O Tonis Sfinos σελώνει Veronιka

Αθηνα 19 Ιούνη 2012

Παρακολουθούσα από μικρός το σινεμά και μου άρεσαν τα κόστιουμς, το στάηλ και οι γκλάμορουζ γυναίκες που θάμπωναν στα κοντινά, ρέι..! Για να πλησιάσω το Χόλυγουντζς έπιασα, μάλιστα, δουλειά σαν κομπάρσος στα στούντιοζ και ολημερίς εχάζευα, τον Τόνι τον εψάχναν... Μια μέρα, λοιπόν, μου είπαν να παίξω σε μια ταινία γουέστερν. Μιλάμε για πολύ χώμα, ήλιο και ιδρωμένο στέρνο, ένιωθα σαν εί-λω-τας (πςςςςς1)... Μου δώσανε και ένα ρολάκι φάρμερ σε ένα ράντζ που είχε γελάδια και τσίκενς... «Αααα» είπα τότε από μέσα μου... « ο Τόνι πάλι δίπλα σε τσικάκια !» αστειευτηκα μόνος μου και με χτύπησα φιλικά στον ώμο με συμπάθεια...(!)

Μελετούσα, λοιπόν, το ρόλο μου στο στάβλο και ήμουν πολύ άνξιους να έχω στυλ οταν σηκωνω το χέρι μου δείχνοντας, αφού η πρωταγωνίστρια θα εμπαινε και θα με ρώταγε «που πήγε ο καουμπόης?».... Εμπαινα στο πετσί του ρόλου και στο μούντ γελαδάρη χαϊδεύντας την καφετή ζεστή καλαμοβύζα Κάθριν, που δεν μπορούσα να καταλάβω αν με κοίταγε με απορία ή συναισθηματικά καθώς μασουλούσε...
Όπως ήμουν στο στέημπελ και ψαχούλευα την καινούργια μου κατάκτηση, μια καυτή παθιάρικια συρόμενη με σίτα φωνή με ρώτησε : “..αρ γιου δε φάρμερ..?” ..αμέσως άφησα το μαστάρι της Κάθριν και εκεινή σταμάτησε τα μα και μουυυυυυ... Σαν παιδί που το πιάνουν να παίζει με τον «Τζόνι» του βρήκα την μαγκιά μου σε δευτερολεπτεράκια και σηκώθηκα αργά ώστε να συ-γκρο-τη-θώ (πσσςς2) και να αντιμετωπίσω την πρωταγωνίστρια Βερόνικα που μου μιλούσε... Πλάτη όπως ήμουν φόρεσα το καουμπόικο χάτ μου, έβαλα τους αντίχειρες στα θηλάκια και γύρισα κοφτά λέγονατς της σταράτα «αχά»… Εκείνη στο βλέμμα μου τσουτσούρωσε ολόκληρη και στο δικό της φάνηκε ο ντουβρουτζας ενώ το στήθος με σημάδεψε απειλητικά… Ανέβηκα πε-ρί-τε-χνα (πσσςς3) στην αγελάδα με σάλτο μορτάλε διπλής συσπείρωσης και με γκρίκ σκληρό άτιτιουντ της είπα...ΣΕΛΩΣΟΥ!!!