Κομοτηνή: Θα σε ξαναβρώ στους μπαξέδες…

Δεκάδες συνταξιούχοι περιμετρικά της Κομοτηνής δημιουργούν τους δικούς τους μικρούς χώρους αναψυχής και δημιουργίας. Μικρά κτηματάκια που γίνονται επίγειοι «παράδεισοι» για τα απόμαχα «κουρασμένα» παλληκάρια. Αλλά και χώροι δημιουργίας, οικοτεχνίας και παραγωγής.

«Έρχομαι το πρωί και φεύγω το μεσημέρι. Εδώ είναι ο χώρος μου και οι ώρες περνούν χωρίς να το καταλάβω » δηλώνει ο κος Σαββόπουλος. Τον συναντήσαμε στο κτήμα του. Η ώρα ήταν δέκα κι εκείνος είχε φυτεύσει ήδη μπρόκολα, λάχανα και σπανάκια. «Το καλοκαίρι

δεν έλειψε τίποτα από το τραπέζι μας, χάρη σ΄ αυτό το μικρό κτημάτακι έκτασης μόλις μισού στρέμματος» δηλώνει με καμάρι μην κρύβοντας την ικανοποίησή που ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες κ.α. έφταναν όχι μόνο για την κάλυψη των αναγκών της δικής του οικογένειας, αλλά αρκετά συχνά και της γειτονιάς του.

Μικρά κτήματα που παίρνουν, αλλά και δίνουν ζωή. Συνταξιούχοι που μακριά από τα καθήκοντα της δουλειάς πια έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με τη γη, να τη φροντίσουν με τα «χάδια» τους κι εκείνη με τη σειρά της να τους ανταμείψει με τρόφιμα, αλλά και με ψυχική ηρεμία. «Τις ώρες που είμαι εδώ νιώθω να διώχνω από πάνω μου όλες τις έγνοιες, τις σκέψεις, το άγχος » δηλώνει ο κος Πετρίδης, ιδιοκτήτης ενός μικρού κτήματος, λίγο έξω από την πόλη. «Οι ώρες εδώ περνούν ευχάριστα, από το απόγευμα και μετά, που είμαστε στο καφενείο οι δείκτες του ρολογιού δεν λένε να κουνηθούν…»

Κι όταν η δουλειά τελειώσει. Τότε το τραπέζι με τους συνομήλικους γείτονες δεν αργεί να στηθεί. Ο ένας βάζει το τσίπουρο, ο άλλος τις ντομάτες και ο τρίτος της παρέας τις καυτερές πιπεριές. Στα μικρά κτήματα οι συνταξιούχοι έχουν βρει το δικό τους καταφύγιο…
Φώτο:Μικρό κτήμα Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου