Κομοτηνή:Ένας κανταδόρος από τα παλιά

Οι ήχοι της κιθάρας και της φυσαρμόνικας του ξεπηδούν από το μικρό εργαστήριο επίπλων. Ο κος Γιώργος Βαρελάς βαδίζοντας σταθερά στην ένατη δεκαετία της ζωής του δεν αποχωρίζεται ποτέ την αγαπημένη του κιθάρα. «Υπήρξα κανταδόρος» λέει και χαμογέλα.

Στα χρόνια της νιότης εκείνος και η παρέα του, ερωτοχτυπημένοι νεαροί Κομοτηναίοι σεργιανούσανε στους δρόμους της πόλης, πηγαίνοντας από γειτονιά σε γειτονιά, για να κάνουν καντάδα στα κορίτσια τους. «Μας περίμεναν!» δηλώνει με βεβαιότητα ο γλυκύτατος ηλικιωμένος κανταδόρος και προσθέτει «πινελιές» μιας άλλης εποχής: «Με το που άκουγαν τις μουσικές και το τραγούδι έβγαιναν στο μπαλκόνι ή κοίταζαν πίσω από τα παραθυρόφυλλα το παλικάρι που τραγουδούσε τον έρωτά του».

Οι εποχές άλλαξαν. Από εκείνη την εποχή έμεινε μόνο η γλυκιά της ανάμνηση. Μια ανάμνηση που συντροφεύει ακόμη και σήμερα τον αμετανόητο κανταδόρο.