Πόσο μας αφορά η γαλλική τραγωδία;

Είμαστε τόσο σίγουροι πως εμάς όλα αυτά που συνέβησαν στη Γαλλία, που συμβαίνουν εδώ και καιρό για να κορυφωθούν με δολοφονίες 17 πολιτών, δε μας αφορούν;
Εκτός από μια επίθεση τις προηγούμενες μέρες από το ΠΑΣΟΚ προς τη ΝΔ, το μεταναστευτικό είναι καλά κρυμμένο κάτω από το χαλί, σε όλη την προεκλογική περίοδο .
Δεν λογαριάζω, φυσικά, την άκριτη –άστοχη, λίαν επιεικώς, απόπειρα του κ. Σαμαρά

να μπερδέψει μεταταναστευτικό με εσωτερική τρομοκρατία ,για να κτυπήσει το ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλω να τη συμπεριλάβω στην προεκλογική ατζέντα ενός ευρωπαικού (;;;) κράτους.
Είναι, όμως, ενδεικτική της αμεριμνησίας, της ασυνειδησίας τελικά, με την οποία ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα βάζει μπουρλότο για να μαζέψει κουκάκια εκλογικά.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κατ΄ ουσίαν ντούκου σπεύδοντας αγωνιωδώς να περιχαρακώσει το χώρο από τα αντίπαλα πυρά, συντείνει στον κοινό παρονομαστή. Ητοι, νάχαμε να λέγαμε κουβέντα να γινόταν, αλλά τσιμουδιά για τη μετανάστευση, για τους μετανάστες.
Καθώς πολύς λόγος έχει γίνει για λωτοφάγους σ΄αυτήν την προεκλογική καμπάνια, θέλω να δηλώσω πως προσωπικά δε μου αρέσουν οι λωτοί και η ευχάριστη λησμονιά που προκαλούν.

Δε ξεχνώ την πρώτη «ξένοιαστη» περίοδο της Χρυσής Αυγής πριν από τη δολοφονία Φύσσα. Δεν ξεχνώ αφηγήσεις γραφικές, πως τα μέλη της Χρυσής Αυγής προστάτευαν γέροντες συνταξιούχους από επιθετικούς μετανάστες, δεν ξεχνώ τις εκκαθαρίσεις στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών ,με την ανοχή– διατί να το κρύψωμεν άλλωστε- όλων.
Και γιατί ανοχή; Μα γιατί πρόβλημα υπήρχε, γιατί άλλαξε η ζωή ανθρώπων, παραβιάστηκε η ιδιωτικότητά τους ενίσταντο, ζητούσαν βοήθεια από την Πολιτεία κι εκείνη ερχόταν ανεπισήμως, μέσω της Χρυσής Αυγής.

Τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ με λογική ακόμα 4% ,αντιδρούσε. Κι ύστερα …ήρθε ο έρωτας, της εξουσίας εννοώ, και άρα τα επικίνδυνα θέματα αυτά που μπορεί να μας φέρουν προβλήματα με μεγάλες ομάδες πολιτών, άστα στο ράφι, κάτω από το χαλί.
Ναι δεν είμαστε Γαλλία ούτε Βρετανία ούτε καν Ιταλία ή Ισπανία ή ακόμη και Πορτογαλία.

Δεν έχουμε αποικιοκρατικό παρελθόν με μια κουβέντα που σίγουρα δίνει άλλοθι σε διάφορους ανισόρροπους, φανατικούς να οπλίζονται και να θερίζουν πολίτες σε άλλες ευρωπαικές χώρες.
Ναι έχουμε παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους αραβικούς πληθυσμούς. Αλλά αυτά «τα πλεονεκτήματα» έχουν πιά ξεπεραστεί από τα πράγματα, δεν αρκούν για να βάζει το πολιτικό σύστημα ,το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Είναι ιστορία, δεν είναι ζωή, η χώρα ακόμη κι αν το ήθελε δε μπορεί να θεωρεί εαυτόν περίκλειστο .
Στις 15 μέρες που απομένουν από τις κάλπες ας επικαιροποιήσουν τα κόμματα τις προεκλογικές τους ατζέντες, εντάξει με το grexit και το «πού θα βρείτε λεφτά», μάθαμε απέξω τις εναλλακτικές, παρακάτω .
Και μια ερώτηση. Αν …λέμε …αν με την πολυδιάσπαση του κεντρώου χώρου γίνει η στραβή και η τρίτη εντολή πάει στη Χρυσή Αυγή οι υπόλοιποι θα το επιτρέψουν;
Ή θα σταματήσουν τη διαδρομή στη δεύτερη, δίνοντας λύση παντί τρόπω;

Και μιας και ο λόγος για τη Γαλλία. Το 2001, όταν στο β΄γύρο των προεδρικών εκλογών το δίλημμα ήταν μεταξύ Σιράκ και πατρός Λεπέν, το καταρρέον Σοσιαλιστικό Κόμμα έδωσε γραμμή Σιράκ και οι δημοκρατικοί πολίτες φώναζαν στους δρόμους «ψηφίστε τον απατεώνα και όχι το φασίστα».
Η άνοδος του Εθνικού Μετώπου έκτοτε είναι άλλη κουβέντα ,μεγάλη και περιλαμβάνει και το μεταναστευτικό .