Ο Σεφερλής και η υποκρισία της τηλεόρασης

Έγινε πολύς ντόρος, ήδη από το καλοκαίρι, για τον Μάρκο Σεφερλή. Για το «Δελφινάριο» που θα φέρει στην τηλεόραση. Για τις συνεντεύξεις που δεν ξέρει να κάνει. Για την αισθητική και το επίπεδό του. Πολλοί, μάλιστα, διαχώρισαν τη θέση τους και δήλωσαν πως «δεν ανήκουν στο θεατρικό κοινό του».

Εάν με ρωτούσε κάποιος ανίδεος για την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα ποιο είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της θα του απαντούσα: «ο φαρισαϊσμός».

Μα θα μου πείτε, αυτό δεν είναι αποκλειστική κατάκτηση της τηλεόρασης και θα έχετε δίκιο, αφού στην κοινωνία μας περισσεύουν οι υποκριτές.

Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, ως τηλεθεατές ειδικότερα και ως λαός γενικότερα, κι αυτό δεν είναι άλλο από τον «δηθενισμό» μας. Σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης, στις καταναλωτικές επιλογές μας, στις εκπαιδευτικές μας προτιμήσεις, στα πολιτικά μας πιστεύω και, βεβαίως, στην τηλεοπτική μας άποψη. Συγχέουμε τη σοβαρότητα με τη σοβαροφάνεια, την αυθεντικότητα με τον κομπασμό, την προσήνεια με το λαϊκισμό.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και κάτι ακόμα, πιο επικίνδυνο. Τα παίρνουμε όλα πολύ στα σοβαρά, μαζί και τους εαυτούς μας. Κάποιος ίσως να περίμενε ως επακόλουθο ένα αυξημένο αίσθημα υπευθυνότητας, αλλά, φευ, η ανευθυνότητα καλά κρατεί. Έτσι, λοιπόν, κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα αυστηρά και μονόπλευρα, κατηγοριοποιούμε, απορρίπτουμε εκ των προτέρων, φανατιζόμαστε, τσουβαλιάζουμε και, στο τέλος, υποκρινόμαστε, επιδιδόμαστε στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων.

Ο Μάρκος Σεφερλής σίγουρα δεν έφερε στην ελληνική τηλεόραση τις Δέκα Πληγές του Φαραώ. Κάνοντας χρόνια επιθεώρηση απευθυνόμενος στο λαό, θα έπρεπε, αντί να του κάνουμε επίθεση, να τον αφήσουμε να μας μάθει την τεχνική της αμεσότητάς του. Δεν κρίνεται η τύχη της ανθρωπότητας από την εκπομπή του, όπως και από καμία άλλη εκπομπή. Αυτό που έχει σημασία είναι ο καθένας μας από το μετερίζι του να σέβεται τον εαυτό του, τους άλλους και τη δουλειά του. Να αγαπάει αυτό που κάνει και να το υπηρετεί με ήθος και αγάπη. Τότε και επιτυχημένος θα είναι και ίσως «να έχει γίνει η αλλαγή που θέλει να δει στον κόσμο», όπως έλεγε ο Γκάντι.

Νομίζω ότι ο Μάρκος Σεφερλής, στη μέχρι τώρα θητεία του στην ψυχαγωγία, έχει αποδείξει ότι η δουλειά του είναι το μεράκι του και ότι σέβεται το κοινό που τον αγαπά. Επικοινωνεί την αλήθεια του με ειλικρίνεια κι αυτό είναι κάτι που… τείνει προς εξαφάνιση στην τηλεόραση του «δηθενισμού».

The post Ο Σεφερλής και η υποκρισία της τηλεόρασης appeared first on iPop.