Τα καλά φιλαράκια Μπαλτάκος – Κασιδιάρης και το λάθος Σαμαρά

Καθώς παρακολουθούσα την (υποκλαπείσα) συνομιλία του Τάκη Μπαλτάκου με τον Ηλία Κασιδιάρη, αβίαστα ήρθε στο νου μου η εικόνα δυο καλών φίλων, που μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και τον ίδιο θυμό για όσα συμβαίνουν ή παραλείπονται.

Δυο Χρυσαυγίτες ήταν που κουβέντιαζαν από καρδιάς, έλεγαν τον καημό τους, εξομολογούνταν τις δυσκολίες τους, έδιναν ερμηνείες στις κακές εξελίξεις.

Υπήρχε, βέβαια, μια μικρή λεπτομέρεια: Ο ένας απ’ τους δυο ήταν ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης,

Αυτός, λοιπόν, ο κύριος πρόδιδε τον αρχηγό του «στολίζοντάς» τον και με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, λάσπωνε κορυφαίους υπουργούς, κατήγγειλε παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, υιοθετούσε απολύτως την επιχειρηματολογία της Χρυσής Αυγής περί πολιτικής δίωξης και όπλιζε τη φαρέτρα της.

Αποτελεί, σίγουρα, πρωτόγνωρο φαινόμενο για την ελληνική πολιτική ζωή. Έχει συμβεί να διαφωνήσει πολιτικά ή προσωπικά με τον αρχηγό, κάποιος από τον πολύ στενό του κύκλο, όχι όμως να μεταναστεύσει σε αντίπαλο πολιτικά χώρο. Εκτός, βέβαια, και αν δεν μετανάστευσε, εκτός και αν ανήκε πάντα στη Χρυσή Αυγή.

Διότι οι υποψίες για το πρόσωπό του πάντα υπήρχαν. Υποψίες που είχαν ενισχυθεί λίγες ημέρες πριν αρχίσουν οι συλλήψεις των Χρυσαυγιτών βουλευτών, το περασμένο Φθινόπωρο.

Τότε που έπιανε δημοσιογράφους στους διαδρόμους της Βουλής και τους εξηγούσε «πόσο λάθος κάνει ο Σαμαράς, που στρέφεται πολιτικά εναντίον τους, ενώ εκείνοι θα μπορούσαν στο μέλλον να είναι οι σύμμαχοί του σε ενδεχόμενο κυβερνητικό σχήμα».

Τέτοια έλεγε, εκφράζοντας ανοιχτά τη διαφωνία του. Ο πρωθυπουργός τα είχε μάθει και του είχε τραβήξει τα αυτιά, αλλά έως εκεί. Δεν τον έδιωξε, διότι τον θεωρούσε αφοσιωμένο φίλο. «Έκανε λάθος και το κατάλαβε», ήταν το μήνυμα του Μαξίμου.

Λάθος, πράγματι, κάποιος είχε κάνει. Αυτός, όμως, δεν ήταν ο Μπαλτάκος, αλλά ο ίδιος ο Σαμαράς που τον κράτησε δίπλα του, ενώ συνωμοτούσε εναντίον του -όπως αποδεικνύει το βίντεο που υπέκλεψε ο Κασιδιάρης.

Τον ακούσαμε να τον αποκαλεί π…στη, επειδή -λέει- ήθελε να κλείσει στη φυλακή τους Χρυσαυγίτες, γιατί του έκοβαν ψήφους και δεν επέτρεπαν στη ΝΔ να περάσει τον Σύριζα!!!

Τον ακούσαμε να ισχυρίζεται ότι Δένδιας και Αθανασίου παρενέβησαν στη Δικαιοσύνη για να προφυλακιστούν Μιχαλολιάκος, Παππάς και Λαγός.

Τον ακούσαμε να υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε κανένα στοιχείο εναντίον του Κασιδιάρη, του Παναγιώταρου και του Μίχου, γι’ αυτό και ο ανακριτής τους άφησε ελεύθερους.

Τον ακούσαμε να χαρακτηρίζει περίπου όργανο της κυβέρνησης την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Γκουτζαμάνη, επειδή είναι κοντοχωριανή -είπε- του υπουργού Δικαιοσύνης.

«Ξέχασε», βέβαια, να προσθέσει ότι ήταν πρώτη στην ιεραρχία και με εξαιρετική φήμη στο δικαστικό σώμα.

Ο πρωθυπουργός, φυσικά, τον έδιωξε αλλά το κακό έγινε.

Πρόλαβε ο (στην καρδιά και στο νου) Χρυσαυγίτης, Μπαλτάκος, να σπείρει, σε τμήμα της κοινής γνώμης, την αμφιβολία για την αμεροληψία της δικαστικής έρευνας και την πολιτική ανιδιοτέλεια του ίδιου του πρωθυπουργού, τον οποίο εμφάνισε όχι ως διώκτη μιάς εγκληματικής οργάνωσης αλλά ως πολιτικό που κυνηγάει αθώους για τα «ψηφαλάκια».

Τελικά, ο Αντώνης Σαμαράς πληρώνει τη στέρεη άποψή του για φίλους, τους οποίους θεωρεί παντοτινούς, κλείνοντας τα μάτια ακόμη και στα προφανή…

Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία: Οι Χρυσαυγίτες διώκονται για βαρύτατα κακουργήματα, τα οποία έχει στοιχειοθετήσει η δικαστική έρευνα. Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή…