Το επικίνδυνο «κοκτέιλ» ΔΝΤ και Γερμανών Φιλελεύθερων

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Σε νέα φάση εισέρχεται το «σήριαλ» της σχέσης του ΔΝΤ με την Ελλάδα, καθώς οι πολιτικές εξελίξεις στην ευρωζώνη αλλάζουν τα δεδομένα.

Η εκτίμηση που εδραιώνεται αυτή τη στιγμή στους κόλπους της κυβέρνησης είναι ότι το ΔΝΤ δεν πρόκειται να αποχωρήσει σύντομα από το ελληνικό

πρόγραμμα, παρά τα όσα είχαν διαφανεί το προηγούμενο διάστημα. Και τούτο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ενδεδειγμένη τακτική πλέον είναι να αξιοποιηθεί η παρουσία του ΔΝΤ για να υπάρξουν όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα στη διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, υπέρ της οποίας πιέζει τα τελευταία χρόνια το Ταμείο.

Η παραμονή του ΔΝΤ είναι ένα από τα στοιχεία που βάζει στο τραπέζι για να συμμετάσχει στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό ο ηγέτης των Φιλελεύθερων (FDP) Κρίστιαν Λίντνερ.

Παρά το γεγονός ότι ταυτόχρονα συζητείται στην ερυωζώνη η μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητα (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο στο μέλλον, ειδικά για την Ελλάδα φαίνεται ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει ρόλο.

Η θέση των Φιλελευθέρων δεν πηγάζει από διάθεση διευκόλυνσης της Ελλάδας, αλλά αντιθέτως από την πρόθεση να αναδειχθούν οι πραγματικές διαστάσεις του ελληνικού ζητήματος στο πλαίσιο της φιλελεύθερης αντίληψης ότι τα προβλήματα δεν πρέπει να συγκαλύπτονται και να διαιωνίζονται αλλά να αντιμετωπίζονται δραστικά και με όρους αγοράς.

Παλαιότερα ο κ. Λίντνερ είχε ταχθεί υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνδυαζόταν με Grexit, το οποίο υποστηρίζει διαχρονικά.

Με αυτά τα δεδομένα, εάν το ΔΝΤ παραμείνει στο πρόγραμμα και στη γερμανική κυβέρνηση συμμετέχουν οι Φιλελεύθεροι το τοπίο για την Ελλάδα θα γίνει ιδιαίτερα περίπλοκο και ακανθώδες.

To ΔΝΤ πράγματι επιμένει σε δραστική αναδιάρθρωση του χρέους την οποία έχει θέσει ως όρο για να παραμείνει στο πρόγραμμα και από αυτήν την πλευρά η συμμετοχή του «συμφέρει» την Ελλάδα αφού μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης απέναντι στη Γερμανία.

Από την άλλη πλευρά, όμως, εάν το ΔΝΤ θέσει τον πήχη των παρεμβάσεων για το χρέος τόσο ψηλά που δεν θα μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τη γερμανική κυβέρνηση, δεν αποκλείεται τα πράγματα να οδηγηθούν και πάλι σε αδιέξοδο.

Επιπλέον, το ΔΝΤ κάθε φορά αμφισβητεί τις προβλέψεις του προγράμματος και ζητεί σκληρά μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση.

Στην τελευταία έκθεσή του προέβλεπε ότι η Ελλάδα θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ το 2018 και δεν θα καλύψει το στόχο για 3,5%.

Μένει να φανεί εάν στην νέα έκθεσή του που θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες το Ταμείο θα επιμείνει στις εκτιμήσεις του και εάν θα ζητήσει νέα μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση για να καλυφθεί το κενό.

Όσο για τους Γερμανούς Φιλελεύθερους, το ερώτημα είναι εάν στις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία θα «στηλώσουν τα πόδια» για το ελληνικό ζήτημα επιμένοντας σε επώδυνες παρεμβάσεις ή εάν θα υιοθετήσουν πιο μετριοπαθή στάση, προκειμένου να περάσουν άλλες θέσεις τους, όπως η μείωση των φόρων για τις γερμανικής επιχειρήσεις που είχαν κεντρική θέση στην προεκλογική τους εκστρατεία.