Κομοτηνή: Τα «πρόΣΩΠΑ» του Δημήτρη Μεσσίνη

Τα «πρόΣΩΠΑ» του Δημήτρη Μεσσίνη μας προσκαλούν σε ένα ασυνήθιστο οδοιπορικό της Ανθρώπινης ψυχής. Διαδρομές ανά τον κόσμο, που η στιγμιαία σύλληψη του φακού αποκαλύπτει και ξεγυμνώνει το μεγαλείο, τον πόνο, την σκληρότητα, την έκπληξη, την απόγνωση, την προσμονή. Μια έκθεση φωτογραφίας που φιλοξενείται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα της Θεσσαλονίκης και «ταξιδεύει» τον επισκέπτη.

Πώς, όμως, βρέθηκε

ο Δημήτρης Μεσσίνης στο χώρο της φωτογραφίας; τον ρωτάμε κι εκείνος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη «Ο Κλεάνθης Γρίβας, ο μέντορας μου, φωτογράφος κι εκείνος στάθηκε αφορμή να βρεθώ στο χώρο της φωτογραφίας. Ό,τι έπιανα στα χέρια μου, το έκανα και μου λέει ο Κλεάνθης, που μέναμε σε μια γειτονιά τότε, έλα να ασχοληθείς με τη φωτογραφία. Έτσι, αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε μαζί. Μια φωτογραφία σχετική με το θέμα της ρύπανσης του περιβάλλοντος που τη δημοσίευσε με ένα δικό του άρθρο στάθηκε αφορμή να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χώρο. Πήγαινα το πρωί με το λεωφορείο στο εργοστάσιο και τότε είδα το πρωτοσέλιδο που κρεμόταν στο περίπτερο, ήταν η φωτογραφία μου «παρντόν εγώ το έκανα αυτό; » αναρωτήθηκα. Αυτό ήταν! Πήρα αμέσως την απόφαση. Και η φωτογραφία μπήκε στο αίμα μου, όπως συμβαίνει με τις ουσίες εξάρτησης.» διηγείται ο έμπειρος φωτογράφος με αμεσότητα κι ειλικρίνεια. «Ακολούθησαν οι σεισμοί στη Θεσσαλονίκη. Δεν φοβήθηκα, οι περισσότεροι είχαν φύγει, εγώ έμεινα. Κοιμόμουν σε ένα sleeping bag στην πλατεία Ναυαρίνου και όλη μέρα φωτογράφιζα…»

Έτσι η φωτογράφηση είναι η ίδια του η ζωή. «Έχει αλλάξει όλη τη ζωή μου» παραδέχεται κι εξηγεί «Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν. Να το πω ειλικρινά το ταξίδι μου ήταν αυτό που ήταν, έγινε όπως έγινε, δεν μετανιώνω για τίποτα. Και λάθη και σωστά τα έχω κάνει όλα, αλλά δεν μετανιώνω και δεν θέλω να αλλάξει τίποτα. Ό,τι έζησα έζησα».

Αντιμετώπιζε το κάθε ταξίδι, την κάθε περίπτωση με ξεχωριστό τρόπο. «Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή» λέει και σπεύδει να δώσει την δική του συμβουλή στους νεότερους «Δεν χρειάζονται τα περιττά ρίσκα. Μετρημένες κινήσεις. Ο νεκρός ρεπόρτερ είναι κακός ρεπόρτερ. Σε στέλνουν κάπου για να φέρεις είδηση όχι για να γίνεις είδηση».

Έτσι, με το ίδιο πάθος πάντα, αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του. Για εκείνον ο κόσμος είναι κόσμος της φωτογραφίας, όπως λέει. «Για μένα ο κόσμος είναι ο κόσμος της φωτογραφίας. Για άλλους είναι ο κόσμος της ταχύτητας. Πιστεύω ότι όλα συνυπάρχουν».
Φώτο: Δημήτρης Μεσσίνης Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου