Ποιος συμφωνεί με τους δανειστές; Ποιος δε θέλει εθνικό μέτωπο;

Έχω δυο ερωτήματα. Πρώτον: Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να συμφωνεί με τις απαιτήσεις των δανειστών;

Πιστεύω πως όχι. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές του απόψεις, μου φαίνεται απίθανο να αισθάνεται κάποιος αλληλέγγυος με τις αξιώσεις για νέα μείωση των συντάξεων και άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ.

Γιατί, λοιπόν, ούτε ένα κόμμα της αντιπολίτευσης δε βγήκε να καταγγείλει την άθλια στάση των δανειστών; Γιατί δεν υπερασπίστηκε το εθνικό δίκαιο, αλλά προτίμησε να παραμείνει εγκλωβισμένο σε μια στείρα αντικυβερνητική λογική;

Είναι εθνικά ωφέλιμο να πανηγυρίζει μια πολιτική δύναμη επειδή η κυβέρνηση δεν πέτυχε τους στόχους της;

Ερώτημα δεύτερο: Οι αρχηγοί της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ βρίσκονταν στις Βρυξέλλες. Γιατί ο πρωθυπουργός δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να τους καλέσει να συζητήσουν και να διαμορφώσουν όλοι μαζί ένα εθνικό μέτωπο -απέναντι στους δανειστές; Στις Βρυξέλλες ήταν και ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας συνάντησε για λίγο και τον ενημέρωσε.

Με δυο λόγια, έχω τη γνώμη ότι οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Ούτε αυτή την οριακή στιγμή -την πιο δύσκολη για τη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο…

Μακάρι τα πράγματα να πάνε καλά παρόλα αυτά…