5 βραβευμένοι Έλληνες φωτορεπόρτερ μας δείχνουν το 2015 μέσα από το φακό τους

Το 2015, η χρονιά των μεγάλων αλλαγών αλλά και των προσφυγικών ροών από λεπτό σε λεπτό, τελειώνει. Οι λήψεις φωτογραφιών αμέτρητες. Άνθρωποι διαμαρτυρούνται, πονούν, κλαίνε, πνίγονται και όλα αυτά μέσα σε μια στιγμή, μέσα σ” ένα μόνο κλικ του φωτογραφικού φακού.

Πέντε, λοιπόν, Έλληνες φωτογράφοι που έζησαν ενεργά το 2015, μέσα-έξω από τη Βουλή, μαζί με όσους διαμαρτύρονταν, πλάι σε όσους στέκονταν στην ουρά των ATM, αλλά και

Το 2015 την Ελλάδα συγκλόνισαν η πολιτικό-οικονομική κατάσταση με τις επάλληλες εκλογές και το δημοψήφισμα. Το θρίλερ της διαπραγμάτευσης, τα capital controls, το μεγάλο ΟΧΙ και η τελική υπογραφή του μνημονίου.

Μεγάλη επίσης τρέλα έδειξαν τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης για τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Αλέξη Τσίπρα.

Βεβαίως, πολύ σημαντικό γεγονός είναι η μεταναστευτική κρίση στην τελείως απροετοίμαστη Ευρώπη, με την Ελλάδα και πάλι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε ως πρώτη χώρα υποδοχής με τις επάλληλες τραγωδίες στο Αιγαίο, τον συνωστισμό στα νησιά, είτε στα βόρεια όπου η κρίση διαμορφώνονταν ανάλογα με τη στάση των γειτονικών χωρών.

Οι στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ, κυρίως με την προσφυγική κρίση, είναι πολλές, οι άθλιες συνθήκες και τα πολλά μάτια μ΄ένα γιατί.

Στα Σερβο-Ουγγαρικά σύνορα μια οικογένεια Σύρων προσφύγων με 2 μικρά παιδιά προσπάθησε να τα περάσει παράνομα. Οι Ούγγροι συνοριοφύλακες μαζί με τους άντρες της Frontex κυνήγησαν τα μέλη της. Στον πανικό χάθηκε το ένα παιδί.

Προσπαθούσα να τους ηρεμήσω. Κάτσαμε αγκαλιά, ενώ οι άλλοι έψαχναν. Τελικά όλα πήγαν καλά. Από την προσαγωγή τους η μόνη φωτογραφία που τράβηξα είναι αυτή που η γυναίκα κάθεται ήρεμη στην αγκαλιά του συζύγου της.

Μια οικογένεια Σύρων μόλις έφτασε στην ακτή της Λέσβου. Διάλεξα αυτή την φωτογραφία ανάμεσα σε πολλά πορτραίτα διότι συγκίνησε και ενέπνευσε μια Δανέζα καλλιτέχνη την Hanne Marie Zieler, να ζωγραφίσει ένα πορτραίτο βασιζόμενο σ΄αυτή με σκοπό να μαζέψει χρήματα για τους πρόσφυγες τα οποία πρόσφερε σε μια ΜΚΟ.

Η Λουΐζα Γκουλιαμάκη η ατρόμητη φωτογράφος, όπως την χαρακτηρίζουν πολλοί , έστειλε φωτογραφίες από το φλεγόμενο Κίεβο σ” όλο τον κόσμο. Μάλιστα, από το 1997 και για τρία χρόνια ασχολήθηκε και βραβεύτηκε για τις φωτογραφίες της που αφορούν την κρίση στα Βαλκάνια και τις συγκρούσεις στο Κόσοβο.

Η έντονη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, οι εκλογές και το δημοψήφισμα, είχαν ως πρόσωπο κλειδί τον Αλέξη Τσίπρα.

Το Φλεβάρη του 2015 Κούρδοι μαχητές με τη βοήθεια Νατοϊκών δυνάμεων, μετά από σκληρές μάχες, απελευθέρωσαν την πόλη του Κομπάνι στη Συρία και κατάφεραν το μεγαλύτερο, έως τότε χτύπημα, κατά του ISIS. Είχα την ευκαιρία να είμαι από τους πρώτους δημοσιογράφους που μπήκαν στην κατεστραμμένη πόλη και έζησα για λίγο μαζί με τους Κούρδους μαχητές παρακολουθώντας τις επιχειρήσεις τους στην ευρύτερη περιοχή.

Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ, πέρα από τα ερείπια και το θάνατο, είναι τα γεμάτα αισιοδοξία και πάθος για ζωή πρόσωπα των Κούρδων μαχητών και πολιτών. Η φωτογραφία με τη γελαστή μαχήτρια συμπυκνώνει τη χαρά και την ελπίδα των Κούρδων για ένα καλύτερο αύριο.

Το κορυφαίο θέμα της χρονιάς είναι το μεταναστευτικό. Χιλιάδες άνθρωποι, με πρώτο σταθμό την Ελλάδα, προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα της Ευρώπης.

Ξεχωρίζω τη φωτογραφία με τον πατέρα που κρατά αγκαλιά το κοριτσάκι του και κοιτάζει με αποφασιστηκότητα το Σκοπιανό συνοριοφύλακα. Ορατή η αντιπαράθεση των δύο κόσμων, από τη μια της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή και από την άλλη του φόβου και των κλειστών συνόρων.

Ο Μιχάλης Καραγιάννης είναι ένας φωτογράφος με 25ετη εμπειρία. Φωτογραφίες του έχουν χρησιμοποιηθεί από μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορεία, όπως είναι το Reuters.

Δύο είναι τα βασικά γεγονότα τα οποία συγκλόνισαν την Ελλάδα το 2015. Η μαζική αντίσταση του κόσμου με το μεγαλειώδες ΟΧΙ και το προσφυγικό.

Ο κόσμος αντιστάθηκε για την αξιοπρέπεια του. Αυτό είναι ένα θέμα ταξικό ενάντια στην εκμετάλλευση αλλά παράλληλα και πολιτικό, άλλωστε φάνηκε και τον Φεβρουάριο, υπήρχαν άνθρωποι που κρατούσαν ελληνικές σημαίες αλλά και άλλοι, που λειτουργούσαν ως συνεργάτες.

Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι η προσφυγική κρίση και οι αλλαγές που έφερε στον απλό πολίτη, που δεν έχει σχέση με κομματικές παρατάξεις, αλλά και στις ζωές των πολιτών που ανταποκρίθηκαν δίνοντας από το υστέρημα τους ότι μπορούσαν.

Οι συλλογικότητες που λειτουργούν είναι συγκινητικές με δεδομένη την απουσία του κράτους.

Δύο στιγμές με συγκλόνισαν, η βραδιά πριν το δημοψήφισμα και η αγκαλιά μιας οικογένειας με 5 παιδιά που έκλαιγαν την ώρα που βγήκαν από την βάρκα και πάτησαν το πόδι τους στη στεριά.

Το μεγάλο θέμα στο οποίο πρέπει να εστιάσει η χώρα είναι ο φράχτης. Πρέπει να ρίξουμε τον φράχτη είναι αδιανόητο μια αριστερή κυβέρνηση να έχει σηκωμένο φράχτη και να μετατρέπει σε νεκροταφείο το Αιγαίο.

Ο Μάριος Λώλος ασχολείται επαγγελματικά με την φωτογραφία από το 1991. Έχει ταξιδέψει σε αποστολές, όπως στην Βοσνία, Κράϊνα, Κόσοβο,Τουρκία. Αξίζει να τονιστεί πως στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των γεγονότων και έζησε από κοντά την ισοπέδωση της πόλης από τις Νατοϊκές βόμβες, ενώ μόλις ξεκίνησαν οι προσφυγικές ροές, έφυγε αμέσως για την Μυτιλήνη. Τον γοητεύει το ελεύθερο ρεπορτάζ και οι συγκινήσεις που φέρνει.

Το μέγιστο δημοσιογραφικό γεγονός του 2015 είναι η προσφυγική κρίση και οι συνέπειες της. Αναφέρομαι στην Ευρώπη -φρούριο που οικοδομείται στην Ευρώπη. Ένας εκφασισμός στην Ευρώπη του «διαφωτισμού».

Δευτερευόντως θεωρώ πολύ σημαντικό γεγονός τις εκλογές με την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά και στην συνέχεια, όμως, την πλήρη απαξίωση της λαϊκής βούλησης του δημοψηφίσματος.

Ο Στέλιος Ματσαγγός έχει σπουδάσει κοινωνιολογία και φωτογραφία στα «Universite de Grenoble» και «Paris III» της Γαλλίας. Έχει εκθέσει την φωτογραφική του δουλειά σε δύο ατομικές εκθέσεις με θέμα: Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Εν πλώ (Σχετικά με την ζωή των ναυτικών) και σε δύο ομαδικές με θέμα «Πρόσφυγες» και «Ματιές στον κόσμο». Έχει επίσης προβεί σε δύο εκδόσεις με θέματα: Γιατροί Χωρίς Σύνορα και Καλάς, οι απόγονοι του Μ.Αλεξάνδρου.

Το 2015 ήταν ίσως το πιο κουραστικό αλλά και συναισθηματικά δύσκολο έτος. Για άλλη μια χρονιά η μικρή σε μέγεθος Ελλάδα ήτανε το μεγαλύτερο θέμα σε όλο τον κόσμο. Σε όλα τα επίπεδα. Αλλά όχι ευχάριστο θέμα. Η πολιτική ελπίδα που περίμενε ο κόσμος να έρθει αλλά έφυγε αμέσως, η ταλαιπωρία και η αγωνία των Ελλήνων με τον Ευρωπαϊκό εκβιασμό και τα capital controls και το δράμα των προσφύγων και μεταναστών που μέσω της χώρας μας παλεύουν να φτάσουν οπουδήποτε για ένα καλύτερο αύριο έκαναν τους πάντες να ενδιαφερθούν.

Η οικονομία και το προσφυγικό όχι μόνο με απασχόλησαν, αλλά έχουν αλλάξει τη ζωή μου και τον τρόπο που σκέφτομαι.

Το προσφυγικό είναι μια κατάσταση που άμα τη ζήσεις δεν μπορείς να την ξεχάσεις. Οι στιγμές είναι πολλές και δυσάρεστες, αλλά το μεγάλο ναυάγιο στη Λέσβο με ό,τι ακολούθησε στο λιμάνι του Μολύβου και τα νεκρά μωρά που ξέβραζε η θάλασσα στις παραλίες του νησιού ήταν και είναι μαχαίρια στην καρδιά.

Φέτος, όποτε κοιτούσα μέσα από την κάμερα μου αυτά που έβλεπα και κατέγραφα ήταν κυρίως αρνητικά , κάτι θετικό που συνέβη την ώρα που τραβούσα είναι η έλευση τις τρίτης μου κόρης. Ήταν το πιο ευχάριστο γεγονός που φωτογράφισα φέτος.

Ο Άρης Μεσσήνης είναι βραβευμένος με το διεθνές βραβείο «Bayeux- Calvados for War Correspondents» για τις φωτογραφίες του στη μάχη της Σύρτης, στη Λιβύη. Ως απεσταλμένος του Γαλλικού Πρακτορείου στη Λέσβο, το καλοκαίρι παράτησε τη μηχανή του για να βοηθήσει ένα προσφυγόπουλο που έφτασε στο νησί.

The post 5 βραβευμένοι Έλληνες φωτορεπόρτερ μας δείχνουν το 2015 μέσα από το φακό τους appeared first on iPop.