Τα μάθατε τα νέα; Επί 38 χρόνια μας κυβερνούσε η Αριστερά!

Αυτή η προεκλογική εκστρατεία που ξεκινά σε λίγες ημέρες θα είναι σίγουρα ξεχωριστή, λόγω των συνθηκών μέσα στις οποίες θα διεξαχθεί. Η πίεση προς την Αριστερά θα είναι αφόρητη, προκειμένου να ψαλιδιστούν τα ποσοστά της, που μέχρι σήμερα φαίνεται να αλλάζουν το πολιτικό τοπίο, ανατρέποντας τις «ιεραρχίες» του. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα: η κατασυκοφάντηση, ο εκφοβισμός, ο εμπαιγμός, τα ψεύδη. Τα πάντα. Τα δύο κόμματα, που μονοπώλησαν την εξουσία επί 38 έτη, οικοδομώντας αυτό το σαθρό, πελατειακό και άκρως διεφθαρμένο κράτος, θα κάνουν

ό,τι μπορούν, προκειμένου να εμποδίσουν τους πολίτες να ψστηρίξουν με την ψήφο τους την Αριστερά. Η αλλαγή του ύφους των πρωτοκλασάτων, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, είναι ολοφάνερη. Τώρα δεν παίζουμε: εδώ διακυβεύεται ένα σύστημα εξουσίας που οικοδομήθηκε επί σχεδόν σαράντα χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να αφεθούν οι «ανεύθυνοι» της Αριστεράς, αυτοί που «δεν έχουν προτάσεις», να διεκδικήσουν κυβερνητικές ευθύνες ή, έστω, να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό.

Αποκαλυπτική των προθέσεων, των «μνημονιακών» κομμάτων εξουσίας, ήταν η ομιλία του συνήθως χαμηλών τόνων κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, κ. Δένδια, στη Βουλή, στις 22 Φεβρουαρίου. Ο κ. Δένδιας κατηγορεί, λοιπόν, την Αριστερά ότι «δεν αποδέχεται την παραμικρή θυσία» που απαιτεί η Ευρώπη, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί «ακραίο λεξιλόγιο» και «ακραίες πρακτικές», ενάντια σε εκείνους που «με προσωπικές θυσίες» ακολούθησαν τη συνείδησή τους και υπερψήφισαν τη νέα δανειακή σύμβαση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται αναφορικά με την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κινεζοποίηση των μισθών, τη συρρίκνωση των συντάξεων…

Έτσι, λοιπόν: μια αλαζονική Αριστερά που αρνείται κάθε θυσία, και, από την άλλη, νουνεχείς βουλευτές που λαμβάνουν δύσκολες αποφάσεις, για «μια μακρά και επίπονη πορεία» προς μια μακρινή σωτηρία.

Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: σε αντίθεση με την αντιμνημονιακή Αριστερά, που παρουσιάζεται ανεύθυνη, οι βουλευτές τού «ναι σε όλα» εμφανίζονται σχεδόν να θυσιάζονται για το καλό της πατρίδας. Δεν θέλει και πολύ για να αντιληφθεί κανείς τι διαγράφεται πίσω από την άποψη αυτή: οι ανεύθυνοι της Αριστεράς, που βάζουν σε δεύτερη μοίρα το καλό της Ελλάδας, για να προτάξουν τις ιδεοληψίες τους απέναντι στους συνειδησιακά βασανιζόμενους αλλά ταγμένους στο καλό της πατρίδας, υπεύθυνους βουλευτές.

Ένα βήμα, δηλαδή, πριν από τη διαίρεση μεταξύ εθνικώς ορθά σκεπτόμενων και αντεθνικώς σκεπτόμενων. Το αστείο είναι δε ότι ο κ. Δένδιας επετέθη, χωρίς να τον κατονομάζει, κατά του Αλέξη Τσίπρα, για τη δήλωση του, που αδίκως λοιδορήθηκε, σχετικά με το πόσο λίγο Έλληνες είναι αυτοί που μας κυβερνούν, σε σύγκριση με τους ξένους που μετέχουν στο κίνημα αλληλεγγύης υπέρ του ελληνικού λαού και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, κατηγορώντας τον ότι μοιράζει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης! Αυτή την πατέντα, πάντως, η δεξιά παράταξη τη γνωρίζει καλά και, προφανώς, θέλει να την εφαρμόσει και σήμερα.

Καταρχήν, λοιπόν, η Αριστερά θα πρέπει να καταστ