Coachella 2014: Πήγαμε, είδαμε και σας μεταφέρουμε

Τα διαπιστευτήριά μου: πηγαίνω σε συναυλίες και φεστιβάλ τα τελευταία 9 χρόνια. Από το κάποτε αξιόλογο «δικό μας» Rockwave, μέχρι το ‘πολυτελές’ Global Citizen Festival στο Central Park της Νέας Υόρκης και το σκληρό και εξαντλητικό Download στο Donington της Αγγλίας. Ήταν λοιπόν φυσικό

To Coachella 2014 ή Coachella Valley Music and Arts Festival (όπως είναι το επίσημο όνομα του φεστιβάλ) έχει έναν μυθικό αέρα σε αυτή τη χώρα, όλοι το ξέρουν και όλοι θέλουν να το επισκεφθούν. Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα δύο Σαββατοκύριακα του Απριλίου και τα εισιτήρια γίνονται διαθέσιμα τέλη Ιανουαρίου, όπου εξαντλούνται μέσα σε κάποιες ώρες (φέτος ήταν μισή ώρα για το 1ο Σαββατοκύριακο -θεωρείται πιο περιζήτητο λόγω line-up και διάσημων επισκεπτών- και κάτι παραπάνω από δύο για το 2ο).

Εγώ εξασφάλισα τα πολυπόθητα εισιτήρια για το 2ο Σαββατοκύριακο (Τip: βοηθά να έχεις ανοιχτή την ιστοσελίδα του φεστιβάλ σε 3 διαφορετικούς browsers). Τέλη Μαρτίου, περίπου ένα μήνα πριν το φεστιβάλ, παραλαμβάνω τα εισιτήρια… τα οποία δεν είναι εισιτήρια! Λάβαμε ένα προσεγμένο χάρτινο κουτάκι με τα wristbands που σου εξασφαλίζουν την είσοδο, οδηγίες για το πώς πρέπει να κάνεις register online και συνοδευτικά όπως ένα ημερολόγιο από post-cards από το φεστιβάλ της προηγούμενης χρονιάς.

Φτάνει 17 Απριλίου λοιπόν και ξεκινάμε το ταξίδι μας στο Palm Springs (είναι 25-30 λεπτά από το Indio όπου γίνεται το φεστιβάλ) από τη Νέα Υόρκη. Το ταξίδι είναι σίγουρα το χειρότερο κομμάτι της όλης εμπειρίας, 6 ώρες στο αεροπλάνο μέχρι το Los Angeles και μετά άλλες 2 οδήγηση μέχρι το Palm Springs μέσω της περιβόητης κίνησης του LA. Η “όαση” του Palm Springs -εκεί όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μου- με τα γραφικά φοινικόδεντρα και τα golf resorts σε αφήνουν άναυδο κατά την άφιξή σου. Σημειωτέον ότι όλα τα ξενοδοχεία σε απόσταση μίας ώρας διαδρομής από το χώρο του φεστιβάλ σχεδόν διπλασιάζουν τις τιμές τους για αυτά τα δύο Σαββατοκύριακα. Υπάρχει πάντα και η επιλογή του camping για όσους θα τολμήσουν να περάσουν 3 μέρες στην έρημο του Indio της California (με μόνιμες θερμοκρασίες στους 35-40 βαθμούς Κελσίου) και ομολογώ πως σίγουρα δεν ανήκω σε αυτούς.

Ξημερώνει 18 Απριλίου με θερμοκρασία στους 33 βαθμούς και (ευτυχώς) συννεφιασμένο ουρανό. Στα σίγουρα του προγράμματός μας είναι μόνο οι Wye Oak και οι headliners OutKast. Φτάνουμε στο χώρο του φεστιβάλ κατά τις 12 (οι πόρτες ανοίγουν καθημερινά στις 11) χωρίς να συναντήσουμε ιδιαίτερη κίνηση. Πρώτη καλή εντύπωση είναι το parking, αρκετά κόντα στο συναυλιακό χώρο ώστε να αντέχεται το περπάτημα με τόση ζέστη και αρκετά οργανωμένο, με αριθμημένες λωρίδες.

Τότε είναι που συνειδητοποιείς πως το όνομα «Coachella Valley Music and Arts Festival» είναι δικαιολογημένο και με το παραπάνω -είναι ένα μέρος που θα μπορούσε κάποιος να επισκεφτεί ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οι 8 σκηνές μουσικής. Προσεγμένο γρασίδι, χαρακτηριστικά φοινικόδεντρα, η ταυτόσημη πλέον με το φεστιβάλ ρόδα, οι σκηνές και τα art installations (φέτος τα 2 βασικά κομμάτια ήταν ένα κόκκινο ρομπότ και ένας γιγάντιος αστροναύτης ο οποίος σύντομα ανακαλύψαμε πως μετακινείτο με τηλεχειριστήριο σε όλο το χώρο του φεστιβάλ). Με λίγα λόγια, ένας τεχνητός παράδεισος στη μέση της ερήμου, ο οποίος γίνεται πολλαπλάσια ατμοσφαιρικός με τη δύση του ήλιου όταν αναλαμβάνει ο εντυπωσιακός φωτισμός.

Η οργάνωση εντυπωσιάζει: περίπτερα-φαρμακεία με (παυσίπονα έως αντηλιακά και γυαλιά ηλίου) και κάδοι απορριμμάτων -είναι σχεδόν αδιανόητο το πόσο καθαρός διατηρείται συνεχώς ο χώρος δεδομένου ότι 90.000 άτομα περνούν 3 ολόκληρες ημέρες σε αυτόν.

Φτάνει λοιπόν η ώρα να επιλέξουμε τι θα δούμε. Σε αυτό το σημείο θα απογοητεύσω τους fans της house, dubstep και σχετικών ειδών καθώς οι 3 σκηνές που είναι αποκλειστικά αφοσιωμένες σε αυτά τα είδη μουσικής απορρίφθηκαν άμεσα λόγω μουσικών προτιμήσεων. Ακόμα και με 3 σκηνές «εκτός» όμως οι επιλογές όχι μόνο παραμένουν πολλές, αλλά σύντομα συνειδητοποιείς πως θα αναγκαστείς να θυσιάσεις κάποια acts. Να διευκρινίσω ότι σε όσα φεστιβάλ με πολλαπλές σκηνές είχα βρεθεί μέχρι τότε το σύνηθες ήταν όλα τα «μεγάλα» και ενδιαφέροντα συγκροτήματα να παίζουν στο main stage και οι υπόλοιπες σκηνές, σε δεύτερη μοίρα, να έχουν κάτι απλά για να ακούγεται. Στην Coachella αυτό δεν ισχύει στο παραμικρό…

Ξεκινήσαμε με το ντουέτο των ατμοσφαιρικών Wye Oak (ακουστέ το Civilian) στην 3η σκηνή οι οποίοι μας εντυπωσίασαν θετικά και μετά μετακινηθήκαμε στην κυρίως σκηνή, όπου περιμένοντας τους AFI πέσαμε στους γεμάτους ενέργεια, χρώμα και funk Grouplove (ακούστε τα Raspberry, Tongue Tied και Borderlines and Aliens), η πρώτη ευχάριστη έκπληξη του φεστιβάλ. Ακολούθησαν οι σχεδόν αδιάφοροι, δυστυχώς, AFI και έπειτα, ψάχνοντας κάτι ενδιαφέρον καταλήγουμε στην 4η σκήνη με τους ιδιόρρυθμους Afghan Whigs να είναι η δεύτερη ευχάριστη μουσική έκπληξη της ημέρας (ήδη έχουμε φτιάξει λίστα προς μελέτη νέων ακουσμάτων).

Η ώρα πλέον είναι 8 παρά και ο ήλιος δύει χαρίζοντας μας την εικόνα ενός μαγευτικού ουρανού σε συνδυασμό με το τοπίο. Διάλειμμα για φαγητό και κατευθυνόμαστε προς τα σημεία που δεν είχαμε δει ακόμα, συμπεριλαμβανομένων και των DJ σκηνών. Τα laser show είναι σίγουρα εντυπωσιακά αλλά η μουσική παραμένει αδιάφορη για τα γούστα μας, οπότε καταλήγουμε στο main stage περιμένοντας τους OutKast. Οι οποίοι κλείνουν την πρώτη μέρα με ένα αρκετά πρωτότυπο και γεμάτο ενέργεια Hip-Hop show. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για να γεμίσουμε μπαταριές για την επόμενη, αρκετά πιο “φορτωμένη” ημέρα.

Θερμοκρασία στους 35 βαθμούς και ούτε ίχνος σύννεφου στον ουρανό. Στο πρόγραμμά μας MGMT, Lorde, Pixies, Queens of the Stone Age, Pharell και Muse. Φτάνουμε πάλι περίπου στις 12 και μετά από πρωινό και ψάξιμο στις σκηνές, βρισκόμαστε στη 2η σκηνή με τον ευχάριστο Ty Segall να ξεκινάει ευχάριστα τη μέρα μας. Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος του μεσημεριού στη σκιά και σε κλειστές σκηνές και περίπου στις 6 βαδίζουμε προς την κυρίως σκηνή για τους MGMT. Πέφτουμε στο τέλος του απαράδεκτου Kid Cudi ο οποίος την περισσότερη ώρα χόρευε γνωστά remix «τραγουδιών» του έπαιζαν playback. Ευτυχώς οι ψυχεδελικοί MGMT μας επαναφέρουν στην ευχάριστη διάθεση, ξεκινώντας μάλιστα πολύ δυνατά, με 2ο τραγούδι το Time to Pretend. Στο κοινό, το μοντέλο Alessandra Ambrosio χορεύει με την 5χρονη κόρη της. Προς το τέλος των MGMT γίνεται αντιληπτό πως οι μετακινήσεις που είχαμε προγραμματίσει μεταξύ 1ης και 2ης σκήνης (από Queens of the Stone Age σε Pharell και πάλι πίσω για Muse) θα μας αναγκάσουν να βρεθούμε αρκετά πίσω στους Muse, οπότε εγκαταλείπουμε τη Lorde και τον Pharell και μεταφερόμαστε στην 4η σκηνή για τους Pixies.

Queens of the Stone Age – Muse

Δυστυχώς γρήγορα μας απογοητεύουν με τις πραγματικά περίεργες επιλογές κομματιών τους, με αποτέλεσμα να επιστρέψουμε στο main stage λίγο πριν ξεκινήσουν οι Queens of the Stone Age. Μας χαρίζουν ένα δυνατό και εντυπωσιακό show με highlights το κλασικό Go With the Flow και τον Josh Homme να κλείνει κρεμώντας την κιθάρα του από το μικρόφωνο, με αποτέλεσμα να ακούγεται δυνατό feedback από τα ηχεία. Όσο περιμένουμε τους Muse ακούμε τον Pharell από τη 2η σκηνή, καθώς και τους guests του σε κάποια τραγούδια Jay-Z και Snoop Dogg. Η ώρα φτάνει και οι Muse εμφανίζονται στη σκηνή, με ένα show υπερπαραγωγή που περιλαμβάνει από κινούμενες πλατφόρμες μέχρι ηθοποιούς. Έτσι η 2η μέρα κλείνει με το καλύτερο και πιο φαντασμαγορικό show μέχρι εκείνη την ώρα.

Θερμοκρασία στους 37 βαθμούς και ο ουρανός ξανά καταγάλανος. Στο πρόγραμμά μας the 1975, the Naked and Famous, Lana Del Rey, Daughter, Motörhead και Arcade Fire. Στο χώρο του φεστιβάλ μας υποδέχεται ο αστροναύτης με ένα smiley να καλύπτει το κράνος του. Βρισκόμαστε στη 3η σκηνή και ξεκινάμε την ημέρα μας με την Courtney Barnett. Ευχάριστο άκουσμα με ένα υποτονικό αλλά και ταυτόχρονα δυναμικό style, είναι μία ωραία αρχή του τέλους. Μετακινούμαστε στη 2η σκηνή για τους the 1975 οι οποίοι δημιουργούν μία αρκετά χορευτική ατμόσφαιρα με το rock boy-band style τους (ακούστε το Chocolate). Καθώς βαδίζουμε προς το main stage για τους the Naked and Famous πετυχαίνουμε τους ισπανόφωνους Zoé στο φινάλε τους οι οποίοι αποτελούν άλλη μια ευχάριστη έκπληξη. Οι the Naked and Famous ακολουθούν με ένα χορευτικό και γεμάτο ζωντάνια show που απογειώνεται στο φινάλε του με το Young Blood. Καθώς η ώρα πλησιάζει τις 7, σε ένα από τα bar πετυχαίνουμε ξανά την Alessandra Ambrosio και βγάζουμε φωτογραφίες!

Lana Del Ray – Arcade Fire

Μετά από το ευχάριστο αυτό διάλειμμα η επόμενη μας στάση είναι η 2η σκηνή με τη Lana Del Rey, οπού παρά το τεράστιο κοινό που έχει συγκεντρωθεί στο main stage για τον Calvin Harris, έχει συγκεντρωθεί σημαντικά μεγάλο κοινό. Η Lana είναι εντυπωσιακή όπως πάντα (σίγουρα πιο ορεξάτη από την εμφάνισή της στην Αθήνα) και μας χαρίζει μοναδικές ερμηνείες με τα απίστευτα φωνητικά της. Τρέχουμε στη 4η σκηνή οπού δυστυχώς προλαβαίνουμε μόνο το τελευταίο τραγούδι των ατμοσφαιρικών Daughter (κλείνουν με το Home) το οποίο όμως είναι αρκετό για να μας δείξει τι χάσαμε. Καθώς το κοινό των «ήρεμων» Daughter αποχωρεί, βρισκόμαστε μπροστά-μπροστά για τους Motörhead. Σίγουρα το πιο εκρηκτικό, δυνατό και heavy show του φεστιβάλ, με αποκορύφωμα την εμφάνιση του Slash για τα 2 τελευταία τραγούδια (Ace of Spaces και Overkill) να προκαλεί πανικό. Εξαντλημένοι βαδίζουμε προς το main stage όπου οι Arcade Fire έχουν ήδη ξεκινήσει. Καθόμαστε στο γρασίδι και με μελωδικά ακούσματα από το φοβερό Reflektor όπως το We Exist και το Afterlife αποχαιρετάμε αυτό το μαγευτικό τριήμερο και αυτό το πανέμορφο μέρος με ένα γλυκόπικρο συναίσθημα.

Motorhead και Slash

Πόσες μέρες ακόμα μέχρι τον Απρίλιο του 2015;

The post Coachella 2014: Πήγαμε, είδαμε και σας μεταφέρουμε appeared first on iPop - Από την Πόπη Τσαπανίδου.