Ο πρώτος θρίαμβος της Αριστείας!

Τι θα ήταν, αλήθεια, η ζωή μας αν δεν είχαμε στόχους και οράματα ; Μια επίπεδη διαδρομή που ο καλός Θεός μάς έδωσε να διανύσουμε, ανούσια, χωρίς νόημα και ελπίδα. Έτσι, για να πούμε ότι περάσαμε από τον κόσμο αυτό χωρίς να καταλάβουμε τίποτα και χωρίς να αφήσουμε πίσω μας κάτι. Στη μικρή μας ηλικία ο στόχος για προκοπή στα γράμματα φέρνει μοιραία και την επιθυμία για ευγενή άμιλλα και διάκριση. Και η βαθμολογία, πιστεύω, εφόσον είναι αντικειμενική, εξυπηρετεί τον στόχο αυτό.

Τα γράμματα ανοίγουν την σκέψη, φωτίζουν τον εγκέφαλο για να γίνει δημιουργικός, και μόνον έτσι μπορούν να ακολουθήσουν

τα οράματα για το μέλλον, αλλά και η ελπίδα για το καλύτερο. Χαρακτηριστικό της εποχής μας αλλά και βασική αιτία της μιζέριας μας είναι, πιστεύω, η έλλειψη οράματος, κυρίως από τους πολιτικούς μας. Οι ιδεολόγοι και οραματιστές έφθασαν να θεωρούνται …άτομα με ειδικές ανάγκες. Το τι πετύχαμε με την αντίληψη αυτή, είναι αυτό που εισπράττουμε καθημερινά πλέον κυβερνώντες και κυβερνώμενοι . Ακόμη και οι εθνικές εκλογές στον τόπο αυτό έχουν καταντήσει ανούσιες και απολίτικες .

Όσο για την Αριστεία ο στόχος του Υπουργείου Παιδείας έχει γράψει … ιστορία με πρώτο… κεφάλαιο τις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις. Φέτος, λοιπόν, μειώθηκε κατά το ήμισυ περίπου ο αριθμός των αριστούχων όλων των κατευθύνσεων : από 7428(πέρσι) σε 4010(φέτος). Να θεωρήσω ότι εισακούστηκε η φωνή του αρμόδιου Υπουργού ;

Όχι, δεν είναι αναμενόμενη τόση…πειθαρχία από τη νεολαία μας . Σίγουρα όμως κάποια επίδραση ασκήθηκε στην ψυχολογία των υποψηφίων. Μπράβο μας…αριστεύσαμε και πάλι!

Ομ.καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου