Κομοτηνή: Ένας καπνοκαλλιεργητής από τα παλιά

Αν του δινόταν ξανά η ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή θα επέλεγε, όπως λέει, να ασχοληθεί με το εμπόριο. Ο κος Αχμέτ στην 8η δεκαετία της ζωής του εξακολουθεί να εργάζεται στα χωράφια του Δοκού. Στον ήσυχο οικισμό της Ροδόπης το σπίτι, οι άνθρωποί του, εκεί όλη του η ζωή. «Δεν θυμάμαι να έφυγα ποτέ από το χωριό μου, μόνο όταν υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία» δηλώνει και στρίβει ένα ακόμη τσιγάρο «ο γιατρός το απαγορεύει» λέει με βλέμμα μικρού παιδιού και προσθέτει συνωμοτικά «αλλά εγώ κάνω 7-10 την ημέρα». Καπνοκαλλιεργητής χρόνια

ο κος Αχμέτ είδε πολλά να αλλάζουν, αλλά η καπνοκαλλιέργεια να παραμένει σταθερή επιλογή για τους κατοίκους του χωριού του.

Από τα 6000 στρέμματα που καλλιεργούν οι 300 οικογένειες του Δοκού το 95% σπέρνεται με καπνό, το υπόλοιπο φιλοξενεί σιτάρι και βαμβάκι. «Φέτος δόξα το Θεό καλά πήγαμε. 5 και 5,20 ευρώ το κιλό είναι καλά. Ακόμη και αυτοί που πούλησαν με 4,80 είναι ευχαριστημένοι» δηλώνει και εξηγεί ότι λίγο έλειψε να παρουσιαστεί πρόβλημα όταν ένας έμπορος απέσυρε το ενδιαφέρον του αλλά οι υπόλοιπες εταιρείες συνέχισαν να αγοράζουν με αποτέλεσμα να καλυφθεί αμέσως το κενό που πήγε να δημιουργηθεί. «Είναι δύσκολη καλλιέργεια, αλλά αφήνει μεγαλύτερο κέρδος από ότι όλες οι άλλες» δηλώνει ο κος Αχμέτ που έχει να καμαρώνει για τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του στην Κοινότητα του Δοκού, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και να παρατηρεί ότι ο κόσμος τότε είχε ενθουσιασμό. «Σήμερα είναι όλοι τους σκεφτικοί, ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης » δηλώνει.

Αυτά τα χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, παρατηρεί αρκετούς από τους νέους του χωριού του να αναζητούν εργασία στο εξωτερικό. «Συνήθως στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Στα εργοστάσια, στα θερμοκήπια, στα ναυπηγεία, όπου βρουν» δηλώνει και σπεύδει να προσθέσει. «Ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί που μένουν και επιμένουν και καλλιεργούν και κρατούν ζωντανό τον τόπο μας». Το τσιγάρο του σβήνει και ο κος Αχμέτ λέει χαμογελώντας πως άλλο μέχρι το βράδυ δεν έχει «οι γιατροί μαλώνουν» λέει ξανά και ρίχνει το βλέμμα του στην μικρή πλατεία του χωριού του. «Το καλοκαίρι ο τόπος γεμίζει από τις φωνές και το παιχνίδι και το χειμώνα μαραζώνει. Έτσι είναι όλα τα χωριά…»
Φώτο:Ο κος Αχμέτ Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου