Η κρίση του νυφικού

Μέχρι και πριν ένα χρόνο, όταν άκουγα την ευχή (;) «και στα δικά σου» χαμογελούσα γλυκά και διακριτικά έφτυνα τριγύρω μου μη τυχόν και ακούσει κάποιος αυτή την ευχή και βαλθεί να την κάνει πραγματικότητα. Ο γάμος ήταν κάτι πολύ μακρινό και καθόλου ονειρικό σαν σχέδιο… ήμουν πολύ μικρή έλεγα, είχα πολλά επαγγελματικά σχέδια να πραγματοποιήσω ακόμα και κυρίως… καμία όρεξη να σβερκοθώ έναν μαντράχαλο που μόλις θα έχει φύγει από το σπίτι της μαμάς του για να φορτωθεί στο δικό μου!

Και το κακό ξεκίνησε πέρσι. Ξαφνικά ο ταχυδρόμος άρχισε να μου χτυπά πιο συχνά τη πόρτα και ο στίχος «το προσκλητήριο

που μου ‘πεσε από τα χέρια, όχι δεν γίνεται δεν είναι δυνατόν» να παίζει σε λούπα στον εγκέφαλο όλο και πιο συχνά. Η πλειοψηφία των γυναικών 25αρηδων φίλων μου ξαφνικά, μέσα σ ένα χρόνο βρήκαν το άλλο μισό τους και αποφάσισαν να ντυθούν στα λευκά. Ξαφνικά, 25χρονα κορίτσια που μέχρι και 365 μέρες πριν βροντοφώναζαν και ήταν έτοιμες να κάψουν τα σουτιέν τους για το πόσο ολοκληρωμένες ήταν και δεν χρειάζονταν κάποιον να τις συμπληρώσει, τώρα άρχισαν να φωνάζουν και να καίνε τα σουτιέν τους για το πόσο ευτυχισμένες είναι που επιτέλους ο Λάκης (ή ο κάθε Λάκης) τους συμπλήρωσε το κενό.

Με λίγα λόγια ο τυφώνας, κρίση του νυφικού, έχει κάνει επέλαση στην γενιά μου και κατέρριψε όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα. Οι προηγούμενες γενιές από εμάς πίστευαν πως μία γυναίκα μέχρι τα 25 έπρεπε να είναι παντρεμένη και να έχει ήδη ένα παιδί. Αυτό, όμως, καταρρίφθηκε με την δυναμική είσοδο των γυναικών στους επαγγελματικούς χώρους και την ανεξαρτητοποίηση του γυναικείου φύλου. Η γυναίκα, πλέον, δεν χρειαζόταν να παντρευτεί έναν άνδρα για να φύγει από το πατρικό της. Μπορούσε και μόνη να σταθεί στα πόδια της και όταν έβρισκε τον έναν και μοναδικό έκανε το μεγάλο βήμα και ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας. Μέχρι που ήρθε η κρίση…

… Η δυναμική γυναίκα, πλέον, είναι δυναμική γυναίκα σ ένα σπίτι που τσεκάρει αγγελίες και δεν είναι μέσα σε meetings, brain storming και deadlines και γενικά δεν αισθάνεται όσο δυναμική αισθανόταν. Πλέον μένει ακόμα με τους γονείς της και η μόνη διέξοδος είναι να μείνει με κάποιον άλλον για να μοιράζεται και τα έξοδα. Η κρίση, μάλλον, επηρέασε την κρίση των 25χρονων γυναικών της γενιάς μου και τις ανάγκασε να επιστρέψουν στα ήθη και έθιμα της δεκαετίας του ’80!

Να τονίσω σ αυτό το σημείο πως δεν θεωρώ ότι αυτοί οι γάμοι γίνονται για καθαρά βιοποριστικούς λόγους και πως σίγουρα υπάρχει αγάπη… αλλά αν δεν υπήρχε η κρίση μήπως δεν θα γινόντουσαν τόσο νωρίς αυτοί οι γάμοι;

The post Η κρίση του νυφικού appeared first on iPop.