The Final CountDown | 3 μέρες πριν δώσω μάθημα στην #exetastiki

Γράφει η Χριστίνα Ντεχόλα
3 μέρες πριν την ώρα μηδέν«Οκ, τώρα που έφαγα θα τελειώσω με την ύλη της θεωρίας, έχω και αύριο το απόγευμα, δε θα πάω γυμναστήριο για να διαβάσω και ‘κείνες τις ασκήσεις που μου έστειλε ο Κώστας. Καζάνι το κεφάλι μου απ’ τη δουλειά σήμερα, πω πω ξέχασα να πληρώσω και τα κοινόχρηστα πάλι! Και τώρα που το θυμήθηκα χτες υποτίθεται δν βγήκα με τα κορίτσια για να τελειώσω αυτά που χω να διαβάσω τώρα! Πφ! Ας συγκεντρωθούμε όμως!»

2 μέρες πριν την ώρα μηδέν«Συμβολή ονομάζουμε το φαινόμενο που προκύπτει όταν δυο ακτίνες φωτός σύμφωνες μεταξύ τους… Κάτσε δεν κανόνισα ποια μέρα θα πάρω ρεπό αυτή τη βδομάδα… Αχ ρε συ να πάρω και τη Φανή να δω τι έγινε με κείνο τον τύπο απ’ το bar που βγήκαμε την Παρασκευή. Το αγόρι μου δεν με πήρε τηλέφωνο σήμερα; Καλέ τι λες τρελή! Δεν έχω γκόμενο αφού είπαμε! Που ήμασταν; Ναι Συμβολή ονομάζουμε…»
Μία ώρα και κάτι χαμένα όνειρα αργότερα…

«Ντριιιιιιιν»… « Ναι… Ε… Ναι… Πω… Έλα φίλη, κοιμόμουν, ναι δε θα βγω, α ναι; Ωραία μπράβο φίλη! Ναι δουλεύω και αύριο ναι. Έγινε. Καλά να περάσετε περιμένω νέα.»
«Κοιμήθηκα απ ’ότι βλέπω! Πάρα πολύ ωραία! Αγώνας δρόμου τώρα κυρία μου να βγάλεις την ύλη. Και τώρα έτσι και το περάσω κι αυτό, δε θα χρειαστεί να το δώσω στην επόμενη εξεταστική, που σημαίνει πως θα χω χρόνο να διαβάσω το άλλο που κόπηκα γιατί είχα πάει να δώσω με πυρετό. Και μετράω και γω αντίστροφα σαν τα φανταράκια. Εκατό χιλιάδες και ένα στραβάδια για πτυχίο!»
3 ώρες πριν την ώρα μηδέν«Espresso!» «Καλά είσαι;» με ρωτάει ο Κώστας. Είχα φορέσει μάλλον εκείνο το βλέμμα τρελής πάλι φαίνεται. «Δεν ξέρουμε τίποταααα!» «Έχουμε περάσει τα μισά μαθήματα της σχολής χωρίς να ξέρουμε τίποτα, τώρα σε πείραξε; Να φάε λίγη πίτσα να στρώσεις! Και μετά έλα να κάνουμε από κείνα τα σκονάκια που στο τέλος τα μαθαίνεις απέξω απ το άγχος μη τυχόν σε πιάσουν…». Τον κοίταξα με βλέμμα απροσδιόριστου συναισθήματος και μετά ξέσπασα σε σπαστικό γέλιο χωρίς προφανή αιτία.
6 ώρες μετά«Τι έγινε έγραψες;» «Έγραψα, εσύ έγραψες;» «Ναι!» «Δεν ήταν και τόσο άσχημη εμπειρία» σχολίασα. «Υπάρχει ελπίδα εδώ δικέ μου!»Και με το δικέ μου εννοώ όχι μόνο τον Κώστα αλλά και τον Δημήτρη, και σένα Σοφία, Κατερίνα και Εύη, Στάθη, Μανώλη, Βαγγέλη, Μαρία, Έλενα, Άκη, Πασχάλη, Σωτηρία, Γιάννη, Νίκο, Γιώτα, Σία, Πέτρο…
Keep studying!!!