Η Πολιτεία και η μοναξιά άλλοτε και τώρα!

Το 2012 ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στη συλλογή του με τίτλο «Η Πολιτεία και η μοναξιά» έγραφε :

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες

Όσσα,

Ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το

χαράτσι,

κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία

τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων

περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι

Σήμερα, το 2014, η επί χρόνια Ενωμένη Ευρώπη δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει πολιτισμική συνείδηση. Παρά το γεγονός

ότι από το 1993, στο Μάαστριχτ, συζητήθηκε και κατοχυρώθηκε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτισμική πορεία και δράση, η Ευρώπη περιορίστηκε τελικά στην οικονομική και μόνον Ένωση. Τα αποτελέσματα της τακτικής αυτής, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου και τη χώρα μας, είναι ολέθρια. Το χρέος μας στην Ευρώπη έχει ανεβεί στα Ουράνια, ενώ οι αποδοχές των εργαζομένων έχουν βυθιστεί στα Τάρταρα και τα χαράτσια δεν έχουν τελειωμό. Οι κυβερνώντες τη χώρα υποχρεώνονται να ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια την Τρόικα, γιατί κάθε διαφωνία μαζί της απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη.

Ζούμε σε έναν υλιστικό κόσμο και έχουμε παρανοήσει την ίδια τη φύση του Πολιτισμού. Σκεπτόμαστε διαρκώς πώς να κερδίσουμε χρήματα, πώς να αποκτήσουμε δύναμη πάντα υλικά μεταφρασμένη για μια ομάδα ή ένα έθνος, ή πώς να ξαναμοιράσουμε τον πλούτο στις κοινωνικές τάξεις , τις χώρες ή τις ηπείρους.

Ο πολιτισμός, όμως, (παρατηρεί ο μεγάλος ερμηνευτής της κλασικής αρχαιότητας G. Highet) δεν ενδιαφέρεται πρωταρχικά για το χρήμα, ούτε για τη δύναμη και τα υλικά αγαθά. Ενδιαφέρεται για το ανθρώπινο πνεύμα. «Πολιτισμένο» δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ούτε το πλουσιότερο κράτος του κόσμου, ούτε καν μια οικουμενική κοινωνία με απεριόριστα πλούτη και ανέσεις, έστω και αν παρείχαν σε κάθε μέλος τους την απαιτούμενη τροφή , ρούχα, μηχανές και υλικά αγαθά. Θα ήταν απλώς μια «υών πόλις», όπως λέει ο Πλάτων, δηλαδή, μια πολιτεία χοίρων, που τρώνε , πίνουν , ζευγαρώνουν και κοιμούνται ώσπου να πεθάνουν.

Οι πολιτισμικές αξίες έχουν λησμονηθεί και ο οικονομικός πόλεμος που βιώνουμε σήμερα, δεν έχει μόνον τα κακά ενός πολέμου, αλλά το χειρότερο, δεν μπορεί να έχει ίχνος του παλιού ηρωισμού και λεβεντιάς των Ελλήνων πολεμιστών. Οι Ευρωπαίοι κυβερνώντες τη μια επαινούν τον Έλληνα πρωθυπουργό για την επιτυχή διαχείριση της εξαθλίωσης των πολιτών και την άλλη θυμώνουν και απομακρύνονται, παίζοντας κυριολεκτικά με την αγωνία μιας ολόκληρης χώρας

Δυστυχώς, δεν ζούμε σε μια Ευρώπη των πολιτών αλλά σε μια Ευρώπη των προνομιούχων πολιτών, των Τραπεζών και των Ταμείων.

Έτσι, τα λόγια του Κωστή Παλαμά εκτός από μεγάλα και γοητευτικά αποδεικνύονται, φευ, και προφητικά !