ακρίβεια, μαστουρωμένα) τον κόσμο. ''Πόσο χαμό να προκαλέσει αυτός;'' σκέφτηκες εφησυχασμένος. Ο κιθαρίστας έπαιξε τις πρώτες νότες. Αυτό ήταν. Το παιδαρέλι μεταμορφώθηκε σε ένα αφηνιασμένο, ξεχαρβαλωμένο ανδρείκελο που ούρλιαζε, έφτυνε, δάγκωνε λυσσασμένα τον αέρα εκσφενδονίζοντας μουγκριστά κάτι στίχους που αλίμονο αν καταλάβαινες τι έλεγαν. Το κοινό, μουδιασμένο αρχικά, αρκούνταν σε κούνημα του κεφαλιού και στην επανάληψη των πολυαγαπημένων ''Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!!'' και ''Παίξτε πανκ, ρε!!!''. Σύντομα, όμως, πήρε και αυτό μπροστά. Και σε παρέσυρε και 'σενα η μπάλα. Σπρωξίματα, μπουνιές, κλωτσοπατινάδα σε περιτριγύρισαν. Ήσουν στη μέση του mosh-pit, άμοιρε!!! Ωχ, τι ήταν αυτό! Τελικά κατάφερες να ξεφύγεις από τα μαινόμενα πανκιά. Η κοπελιά πού ήταν, αλήθεια; Τουλάχιστον θα το 'παιζες μάγκας δείχνοντάς της τις μελανιές που απέκτησες. Και τότε την είδες. Χασκογελούσε και φλέρταρε με κάποιον! Σοκαρισμένος κοίταξες καλύτερα. Ο πέφτουλας είχε μια μοϊκάνα ίσαμε 'κει πάνω! Έφυγες φουρκισμένος, με πληγωμένο τον εγωϊσμό σου. Γιατί το κορίτσι το γούσταρες αρκετά, τελικά. Στα χείλη σού 'ρθε το τραγούδι των Buzzcocks: ''Ever fallen in love with someone you shouldn't.''.

Αναστέναξες και υποσχέθηκες στον εαυτό σου ότι αύριο θα πήγαινες κουρείο. Ναι, για βαθύ ξύρισμα κρανίου!