Β. Κόκκαλης: «Ανάγκη για αγροτική μεταρρύθμιση ανάλογη του 1917»

«Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σταυροδρόμι της ιστορίας ως χώρα και ως πρωτογενής τομέας. Στην κρίσιμη αυτή συγκυρία οφείλουμε ενωμένοι να δούμε το κοινό συμφέρον και να λάβουμε εκείνες τις αποφάσεις, βάζοντας χωρίς δισταγμό όπου χρειαστεί το μαχαίρι στο κόκκαλο. Να λάβουμε τις αποφάσεις που θα αποτρέψουν τον περαιτέρω μαρασμό της αγροτικής μας οικονομίας, μετατρέποντας τη σημερινή αδυναμία σε συγκριτικό πλεονέκτημα». Τα παραπάνω επεσήμανε μεταξύ άλλων ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Βασίλης Κόκκαλης εστιάζοντας στην ανάγκη για ένα νέου τύπου συνεταιριστικό

κίνημα στη χώρα μας, στο πλαίσιο χαιρετισμού του στην ημερίδα με θέμα την «μεγάλη αγροτική μεταρρύθμιση του 1917», με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από το νομοθετικό διάταγμα 1072/1917 του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η ημερίδα έλαβε χώρα στο χωριό Άγιος Γεώργιος του δήμου Κιλελέρ.

Ο κ. Κόκκαλης εγκαινίασε το χώρο του ανακαινισμένου ιστορικού Κονακίου του Αγίου Γεωργίου τον οποίο επιμελήθηκε ο μηχανικός Παναγιώτης Πούσιας με τη συμβολή κατοίκων του Αγ. Γεωργίου.
Στην ομιλία του επεσήμανε: «Δε χωρά αμφιβολία πως ανάμεσα στις χρονολογίες που αποτελούν ορόσημο στη νεότερη ιστορία του Ελληνικού γένους, κατέχει εξέχουσα θέση το 1917, τότε που ο Ελευθέριος Βενιζέλος εξήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη την – ιστορικού χαρακτήρα – αγροτική μεταρρύθμιση.
Ήταν εκείνη η απόφαση που έβαλε την αρχή του τέλους σε ένα πολυαιωνόβιο καθεστώς εκμετάλλευσης της γης, το οποίο είχε ως κύριο χαρακτηριστικό τον ολιγαρχικό χαρακτήρα των ιδιοκτησιών όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από τη βυζαντινή και οθωμανική κληρονομιά των αυτοκρατορικών κοινωνικών μηχανισμών.
Αφενός η απελευθέρωση της Θεσσαλίας ωστόσο και από την άλλη το ιδιαίτερο κλίμα που επικράτησε λόγω του Πρώτου παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια της Μικρασιατικής καταστροφής, δημιούργησαν τις μοναδικές εκείνες συνθήκες που έδωσαν τη δυνατότητα στον Βενιζέλο να προβεί σε μία τεραστίων διαστάσεων θεσμική και κοινωνική τομή, που έδωσε τη δυνατότητα για πρώτη φορά στους ακτήμονες και μάλιστα μετά από χιλιάδες χρόνια, να αποκτήσουν τη δική τους γη».