Γιατί ο Μάριος Μάζαρης είναι ο δάσκαλος που θα θέλαμε όλοι να έχουμε!

Έχεις φανταστεί πώς θα ήταν η ζωή σου αν στο σχολείο ήσουν αποδεκτός για αυτό που είσαι, επιτρεπόταν να κάνεις λάθη, να μάθαινες την προπαίδεια μέσα από τα pop it και προπαιδειομαχίες; Τα χρόνια που πήγαινα σχολείο, πίσω στα ένδοξα 90’s, δεν χαιρόμουν καθόλου που θα πάω στο σχολείο, η τάξη μου ήταν βαρετή και το αίσθημα που επικρατούσε ήταν ο φόβος. Δεν ένιωθα καθόλου ενθουσιασμό και σπίθα, η φαντασία είχε πάει περίπατο και ήμουν ένα παιδάκι που λαχταρούσα να ακούσω το κουδούνι

του σχολάσματος να πάω σπιτάκι μου. Σήμερα το σχολείο έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με εκείνα τα χρόνια, ευτυχώς, από αυτά που βλέπω πια σαν μαμά. Τα παιδιά μου ξυπνάνε με χαρά να πάνε στο σχολείο και δεν νιώθουν φόβο αλλά προσμονή. Ψάχνοντας στο Internet βρήκα έναν δάσκαλο που με τις τεχνικές που χρησιμοποιεί στην τάξη, με κάνει να εύχομαι να ήμουν ξανά παιδί! Ο Μάριος Μάζαρης, που διδάσκει γράμματα και τη ζωή στα παιδάκια σε ένα δημόσιο σχολείο του Κερατσινίου, είναι ο δάσκαλος που θα θέλαμε όλοι να είχαμε!

Ο Μάριος Μάζαρης στο iPop.gr

Πώς‭ ‬αποφάσισες‭ ‬να‭ ‬γίνεις‭ ‬δάσκαλος‭;‬

Δεν το αποφάσισα, ίσως αποφάσισε το σύμπαν για μένα. Θυμάμαι από μικρό παιδί να λένε στους γονείς μου ότι ο γιος σας θα γίνει δάσκαλος όταν μεγαλώσει. Δεν ξέρω τι μπορεί να έβλεπαν στον 7χρονο-8χρονο εαυτό μου. Μεγαλώνοντας πάντως, με κάποιον τρόπο θεωρούσαν όλοι αυτονόητο ότι θα σπουδάσω στο Παιδαγωγικό, κάπως έτσι αυτονόητα, λοιπόν, κι εγώ δήλωσα τη σχολή στο μηχανογραφικό μου, κάπως αυτονόητα πέρασα εκεί και έτσι, χωρίς ποτέ να το σκεφτώ, ξεκίνησα να δουλεύω σε τάξεις. Έκτοτε, τον 7χρονο εαυτό μου τον έχω κάπου κοντά.

‬Ποιο‭ ‬ήταν‭ ‬το‭ ‬πρότυπο‭ ‬που‭ ‬είχες‭ ‬ως‭ ‬παιδί‭ ‬από‭ ‬τους‭ ‬δασκάλους‭ ‬σου‭; ‬

Πήγα δημοτικό τη δεκαετία του 90, που ακόμα το σχολείο ζούσε με κατάλοιπα του παρελθόντος: Έφαγα αρκετές σφαλιάρες από δασκάλους, χάρακες στα χέρια και τιμωρίες στο ένα πόδι στη γωνία. Θυμάμαι αρκετό άγχος να μάθω πράγματα που δεν καταλάβαινα ή δε μου εξηγούσε κανείς τι νόημα έχουν κι έτσι το σχολείο για μένα ήταν ένας γρίφος. Θυμάμαι γιορτές, εκδρομές, κάποιες δασκάλες να μας αγαπούν, αλλά να μην το δείχνουν κι άλλες να δείχνουν ότι δε μας αγαπούν. Γενικά όμως ήταν άνθρωποι που έδειχναν ότι δεν είχαν άγχος να σταθούν απέναντι μας ή μάλλον λίγο πιο πάνω από μας, καθώς δεν είχε καταργηθεί ακόμα το βάθρο που σήκωνε ψηλότερα την έδρα.

‬Υπήρχε‭ ‬κάποιος‭ ‬δάσκαλος‭ ‬στη‭ ‬ζωή‭ ‬σου‭ ‬που‭ ‬σου‭ ‬έδωσε‭ ‬έμπνευση‭ ‬και‭ ‬σε‭ ‬παρακίνησε‭ ‬να‭ ‬εργάζεσαι‭ ‬με‭ ‬αυτόν‭ ‬τον‭ ‬υπέροχα‭ ‬μοναδικό‭ ‬σου‭ ‬τρόπο‭;‬

‭Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν, θα πω όχι. Θυμάμαι μια εμμονή όλων να υπηρετήσουν το βιβλίο σελίδα σελίδα, το ρολόι, την ύλη, που δεν άφηναν περιθώρια στα παιδιά να ξεδιπλωθούν, με τον τρόπο που προσπαθώ να βοηθήσω σήμερα. Είμαι και εν μέρει τυχερός που ζω στο σήμερα που αποδέχεται τις δράσεις και τις ιδέες μου. Θυμάμαι στο δημοτικό ένα διάστημα είχε έρθει κάποιος αντικαταστάτης δάσκαλος να καλύψει το κενό μιας εγκυμονούσας δασκάλας μου. Αυτός λοιπόν, πρωτοπόρος για την εποχή του, μπήκε στην τάξη με λίγο πιο μακρύ μαλλί, σκουλαρίκι και μια κιθάρα στο χέρι. Η αίσθησή του πια χάνεται στα όρια της φαντασίας και της μαγείας στο μυαλό μου: Ένας δάσκαλος που παίζει μουσική και γελάει μαζί μας και χαίρεται. Περιττό να πω ότι τον άλλαξαν σχολείο μετά από λίγες μέρες, ύστερα από οργανωμένα παράπονα γονέων της τάξης μου. Παραήταν γελαστός για ένα σύστημα που ήθελε τον δάσκαλο να εμπνέει φόβο. Σήμερα, λοιπόν, χαίρομαι αν μπορώ να θυμίζω λίγο από κείνον. ‬

View this post on Instagram

A post shared by Μάριος Μάζαρης /Marios Mazaris (@schoolmarius)

Έχεις‭ ‬κάνεις‭ ‬κάποιες‭ ‬επιπλέον‭ ‬σπουδές‭ ‬στο‭ ‬κομμάτι‭ ‬της‭ ‬ψυχολογίας‭ ‬του‭ ‬παιδιού‭ ‬εκτός‭ ‬του‭ ‬πανεπιστήμιου‭;‬

‭Όχι, μόνο προσωπική μελέτη και προσωπική παρατήρηση. Ειδικά ό,τι έχει να κάνει με τα σχολεία και τα παιδιά, θεωρώ ότι δεν είναι τόσο θέμα βιβλιογραφίας, όσο εμπειρίας και πόσο ανοικτός είσαι στην παρατήρηση. Για μένα τα παιδιά έχουν ονόματα, δεν είναι απλώς η τάξη με τα 20 παιδιά, είναι ο Αντώνης, η Μαίρη, η Έσμα, οι ιστορίες τους, αν παρατηρήσεις κάθε παιδί έχει μια δική του ιστορία που με τη βοήθειά της μπορείς να φέρεις τη διαδικασία της μάθησης πιο κοντά σε κάθε παιδί. Ένα παιδί πρόσφυγας θα μάθει καλύτερα τη γλώσσα που δίνει λέξεις στο ευχαριστώ που θέλει να σου πει, ένα παιδί που χωρίζουν οι γονείς του θα μάθει καλύτερα όταν του δείξεις εμπιστοσύνη κι ότι δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απαντήσεις, αλλά διαφορετικοί τρόποι, ένα παιδί που έχει ζήσει μια απώλεια, ένα μοναχοπαίδι, όλα έχουν μια ιστορία κι αυτή η ιστορία σου διηγείται πολλά. ‬

Θα ήθελα να‭ ‬σταθώ‭ ‬περισσότερο‭ ‬στο‭ ‬σύστημα‭ ‬των‭ ‬επιβραβεύσεων‭ ‬και‭ ‬στην‭ ‬θεωρία‭ ‬σου‭ ‬για‭ ‬τα‭ ‬λάθη‭ ‬που‭ ‬έχεις‭ ‬παρουσιάσει‭. ‬Ποια‭ ‬είναι‭ ‬η‭ ‬θέση‭ ‬σου‭ ‬για‭ ‬αυτές‭ ‬τις‭ ‬δύο‭ ‬καταστάσεις‭ ‬που‭ ‬συναντάμε‭ ‬καθημερινά‭ ‬γονείς‭ ‬και‭ ‬εκπαιδευτικοί‭; ‬

‭Τα παιδιά συνήθως έχουν άγχος να παραδεχτούν ότι έκαναν κάτι λάθος, ότι έσπασαν κάτι ή ότι έδειραν. Θα πουν αυτομάτως δεν το έκανα εγώ ή αυτός άρχισε σε έναν τσακωμό ή το έκανε κι αυτός όταν τους πιάσεις στα πράσα. Δεν αντέχουν την ευθύνη του λάθους, γιατί περιμένουν όλοι να είναι τέλεια σε όλα. Να φέρουν καλούς βαθμούς, να μην προκαλέσουν αρνητικά σχόλια και μόνο έτσι αξίζουν την αγάπη των ενηλίκων ή τουλάχιστον έτσι νιώθουν ότι θα την έχουν. Τα λάθη τους ίσως απομακρύνουν την αγάπη μας. Προσπαθώ, λοιπόν, να δείχνω με κάθε τρόπο ότι τα λάθη είναι καθημερινά και μέρος της διαδικασίας, όχι μέρος του προβλήματος, ότι δε μας πανικοβάλουν, αλλά τα αγκαλιάζουμε. Τολμώ να πω ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερο όταν τους δείξεις ξεκάθαρα όχι ότι συγχωρείς τα λάθη τους, αλλά ότι δεν υπήρχε καν συζήτηση αν θα τα συγχωρέσεις. Η εμπιστοσύνη είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση ανάμεσα στους ανθρώπους. ‬

Πόσο‭ ‬εύκολο‭ ‬είναι‭ ‬το‭ ‬να‭ ‬είσαι‭ ‬δάσκαλος‭ ‬στο‭ ‬σημερινό‭ ‬ελληνικό‭ ‬εκπαιδευτικό‭ ‬σύστημα‭ ‬και‭ ‬υπάρχει‭ ‬δυνατότητα‭ ‬να‭ ‬εντάξεις‭ ‬την‭ ‬μεθοδολογία‭ ‬σου‭ ‬μέσα‭ ‬στην‭ ‬τάξη‭;‬

‭Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι λες και σαμποτάρει τον εαυτό του. Είναι κατ’ ευφημισμόν σημερινό, καθώς κουβαλάει αναχρονιστικά βιβλία, διδακτικά αντικείμενα, πρακτικές και μεθόδους, και παράλληλα φορτώνει στις πλάτες κάθε παιδιού μια από τις ογκωδέστερες ύλες πανευρωπαϊκά, μπορεί και παγκόσμια, την ίδια στιγμή που δε δίνει τον χώρο που πρέπει στη συναισθηματική αγωγή, τη σεξουαλική, την οδική συμπεριφορά και πλήθος άλλων. Το μόνο εύκολο για έναν δάσκαλο είναι να βυθιστεί κολυμπώντας μέσα στην προσπάθεια του να καλύψει την ύλη, επομένως η δική μου μεθοδολογία θα έλεγα απλώς ότι κολυμπάει λίγο διαφορετικά ή παρατηρεί τον βυθό όσο βουλιάζουμε. ‬

Ποια ήταν η Μαρία Μοντεσσόρι; Οι βασικές αρχές της μοντεσσοριανής προσέγγισης για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών που μπορούμε να εφαρμόσουμε όλοι

View this post on Instagram

A post shared by Μάριος Μάζαρης /Marios Mazaris (@schoolmarius)

Αν‭ ‬έπρεπε‭ ‬να‭ ‬διαλέξεις‭ ‬μια‭ ‬συμβουλή‭ ‬για‭ ‬εμάς‭ ‬τους‭ ‬γονείς‭ ‬ποια‭ ‬θα‭ ‬ήταν;

‭Να αφήσουν τα κινητά τηλέφωνα στην άκρη και να περάσουν χρόνο με τα παιδιά συζητώντας, κάνοντας ερωτήσεις που δε θέλουν μονολεκτικές απαντήσεις, κοιτώντας τα στα μάτια και όχι περιφερειακά από τις οθόνες μας. Η επαφή, το μπράβο που τα κατάφερες, το είμαι εδώ για σένα θεωρούνται αυτονόητα, αλλά τα παιδιά μεγαλώνουν καλύτερα και χτίζουν πιο υγιείς και συμπαγείς προσωπικότητες όταν τα αυτονόητα λέγονται κι όχι υπονοούνται. Η ανάγκη των παιδιών για επικοινωνία ή και η έλλειψη της είναι ολοφάνερα παρούσες και αναρωτιέμαι γιατί να είναι τόσο δύσκολο να πληρωθεί αυτό το κομμάτι. ‬

Η επαφή, το μπράβο που τα κατάφερες, το είμαι εδώ για σένα θεωρούνται αυτονόητα, αλλά τα παιδιά μεγαλώνουν καλύτερα και χτίζουν πιο υγιείς και συμπαγείς προσωπικότητες όταν τα αυτονόητα λέγονται κι όχι υπονοούνται.

Αν‭ ‬έπρεπε‭ ‬να‭ ‬διαλέξεις‭ ‬ένα‭ ‬βιβλίο‭ ‬που‭ ‬θεωρείς‭ ‬ότι‭ ‬πρέπει‭ ‬να‭ ‬διαβάσουν‭ ‬όλα‭ ‬τα‭ ‬παιδιά‭ ‬ποιο‭ ‬θα‭ ‬ήταν‭ ‬αυτό‭;‬

Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο (Charlie Mackesy, εκδόσεις Παπαδόπουλος). Είναι ένα βιβλίο που έχει ίσως την υψηλότερη θέση στην καρδιά μου και μιλάει για τον δρόμο του καθενός, την πορεία του στον κόσμο, τις ευκολίες και τος δυσκολίες που θα συναντήσει, την παρέα που θα έχει στη διαδρομή και κυρίως για τα μπράβο που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε σε μας και στους άλλους· γιατί όσο και να μας κατηγορούμε για όσα δεν καταφέραμε ή δεν πετύχαμε ή κάναμε λάθος, οφείλουμε ένα μπράβο για όσα κάναμε σωστά και για τον δρόμο που διανύσαμε.

View this post on Instagram

A post shared by Μάριος Μάζαρης /Marios Mazaris (@schoolmarius)

Ξυπνάς‬ ‭στην‬ ‭ιδανική‬ ‭σου‬ ‭ημέρα‬: ‭Πώς‬ ‭είναι‬ ‭το‬ ‭σχολείο‬ ‭και‬ ‭το‬ ‭εκπαιδευτικό‬ ‭σύστημα; ‬

‭Θα ήταν σίγουρα πιο χαρούμενο, θα είχε παιδιά που ανυπομονούσαν να πάνε σχολείο, γιατί ήταν πλέον ορατά στα μάτια των δασκάλων, οι λέξεις, οι σκέψεις τους θα λαμβάνονταν υπόψιν, θα μπορούσαν να συνδιαμορφώσουν το περιεχόμενο του με δικά τους κείμενα, θα έκαναν περισσότερα απ’ όσα θα άκουγαν. Πολλοί θεωρούν ότι το σχολείο είναι ο χώρος που τα παιδιά ακούν· για μένα είναι ο χώρος που ο δάσκαλος ακούει και δείχνει τους τρόπους, τους δρόμους, τις επιλογές, τους συνδυασμούς για να μιλήσουν τα παιδιά. ‬

Διαβάζοντας τη συνέντευξη που μου έδωσε ο Μάριος Μάζαρης λαμβάνω έμπνευση! Να γίνω καλύτερος γονιός, να μου επιτρέπω να κάνω και εγώ λάθη, ελπίζω μικρά, να μάθω και εγώ ξανά μαζί με τα παιδιά μου από την αρχή τα πάντα. Μακάρι να ξυπνήσουμε όλοι μας σε αυτό το σχολείο που περιγράφει ο Μάριος, ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος.

Μπορείς να βρεις τον Μάριο Μάζαρη στο Schoolmarius (Instagram) και στο Αναγνωστικό (Facebook).

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Γιατί ο Μάριος Μάζαρης είναι ο δάσκαλος που θα θέλαμε όλοι να έχουμε! εμφανίζεται στο iPop.