Ο πρίγκιπας Χάρι για τον θάνατο της Νταϊάνα: «Έσβησα» όλα τα συναισθήματα για 20 χρόνια (ΒΙΝΤΕΟ)

Στην πιο ειλικρινή του συνέντευξη ο πρίγκιπας Χάρι ανοίγει την ψυχή του και μιλά για τον πόνο που βίωσε μετά τον θάνατο της μητέρας του πριγκίπισσας Νταϊάνα και για το χάος που επικράτησε στη ζωή του.

Μιλώντας στη βρετανική Telegraph εξομολογείται ότι απέκλεισε κάθε συναίσθημα για περίπου 20 χρόνια παρά το γεγονός ότι ο αδερφός του πρίγκιπας Ουίλιαμ τον συμβούλευε να αναζητήσει βοήθεια.

Άρχισε να διαχειρίζεται

τη θλίψη του στα 28 του χρόνια όταν έφθασε στα όρια του να θέλει να γρονθοκοπήσει τους πάτες και να έχει κρίσεις πανικού στη διάρκεια πριγκιπικών υποχρεώσεων.

Περιγράφοντας τη φοβερή επίδραση που είχε στην προσωπική κι επαγγελματική του ζωή ο θάνατος της μητέρας του, σημειώνει ότι ζώντας στο στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος τον έκανε να αισθάνεται ότι θα καταρρεύσει σε αρκετές περιπτώσεις.

Όπως λέει τώρα είναι σε καλή κατάσταση καθώς αναζήτησε ψυχολογική υποστήριξη και ξεκίνησε το μποξ για να βγάλει την ένταση.

Αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτήν την εξομολόγηση για να βοηθήσει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας να αναζητήσουν την ανάλογη υποστήριξη και μοιράζεται τη δική του εμπειρία με τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπισε.

Ο Χάρι ήταν μόλις 12 ετών όταν η μητέρα του σκοτώθηκε στο Παρίσι, το 1997. «Μπορώ με ασφάλεια να πω ότι ο θάνατος της μητέρας μου με ανάγκασε να σβήσω κάθε συναίσθημα για είκοσι χρόνια, κάτι που είχε φοβερή επίδραση όχι μόνο στην προσωπική μου ζωή αλλά και στη δουλειά μου» τονίζει ο νεαρός πρίγκιπας.

«Βρέθηκα κοντά στα όρια της κατάρρευσης αρκετές φορές όταν θλίψη ψέματα και παρερμηνείες έρχονταν κατά πάνω μου από κάθε πλευρά» είπε ο νεαρός πρίγκιπας.

Αποκαλύπτει ότι αναζήτησε βοήθεια για να βγάλει τις σκέψεις του: «Το έκανα κανά δυο φορές, και περισσότερο αλλά είναι υπέροχο».

«Στη διάρκεια αυτών των χρόνων ξεκίνησα μποξ γιατί όλοι έλεγαν ότι το μποξ είναι καλό για εμένα για να βγάλω όλο τον θυμό. Κι αυτό με έσωσε γιατί ήμουν στα πρόθυρα να γρονθοκοπήσω κάποιον, οπότε το να ρίχνεις μπουνιές σε κάποιον που φορούσε προστατευτικά ήταν πολύ ευκολότερο«.

«Η εμπειρία που είχα είναι ότι αφού ξεκινάς να μιλάς για το πρόβλημα, αντιλαμβάνεσαι ότι ουσιαστικά ανήκεις σε μια πολύ μεγάλη ομάδα» τόνισε ο Χάρι.

Μιλώντας για την απώλειά του, είπε: «Ο τρόπος να το αντιμετωπίσω ήταν να χώσω το κεφάλι μου στην άμμο αρνούμενος να σκεφθώ ακόμη και για τη μητέρα μου γιατί αυτό πώς θα βοηθούσε; Θα με λυπούσε, δεν θα την έφερνε πίσω. Οπότε από μια συναισθηματική πλευρά έλεγα εντάξει, μην αφήσεις τα συναισθήματά σου. Οπότε ήμουν ένας 20χρονος, 25χρονος, 28χρονος που τριγυρνούσα κι έλεγα η ζωή είναι ωραία, η ζωή είναι φίνα και αυτό ακριβώς ήταν. Και μετ΄άρχισα να συητώ και ξαφνικά όλη αυτή η θλίψη για την οποία δεν είχα μιλήσει άρχισε να βγαίνει και σκέφθηκα ότι υπάρχει πολύ πράγμα που πρέπει να διαχειριστώ«.

Μερικές φορές ο πρίγκιπας Χάρι αισθάνεται τυχερός που έζησε χάος μόνο δύο χρόνια προτού μάθει να μιλά για τα προβλήματά του.

Το γεγονός ότι στη στρατιωτική του θητεία στο Αφγανιστάν είχε την την ευκαιρία να συναναστραφεί στρατιωτικούς που αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα ψυχικής υγείας ήταν σημαντικό σημείο στο να αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης.

«Όλα είνα θέμα συγχρονισμού. Και για εμένα προσωπικά, αδερφός μου, ο Θεός να τον έχει καλά, ήταν φοβερή στήριξη για εμένα. Μου έλεγε δεν είσαι εντάξει, αυτό δεν είνα ιφυσιολογικό, πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον, αυτό είναι σωστό. Ο συγχρονισμός δεν ήταν καλός. Πρέπει να το νιώσεις. Να βρεις το κατάλληλο πρόσωπο να μιλήσεις«.