Ο Τσίπρας φαντασιώνεται ότι είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου…

Το «βόλεμα» ορισμένων Ελλήνων -δεν μπορώ να μαντέψω πόσων, αλλά δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί- ήταν είναι και θα είναι η «βαριά βιομηχανία» αυτής της χώρας. Αν προσθέσουμε τον ωχαδερφισμό και τον παρασιτισμό, τότε όσο μακρόθυμος και να είναι κάποιος δεν μπορεί παρά να αδιαφορήσει για όλους αυτούς, αντί να τους συμπονέσει. Οι οποίοι όμως -δυστυχώς- ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Είναι η μόνιμη «δεξαμενή» των αναποφάσιστων ή των «ΔΓΔΑ» (δεν γνωρίζω, δεν απαντώ) στις δημοσκοπήσεις.

Οι οποίοι ψηφίζουν πάντα με «πυξίδα» το συμφέρον τους και μόνο, χωρίς καμία πολιτική ιδεολογία ή εκτίμηση για τις θέσεις των κομμάτων, παρά το πώς θα βολευτούν στο δημόσιο οι ίδιοι ή τα παιδιά τους.

Τους τελευταίους μήνες επειδή το δημόσιο φράκαρε, προέκυψε και η ψήφος αγανάκτησης, οργής ή εκδίκησης, χωρίς κανένα φίλτρο λογικής ή πολιτικής επιλογής. Γι’ αυτό και θα υποστηρίζω πάντα ότι δεν είναι δυνατόν να είναι ναζιστές μισό εκατομμύριο Έλληνες που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες (λιγότεροι, περισσότεροι πού να ξέρω) να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι ο κ. Τσίπρας θα μετατρέψει εν μία νυκτί τη χώρα σε παράδεισο εποχής Σημίτη.

Κι, όμως, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πιστεύουν τους διαπρύσιους λόγους του κ. Τσίπρα και όλων όσοι στοιβάζονται γύρω του, μεταμορφωμένοι σε ΣΥΡΙΖΑ από «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Αυτή η παρενδυσία, όμως, των επαγγελματιών της πολιτικής είναι επικίνδυνη για τη χώρα που βουλιάζει μέρα με τη μέρα. Γιατί γι’ αυτούς προχθές ήταν ο Σημίτης, χθες ο Παπανδρέου, σήμερα ο Τσίπρας και αύριο ποιος ξέρει ποιος. Αρκεί να έχουν το μισθό τους και τις θέσεις τους.

Και καλά, αυτοί οι παρασιτικοί τύποι κάνουν τη δουλειά τους, ο κ. Τσίπρας τι κάνει με αυτούς; Με αυτούς θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία στο δημόσιο; Με αυτούς θα τιμωρήσει όσους δεν σέβονται τους πολίτες; Με αυτούς θα ανατάξει τη χώρα; Προφανώς όχι. Άρα ο μόνος στόχος δεν είναι η σωτηρία της χώρας, αλλά η κατάκτηση της εξουσίας.

Οι ειδικοί λένε ότι ένας ελεύθερος σκοπευτής, μπορεί να παραμείνει επί τρεις ημέρες άυπνος, περιμένοντας να χτυπήσει τον στόχο του. Είναι μέρος της εκπαίδευσής του να παραμένει προσηλωμένος στο στόχο του χωρίς να κοιμάται, χρησιμοποιώντας μία νοητική άσκηση που ονομάζεται ολοκλήρωση της φαντασίωσης. Ο σκοπευτής φαντάζεται ότι ζει μαζί με το στόχο, γίνεται «ένα» με το μελλοντικό θύμα του μέχρι να το πυροβολήσει. Κάπως έτσι πρέπει να λειτουργεί πολιτικά και ο κ. Τσίπρας με «στόχο» την εξουσία. Παραμένει σε πολιτική εγρήγορση με τη μέθοδο της ολοκλήρωσης της φαντασίωσης.

Πιστεύει ότι είναι ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου, γίνεται δήθεν ένας από το λαό, ένας από «εμάς» με τα βάσανά μας και το άγχος της επιβίωσης, μέχρι να «πυροβολήσει», δηλαδή να πάρει την ψήφο ώστε να γίνει πρωθυπουργός.

Οι «αναποφάσιστοι», λοιπόν, οι «ΔΓΔΑ», οι οπαδοί του παρασιτισμού κρατούν για άλλη μία φορά την τύχη της χώρας στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, στα χέρια τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι και τώρα θα νικήσουν με κάποιον τρόπο; Ξεχνούν, όμως, ότι εδώ είναι Ελλάδα και δεν ισχύει η αγγλική ρήση “after the game the king end the pawn go into the same box”. Στη χώρα μας μετά το παιχνίδι της κάλπης ο «βασιλιάς» με τους αυλικούς του πηγαίνει στο «παλάτι» και τα «πιόνια» γυρίζουν στο «κουτί» τους.

Για τους άνανδρους του διαδικτύου – επειδή ζούμε σε δημοκρατικό καθεστώς, εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου με το ονοματεπώνυμό μου – θα επιθυμούσα να κάνουν το ίδιο κι αυτοί χωρίς να κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα και αρχικά όταν χρησιμοποιούν απαξιωτικές ή υβριστικές εκφράσεις. Δημοκρατία και Ελευθεροτυπία είναι η ελεύθερη έκφραση της σκέψης και όχι οι ξυλοδαρμοί, οι τσαμπουκάδες και η «κουκούλα».