Ο Πειραιάς και τα πεζοδρόμια της “φωτιάς”

Κι ύστερα αναρωτιέσαι, γιατί να κλείνονται οι άνθρωποι στα σπίτια τους, γιατί άραγε διαλέγουν τους καναπέδες κι απλώνουν το κορμί τους, όταν ένα μικρό ανοιξιάτικο περπάτημα είναι αρκετό για να σκοτώσει κάθε αρνητική σκέψη.

Λένε ότι ο πολιτισμός φαίνεται στους δρόμους, μήπως έχετε βγει μια πρόσφατη βολτούλα στον Πειραιά; Μήπως έχετε προσπαθήσει να περπατήσετε στα ολόφρεσκα φαρδιά-άνετα πεζοδρόμια του;
Νομίζω ότι μας άξιζαν εκείνα τα άθλια κακορίζικα παλιά στενά! Οι σπασμένες πλάκες και τα ξεραμένα δέντρα στα στραβά δρομάκια, εκεί τουλάχιστον χωρούσαν ίσα-ίσα μόνο τους

πεζούς. Αντίθετα, σήμερα δεν γλυτώνεις από μια απίστευτη καθημερινή ασυδοσία.

Ίσως φαίνεται υπερβολή, δίτροχα και τετράτροχα σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από την αναμονή και την πίεση της ασφάλτου, διαγράφουν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, λες κι αυτοί φτιάχτηκαν για κάποιους άλλους, πιο χαζούς, ενώ εκείνοι είναι οι “ξύπνοι”, που έχουν βρει τη μαγική λύση.
Καβαλούν το πεζοδρόμιο κι όποιον πάρει ο Χάρος.

Όλο αυτό το μπέρδεμα δείχνει να μην ενοχλεί και να μην ενδιαφέρει κανέναν, γίνεται ολοένα και πιο δεδομένο, πιο λογικό και κυρίαρχο, μέσα στην παράνοια της καθημερινότητας που ανέχεται τα ξεσπάσματα και δεν έχει τρόπο να αντιμετωπίσει τέτοιες φασιστικές υπερβολές.

Από τη μια οι τεχνικές εταιρίες, οι ανάδοχοι των έργων, επειδή κάποτε θα τελειώσουν με το τραμ, το μετρό, όπως κι όλα τα υπόλοιπα σκαψίματα, πρέπει να αφήνουν ότι μπάζα, πέτρες και κάθε λογής οικοδομικά υλικά έχουν ανάγκη καταμεσίς των δρόμων, ειδικά εκτός του εμπορικού κέντρου γίνεται πανηγυράκι. Αν τολμήσεις να πεις καμιά κουβέντα, μα τότε σε κοιτούν άγρια, λες και κατέβηκες από τον Άρη στη χώρα του Πήτερ Παν.

– Μα τώρα γκρινιάζεις, τώρα που θα φτιάξουν τα πράματα;

Έπειτα ακολουθεί ο Δήμος, εκείνος μάλλον κάνει τα στραβά μάτια, αφήνει το χρόνο να “γιάνει” τα προβλήματα και θα ξαναφανεί αργότερα, σίγουρα προεκλογικά, για να δηλώσει αυτάρεσκα ότι όλα πήγαν τουλάχιστον περίφημα.

Στο τέλος, σαν τα κουρεμένα πρόβατα, φθάνουν οι πολίτες (πόσο βαριά λέξη), μα δεν μπορεί όλοι να έχουν μικρά προσωπικά συμφέροντα και να αποφεύγουν τις καταγγελίες. Απλά κουράστηκαν να διαμαρτύρονται, δεν αντέχουν να κάνουν παρατηρήσεις και να καβγαδίζουν με οδηγούς που με τον όγκο τους παλεύουν και, τελικά, κερδίζουν μια θέση πάνω σε πλατείες και πεζοδρόμια.

Αν, μάλιστα, σπρώχνεις ένα παιδικό καρότσι, κουβαλάς τσάντες, έχεις λουρί και περπατάς με ένα σκυλί ή υπάρχει κάποιο θέμα κινητικότητας, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη.

Την ίδια στιγμή ψάχνουμε τους τουρίστες κι όταν δένει ένα κρουαζιερόπλοιο αναρωτιόμαστε, μα γιατί άραγε δεν μένουν στον Πειραιά για να γνωρίσουν τις ομορφιές του; να “απολαύσουν” ένα περπάτημα στην πόλη!