Η απληστία βλάπτει θανάσιμα τον τουρισμό

Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα, λέει η ελληνική παροιμία. Αυτό θα μπορούσε να περιγράψει λιτά και συνοπτικά την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα του τουρισμού, με τις αυξήσεις των τιμών που άγγιξαν νέα δυσθεώρητα ύψη, φέρνοντας στο προσκήνιο το θέμα της αισχροκέρδειας αλλά και της απληστίας.

Η μεγάλη ζήτηση ανέβασε τον πήχη 

Η μεγάλη ζήτηση που παρατηρείται στα ξενοδοχεία, στα καταλύματα αλλά και στις μεταφορές -που έχει δημιουργήσει άλλωστε και ένα ισχυρό brand name για τη χώρα- έχει κάνει πολλούς να

πιστέψουν πως οι «τσιμπημένες» τιμές είναι μία ευκαιρία να καλύψουν κάποια κενά. Για παράδειγμα, να ισοσκελίσουν την αύξηση που παρατηρείται γενικά λόγω του ενεργειακού κόστους και των πρώτων υλών, αποφέροντας τους εύκολο κέρδος. Εν μέρει αυτό ισχύει αφού οι τουρίστες από το εξωτερικό θέλουν διακαώς να ζήσουν το ελληνικό καλοκαίρι και ότι αυτό περιλαμβάνει ανεξάρτητα πολλές φορές από το ύψος των τιμών και είναι συνήθως πρόθυμοι να πληρώσουν ό,τι τους ζητηθεί. Ωστόσο, ήδη έχουν αρχίσει να αντιδρούν και συχνά παρουσιάζονται προβλήματα στις κρατήσεις, οδηγώντας νομοτελειακά τους αρμόδιους σε πιθανό εξορθολογισμό των τιμών.

Ο τουρισμός είναι ξεκάθαρα ο δυνατός «παίκτης» της χώρας και της οικονομίας της και η ανάκαμψη που καταγράφεται μετά την πανδημία έχει φέρει τα χαμόγελα πίσω στα πρόσωπα επιχειρηματιών, ξενοδόχων, ιδιοκτητών και γενικά σε όλους όσοι εργάζονται στον τουριστικό τομέα. Το χαμόγελο όμως ενδέχεται εύκολα να σβήσει από τα χείλη όλων των παραπάνω, αφού οι αλόγιστες χρεώσεις θα μπορούσαν μελλοντικά να πλήξουν τις κρατήσεις και να μειώσουν τον αριθμό άφιξης τουριστών, ζημιώνοντας την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Οι τουρίστες θα αναζητήσουν και θα καταφύγουν σε άλλες χώρες που βγαίνουν μπροστά στην διεκδίκηση όπως η Ισπανία και η Ιταλία ή και εναλλακτικούς προορισμούς όπως οι ασιατικές χώρες.

Κερδισμένοι και χαμένοι 

Μακροπρόθεσμα, οι επιπτώσεις των ανατιμήσεων θα φανούν τόσο στους δυνατούς και μεγάλους παίκτες του τουρισμού όσο και στους μικρότερους. Παρατηρείται μία τάση να δίνεται βαρύτητα σε τουρίστες με υψηλότερα εισοδήματα που μπορούν να καλύψουν τα έξοδα που απαιτούνται για τετράστερα και πεντάστερα ξενοδοχεία, αφήνοντας σταδιακά εκτός παιχνιδιού τουρίστες μεσαίου εισοδήματος που ήδη δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, πόσο μάλλον να έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν και να ξοδέψουν χρήματα σε διακοπές, κάτι που ισχύει βέβαια και για τον εγχώριο τουρισμό. Οι Έλληνες ήδη ζορίζονται να καλύψουν τα έξοδα και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την πολυτέλεια των διακοπών, ειδικά στα νησιά που μοιάζουν απλησίαστα  Αυτό όμως αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τη μεσαία τάξη.

Ο τουριστικός κλάδος αποτελεί το επίκεντρο της συζήτησης και όχι άδικα αφού είναι η ναυαρχίδα της οικονομικής δραστηριότητας της Ελλάδας και βασική πηγή εσόδων. Η αυξημένη ζήτηση και το καλό όνομα της χώρας στο εξωτερικό έχουν εκτινάξει τις τιμές κάτι που όμως εγκυμονεί κινδύνους, έστω και αν δεν μιλάμε για το εγγύς μέλλον, και επιτάσσει τη λήψη μέτρων για να διατηρήσει η χώρα το προβάδισμα της έναντι άλλων χωρών. Οι χώρες αυτές έχουν μπει δυναμικά στο παιχνίδι του ανταγωνισμού και προσφέρουν ελκυστικά πακέτα, λειτουργώντας ως σειρήνες που θα τραβήξουν προς το μέρος τους μεγάλο αριθμό τουριστών, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας, η οποία ως τώρα είναι το απόλυτο φαβορί όταν μιλάμε για διακοπές και καλοκαίρι!