«Τo αίνιγμα» στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής – Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Κώστα Δελακούρα (video)

11:06 16/1/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Το έργο του Νικόλα Πανταζή, «Τo αίνιγμα», ένα σύγχρονο, μυστηριώδες παραμύθι, κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018, στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής.

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

Ο Έκτορας και ο Πάρης. Δύο αδέρφια, ένα σπίτι με κρυμμένα μυστικά, δύο διαφορετικοί κόσμοι, αυτός του παραμυθιού με τις νεράιδες και τους νάνους, κι εκείνος της πραγματικότητας, έρχονται αντιμέτωποι στη θεατρική σκηνή…

Ο σκηνοθέτης Κώστας Δελακούρας, στη συνέντευξή του στη «Ραδιοτηλεόραση», μιλάει για το δικό

του… «Αίνιγμα», για την αλήθεια και το χιούμορ του κειμένου, τον τρόπο με τον οποίο το προσέγγισε και για την άνθηση που γνωρίζει η ελληνική θεατρική σκηνή.

Το «Αίνιγμα», ένα σύγχρονο έργο του Νικόλα Πανταζή, γραμμένο το 2017, παρουσιάζεται στο θέατρο «Βαφείο». Τι πραγματεύεται το έργο και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να το σκηνοθετήσετε;

Το έργο, στην ουσία του, πραγματεύεται τη σκληρότητα των «μεγάλων» απέναντι στην αθωότητα. Πίσω από τη λέξη «μεγάλοι» μπορεί να είναι οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι κηδεμόνες, η εξουσία δηλαδή σε οποιαδήποτε μορφή της. Πίσω, όμως, από τη λέξη «αθωότητα» είναι μόνο τα παιδιά ή όσοι ακόμα κρατάνε μέσα τους κάτι από το παιδί που ήταν κάποτε. Το να είσαι «μεγάλος» είναι πιο εύκολο από το να είσαι αθώος, γιατί η αθωότητα τολμά να είναι απροστάτευτη. Αυτό το θέμα πάντα με συγκινούσε και θα με συγκινεί! Όταν πρωτοδιάβασα το έργο, ενθουσιάστηκα με την αλήθεια του κειμένου, με το χιούμορ του (ναι, το έργο αυτό παρ’ όλη τη σκληρότητά του, έχει πολύ χιούμορ), με την ανεπιτήδευτη γλώσσα του και φυσικά με τους δύο εξαιρετικούς θεατρικούς ήρωές του, τον Πάρη και τον Έκτορα. Είναι ένα πάρα πολύ καλό έργο, που πιστεύω πως θα έχει τη δική του πορεία μέσα στο ελληνικό θέατρο. Όλα αυτά -νομίζω- σε παρασύρουν για να φτιάξεις μια παράσταση.

Όλοι ψάχνουμε τη λύση στο δικό μας προσωπικό «αίνιγμα». Θεωρείτε ότι αυτό είναι βασανιστικό ή λυτρωτικό;

Είναι και τα δύο μαζί. Δεν μπορείς να φτάσεις στη λύτρωση αν δεν περάσεις μέσα από τα βασανιστικά στάδια της αμφισβήτησης και της αναζήτησης. Όσο πιο βαθιά πας τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η λύτρωση. Δεν είναι εύκολο… αλλά είναι πολύ ωραίο.

Πώς προσεγγίζετε την εσωτερική αγωνία, τη σύγκρουση του φανταστικού με το «πραγματικό» που αντιμετωπίζουν οι δύο ήρωες του έργου; Πόσο εύκολο είναι να αποδοθούν αυτά τα έντονα συναισθήματα στη σκηνή;

Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, απλά ακολούθησα το έργο. Ξέρετε είναι πια λίγο κουραστικό, άσκοπο και, τολμώ να πω, δειλία να μην ακολουθούμε το ίδιο το έργο, να προσπαθούμε δηλαδή να μην παρουσιάσουμε το έργο που έγραψε ο συγγραφέας, αλλά να θέλουμε να παρουσιάσουμε τα σκηνοθετικά μας ευρήματα εις βάρος του έργου. Το ίδιο το έργο έχει τη δική του προσέγγιση στο θέμα, τις δικές του συγκρούσεις, το δικό του φανταστικό και πραγματικό κόσμο. Έπρεπε να το ακολουθήσω. Η απάντηση στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας είναι απλή. Ο βαθμός δυσκολίας ή ευκολίας για να αποδώσεις κάτι ως ηθοποιός είναι το πόσο έχεις ασχοληθεί και το πόσο έχεις εμβαθύνει στην υποκριτική σου τέχνη. Ξέρετε, η υποκριτική δεν είναι εύκολη δουλειά. Όπως σε όλα τα πράγματα, όσο περισσότερο έχεις μελετήσει τόσο βαθύτερα θα πας! Τίποτα δεν είναι εύκολο.

Πώς βλέπετε τα πράγματα στην ελληνική θεατρική σκηνή; Υπάρχει χώρος για νέους δημιουργούς;

Η ελληνική θεατρική σκηνή, τα τελευταία χρόνια, είναι σε μια πρωτόγνωρη άνθηση. Όλη αυτή, όμως, η καλλιτεχνική και θεατρική έξαρση θα έχει αποτύχει αν εμείς οι άνθρωποι του θεάτρου δεν καταφέρουμε να αυξήσουμε το κοινό που βλέπει θέατρο… Δεν μιλάω μόνο για τα εισιτήρια, μιλάω για μια πραγματική αλλαγή στην κοινωνία. Αν καταφέρουμε το θέατρο να γίνει μια συνήθεια της μέσης ελληνικής οικογένειας. Αν το ελληνικό θέατρο, στις μέρες μας, δεν το πετύχει αυτό, θα έχουμε αποτύχει όλοι μαζί και αυτή η ευκαιρία θα πάει χαμένη. Τέλος, για μένα δεν υπάρχουν νέοι και παλιοί δημιουργοί… Αν έχεις να πεις κάτι, θα βρεις τον τρόπο να το πεις. Αν κάτι αξίζει, θα βρει τον δρόμο του, απλά δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Έκτορας και ο Πάρης, δυο αγόρια στοιχειωμένα από τα «παραμύθια» του μπαμπά, επιστρέφουν στο σπίτι όπου μεγάλωσαν. Δύο ενήλικες που δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν, επιστρέφουν στο παιδικό τους κόσμο για να ψάξουν τη λύση του δικού τους αινίγματος. Ο μπαμπάς ήταν ο καλός παραμυθάς ή ο δράκος του παραμυθιού; Το αίνιγμά τους: «Ποιος είναι αυτός που δε σκοτώνει, αλλά 12 σκοτώνει;» Ίσως, το «Αίνιγμα» λυτρώσει τους δύο ήρωες, ίσως η λύση του τους σπρώξει ακόμα πιο βαθιά στο σκοτάδι. Όλοι έχουμε ένα αίνιγμα που ψάχνουμε να βρούμε τη λύση, ο Έκτορας και ο Πάρης δεν είναι οι μόνοι.

Ταυτότητα της παράστασης

«Το αίνιγμα»

Κοινωνικό έργο

Συγγραφέας: Νικόλας Πανταζής

Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας

Μουσική: Σέργιος Τελλής

Φωτογραφίες: Σίμμος Γιαννακός

Φωτισμοί: Σάββας Σουρμελίδης

Παίζουν: Νικόλας Πανταζής (Πάρης), Δημήτρης Αντωνιάδης (Έκτορας)

Info

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: 10 ευρώ, 5 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες)