Ποιο τραγούδι αφιερώνει ο Νταλάρας στην Ελλάδα;

«Το χαρακτηριστικό του Σταύρου Κουγιουμτζή, χωρίς ο ίδιος να θέλει να το δηλώνει, ήταν ο ουμανισμός. Ήξερε τον φανατισμό και την παγίδευση που καλλιεργούν πολλές εξουσίες με την κομματική τους μορφή, είτε με τη θρησκευτική, που παγιδεύουν στον φανατισμό τους ταπεινούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν προλάβει να βρουν τις λύσεις για όλα γύρω τους και δέχονται ή να μπουν σε ένα σωλήνα ενός κόμματος ή σε ένα σωλήνα διαπαιδαγώγησης τέτοιας που να τους αποκλείει από τη γνώση, με στερεότυπα τέτοια που σβήνουν το φως

μπροστά από τα μάτια τους.
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής έβαλε τον ανθρωπισμό πάνω από όλα και πόναγε για τις συμφορές των απλών ανθρώπων που πάντα πληρώνουν τη νύφη, που πάντα πληρώνουν το μάρμαρο». Το χαρακτηριστικό αυτό απόσπασμα από τις δηλώσεις του Γιώργου Νταλάρα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που δόθηκε το μεσημέρι ενόψει της επίσημης έναρξης της «Βαλκανικής Πλατείας», είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τους φραγμούς για να διαχυθεί το βαθύτερο πνεύμα του μεγάλου κύκλου των εκδηλώσεων του δήμου Νεάπολης-Συκεών, που είναι αφιερωμένος στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών των Βαλκανίων, στόχο που υπηρετείται μέσα από τον πολιτισμό.

Ο τραγουδιστής απάντησε με αιχμηρό τρόπο στην ερώτηση για το «Τι τραγούδια θα έγραφε σήμερα ο Σταύρος Κουγιουμτζής;»: «Δεν ζούμε πια στην ίδια χώρα, ο κόσμος δεν είναι ίδιος, όπως εκείνα τα χρόνια, αλλά νομίζω ότι ο Κουγιουμτζής θα λειτουργούσε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όταν έγραψε το 1974 το ‘‘ και μια σημαία σε ένα μπαλκόνι, αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει’’.
Αυτή η σημαία υπάρχει παντού, υπάρχει στη συνείδησή μας που ανεβοκατεβαίνει, στα ψέματά μας, στο ‘‘ναι-όχι’’, στο ‘‘όχι –ναι’’, στο ‘‘θα πάμε – δεν θα πάμε’’, ‘‘μπορούμε δεν μπορούμε’’, ‘‘μας συγχωρείτε λάθος, θα το ξανακάνουμε όμως, γιατί δεν έχουμε δύναμη’’, ‘‘είμαστε δούλοι των περιστάσεων’’, ‘‘όχι είμαστε αφεντικά στον τόπο μας’’, όλες αυτές οι ξερές, ψυχρές βλακείες που καταρρακώνουν το αίσθημα των ανθρώπων και καταστρέφουν τις αρχές τους, υπήρχαν και τότε με όλες τις αλλαγές.

Ο Κουγιουμτζής θα προσπαθούσε, αν είχε τα χρόνια που είχε τότε, αν ήταν νέος, θα προσπαθούσε, δεν είναι τυχαίο αυτό που έγραψε νωρίς-νωρίς το ‘‘με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά, ρετιρέ παίρνω στη Κηφισιά’’. Σήμερα, όποιος βγει και πει κάτι και τον εμφανίσουν ως ενοχικό, τον θεωρούν γραφικό ή ηλίθιο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο, όποιος είναι ενοχικός νιώθει τον τρόμο που αυτή η αμετροέπεια η ελληνική χτίζει ένα πολύ σαθρό μέλλον για τα παιδιά του».

Αναφερόμενος στο προσφυγικό, ο κ. Νταλάρας σημείωσε: «Ο κόσμος μας ξεπέρασε τις δυσκολίες, στάθηκε πολύ ψηλότερα στις περιστάσεις αυτές από ό,τι οι αρχές μας. Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία λειτούργησε κάνοντας αυτά που θα έπρεπε να κάνουν άνθρωποι που έζησαν τον πόνο και τη συμφορά και φαίνεται ότι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους το θυμούνται. Δεν είναι τυχαίο που η Μυτιλήνη προτάθηκε για το βραβείο Ειρήνης».

Όσο για το ποιο τραγούδι θα αφιέρωνε σήμερα στην Ελλάδα, η απάντησή του ήταν η εξής: «Το ‘‘Μη μου θυμώνεις μάτια μου που φεύγω για τα ξένα’’. Περίπου 250.000 νέοι άνθρωποι αριστούχοι έφυγαν για το εξωτερικό. Αλλά δεν θα άφηνα απέξω και το ‘‘Κάπου νυχτώνει’’, ούτε το ‘‘Τώρα που θα φύγεις’’».

Πηγή: thestival.gr