Ο «Τσάρος» Πούτιν

H ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή εμείς οι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να διδαχθούμε τίποτα από την ιστορία; Και τα δύο ερωτήματα είναι ρητορικά και οι απαντήσεις τους επιβεβαιώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το σκηνικό πολέμου στην Ουκρανία…

Κάποτε ο Ρούσβελτ είχε πει ότι στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ακόμα και αυτό που φαίνεται ως ατύχημα έχει προσχεδιαστεί. Ο ιστορικός πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ήταν μόνο σοφός αλλά και γνώστης, αφού μαζί με Τσώρτσιλ και Στάλιν ως « πλανητάρχες» της εποχής με την υπογραφή τους στη

Γιάλτα της Κριμαίας το 1945 καθόρισαν τις παγκόσμιες ζώνες επιρροής μετά τον πιο αποτρόπαιο και σκληρό πόλεμο που βίωσε η ανθρωπότητα. Τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κάτω από αυτό το πρίσμα πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Κριμαία ως τόπος πολεμικών εξελίξεων δεν είναι καθόλου τυχαία… Ο Γιανουκόβιτς δε θα άφηνε ποτέ την εξουσία εάν δεν είχε λάβει άνωθεν εντολή και εάν δεν είχε έτοιμο ένα πρόσχημα. Γεγονός που επιβεβαιώνει και η δήλωση του Ρώσου πρεσβευτή στον ΟΗΕ. Ο Βιτάλι Τσούρκιν αποκάλυψε ότι ο έκπτωτος πρόεδρος της Ουκρανίας ζήτησε από τα ρωσικά στρατεύματα να υπερασπιστούν τον Ουκρανικό λαό(!)

Το πρόσχημα ήταν – όπως έγραψε στην επιστολή του -ότι «υπό την επίδραση δυτικών κρατών, διαπράττονται… πράξεις τρομοκρατίας και βίας. Άνθρωποι διώκονται για γλωσσικούς και πολιτικούς λόγους. Έτσι καλώ τον πρόεδρο της Ρωσίας, κ. Πούτιν, και του ζητώ να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας για να αποκατασταθεί η νομιμότητα, η ειρήνη, ο νόμος και η τάξη, η σταθερότητα», καθώς και «να προασπιστεί ο λαός της Ουκρανίας».

Ανάλογο πρόσχημα είχε χρησιμοποιήσει και η ναζιστική Γερμανία επινοώντας μια ιστορία δήθεν παραβίασης συνόρων από πολωνικά στρατεύματα και πυρπόλησης εγκαταστάσεων, ώστε να αιτιολογήσει την επίθεσή της στην Πολωνία.

Το πόσο αγκιστρωμένος στην εξουσία ήταν ο Γιανουκόβιτς μπορεί κανείς να το δει εάν ανατρέξει στο 2004 όταν ξέσπασε η λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση». Ο φιλορώσος ηγέτης, ο οποίος χαρακτηρίζεται ψυχρός και αδίστακτος, κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον πολιτικό του αντίπαλο και ηγέτη της αντιπολίτευσης Βίκτορ Γιουτσένκο με διοξίνη! Αν και τίποτα δεν αποδείχθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 2004, ημέρα των εκλογών οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ διαπίστωσαν εκτεταμένη νοθεία υπέρ του Γιανουκόβιτς, με αποτέλεσμα οι εκλογές να επαναληφθούν. ..

Και όταν οι κάλπες ανοίγουν ξανά στις 26 Δεκεμβρίου οι προβλέψεις επιβεβαιώνονται. Ο αντιπολιτευόμενος Βίκτορ Γιουστσένκο σημειώνει μεγάλη νίκη έναντι του Βίκτορ Γιανουκόβιτς με διαφορά οκτώ μονάδων… Ο ηττημένος Γιανουκόβιτς αναγκάζεται να παραιτηθεί, όμως αρνείται να παραδεχθεί την ήττα του και δηλώνει ότι θα καταθέτει ένσταση κατά του εκλογικού αποτελέσματος στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας.

Η μανία του για εξουσία ικανοποιείται το 2010 όταν κατορθώνει να επανεκλεγεί χωρίς, όμως, να έχει λαϊκό έρεισμα… Αν και το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών της Ουκρανικής επικράτειας είναι ρωσικής καταγωγής και αντίληψης, ποτέ δεν συμπάθησαν τον Γιανουκόβιτς. Τα σκάνδαλα διαπλοκής και διαφθοράς διαδέχονταν το ένα το άλλο, ο κόσμος με το ζόρι επιβίωνε και όποιος τολμούσε να φέρει αντίρρηση έβλεπε τα σίδερα της φυλακής όπως η νέα ηγέτης της αντιπολίτευσης Γιούλια Τιμοσένκο.

Παρόλ’ αυτά ούτε και η όμορφη Γιούλια είχε τόσο αγαθές προθέσεις για το λαό της Ουκρανίας… Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με αμύθητη περιουσία την οποία- λένε- δημιούργησε ξεπλένοντας μαύρο χρήμα, άφησε να ξυπνήσουν τα φριχτά φαντάσματα του ναζισμού..

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη οι Ουκρανοί βρίσκονται σε μία δίνη ανυπέρβλητων εμποδίων και διαπλεκόμενων συμφερόντων με μία διεθνή κοινότητα, η οποία για ακόμα μία φορά, εμφανίζεται αδύναμη να αντιδράσει.

ΕΕ και οι ΗΠΑ φαίνεται να λυγίζουν κάτω από την οικονομική δύναμη της Ρωσίας και της Κίνας. Χάνουν το παιχνίδι όχι μόνο της ουσίας αλλά και των εντυπώσεων αφήνοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν να διαχειρίζεται «εν λευκώ» την παγκόσμια σκακιέρα…

Η επίδειξη δύναμης και απόλυτης επιρροής στη διαμόρφωση της νέας τάξης πραγμάτων του «τσάρου» της Ρωσίας φάνηκε περίτρανα όταν αθέτησε την υπόσχεση που έδωσε στον Ομπάμα ότι δε θα μπει στην Κριμαία το ίδιο βράδυ που το έκανε…

Οι λεπτές ισορροπίες που διακυβεύονται στην περιοχή έχουν θορυβήσει παντοδύναμα δυτικά έντυπα όπως ο Economist.O αρθρογράφος σε μία εκ βάθους ανάλυση των προθέσεων του κραταιού άνδρα της Ρωσίας δεν διστάζει να καταφερθεί εναντίον του, αλλά και να διατάξει σχεδόν κυριολεκτικά τους ηγέτες του δυτικού κόσμου να τον απομονώσουν οικονομικά. Με τον τίτλο «Η κόλαση του Πούτιν» και με υπότιτλο «αντιμετωπίζοντας το Κρεμλίνο», ο Economist γράφει:

«… Είναι καιρός η Δύση να εναντιωθεί στον γκαγκστερισμό του Πούτιν. Αντιμετωπίζοντας μία « κακομαθημένη» χώρα που έχει το προνόμιο να διαθέτει μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων και πολλά πυρηνικά όπλα, είναι δύσκολο αλλά πρέπει να γίνει… Το διπλωματικό πρόσχημα ότι η Ρωσία είναι μία Δημοκρατία πρέπει να τελειώνει. Πρέπει να εκδιωχθεί από τους G8 και η Δύση Ενωμένη πρέπει να ορθώσει το ανάστημα της λέγοντας στον Πούτιν ότι η Ουκρανία και οι άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες τις οποίες θεωρεί ως κοινοκτημοσύνη του είναι ανεξάρτητα έθνη..

Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη στην Ουκρανία. Το 2008 η εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία, τη μικρή γειτονική της χώρα, τη χρονική στιγμή που ξεκινούσαν οι αγώνες στο Πεκίνο, προκάλεσαν παγκόσμιες διαδηλώσεις, χωρίς όμως ποτέ η Ρωσία να τιμωρηθεί. Τα γεγονότα στο Κίεβο συνέβησαν κατά τη διάρκεια των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων στο Σότσι και, έτσι, δεν έγιναν «ο καρνάβαλος» του Πούτιν… Αυτή τη φορά η Δύση πρέπει να αναγκάσει τον Πούτιν να αναλάβει τις ευθύνες του γιατί το παρατράβηξε προκαλώντας ένα τέτοιο χάος στην καρδιά της Ευρώπης..»

Ίσως, βέβαια, ο Economist να λογάριαζε χωρίς τον Guardian και τις σημειώσεις Βρετανού διπλωμάτη οι οποίες φαίνεται ότι αντανακλούν τις επίσημες θέσεις της Γηραιάς Αλβιώνας. Την τήρηση ουδέτερης στάσης σε τυχόν οικονομικές κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Από την άλλη η στρόφιγγα του φυσικού αερίου προς την Κεντρική Ευρώπη είναι άλλος ένας «άσσος» στο μανίκι του «Τσάρου»… Άλλωστε, τον Πούτιν πολλοί εμίσησαν το χρήμα του όμως ουδείς…