Νανόπουλος: Μη φτάσουμε 11 εκατ Έλληνες να τρώμε απ΄τα σκουπίδια

Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών,ο διακεκριμένος πυρηνικός φυσικός και προταθείς δύο φορές γιά βραβείο Nόμπελ, Δημήτρης Νανόπουλος. μιλάει στην aixmi.gr γιά τις παθογένειες των Ελλήνων, τον καταστροφικό λαικισμό, τον κακό συνδικαλισμό,τον ευρωπαικό δρόμο της χώρας, τις ιδεοληψίες – «φαντάσματα» του παρελθόντος,αλλά και το επιστημονικό του Έβερεστ.

- Ποιό είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα των Ελλήνων;

Ίσως η ασυνεννοησία, αν κι έχουμε κι άλλα. Φοβάμαι, πάντως, ότι η ασυνεννοησία σε περιόδους κρίσεις -όπως τώρα- είναι

- Ο λαικισμός είναι διαχρονική «κατάρα» για τη χώρα μας;

Ρέπουμε προς τον λαικισμό. Τα κόμματα τον χρησιμοποιούν προς όφελός τους. Πίστευα ότι με το πέρασμα του χρόνου, τη μόρφωση, την κουλτούρα, θα εκλείψει. Αλλά δυστυχώς διαψεύστηκα. Θα μου πείτε ο κόσμος προσπαθεί να «πιαστεί» από κάπου. Και γι αυτό βλέπουμε μιά «άνθηση»του λαικισμού. Και, μάλιστα, από κόμματα που δεν μας είχαν συνηθίσει σε αυτό το φαινόμενο. Όπως κόμματα της Αριστεράς. Όμως πιστεύω ότι ένας πραγματικός ηγέτης που αγαπάει τη χώρα του – και δεν έχω κανέναν λόγο να αμφιβάλλω τόσο για τον νυν πρωθυπουργό όσο και για τους προηγούμενους ότι δεν αγαπούσαν την Ελλάδα – δεν θα πρέπει «να ρίχνει λάδι στη φωτιά».

- Τι σας φοβίζει περισσότερο στην Ελλάδα της κρίσης;

Μη χάσει τον ευρωπαικό δρόμο της. Τον ευρωπαικό προσανατολισμό της. Η Μεταπολίτευση, παρά τα κακά της, που πρώτος τα στηλιτεύω, έφερε ηρεμία στη χώρα και ασφάλεια. Θέλει μεγάλη προσοχή να μην τα χάσουμε αυτά. Δηλαδή, μήπως «κοντά στα ξερά καούν και τα χλωρά» με το λαικισμό που λέγαμε προηγουμένως. Δεν υπάρχει κανείς που να μη λυπάται με τις εικόνες ανθρώπων να ψάχνουν γιά φαί στα σκουπίδια. Αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που προσπαθεί, εργάζεται, έχει ελπίδα και βοηθάει όσο μπορεί. Μη φτάσουμε, λοιπόν, στο σημείο 11.000.000 άνθρωποι να πηγαίνουμε στα σκουπίδια. Άρα χρειάζονται σκληρές, αλλά δίκαιες αποφάσεις. Ο λαός πρέπει να καταλάβει τη δυσκολία των στιγμών.

- Είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι ο παράλογος – όχι ο υγιής -συνδικαλισμός έβλαψε τη χώρα;

Δυστυχώς ο συνδικαλισμός συνδέθηκε με σκάνδαλα και προσκλήσεις τα τελευταία χρόνια. Δείτε πρόσφατα τι έγινε. Συνδικαλιστές από το λεγόμενο βαθύ ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Και ζητούν αυξήσεις. Δεν νομίζω να είναι αριστερή ιδεολογία αυτό.

- Τι σας δίνει αισιοδοξία;

Είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου. Πιστεύω ότι οι ΄Ελληνες είναι μιά ράτσα ιδιαίτερη, με τα καλά και τα κακά της. Αφού επιβιώσουμε εδώ και αιώνες μετά από όσα περάσαμε. Πρέπει, όμως, να ενωθούμε για να ξεπεράσουμε κι αυτό τον «κάβο». Οι πολιτικές δυνάμεις να αντιληφθούν ότι ζούμε μιά σκληρή πραγματικότητα. Και ο λαός να υποστηρίξει την κυβέρνηση. Τα «φαντάσματα»του παρελθόντος, οι ιδεοληψίες «δεξιά και αριστερά» δεν υφίστανται και οι νέοι γελάνε όταν τις ακούνε. Όλοι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη χώρα μας. Ας περάσουμε αυτή την κρίση, «ας βγάλουμε το κεφάλι μας έξω από το νερό» και μετά τα βρίσκουμε τα άλλα. Αυτό που προέχει τώρα είναι να σταθούμε όρθιοι. Τα ίδια θα έλεγα όποιος κι αν κυβερνούσε. Όταν ακούω να λένε κάποιοι ότι «να η κυβέρνηση αποτυγχάνει» εκνευρίζομαι. Μα η χώρα αποτυγχάνει, όχι τα κόμματα.

- Περισσότερο χάος υπάρχει στο σύμπαν ή στην Ελλάδα;

Μου είναι πιό εύκολο να καταλάβω την αρχή του σύμπαντος απ΄ ό,τι την Ελλάδα. Να προσέξουμε αυτό το χάος γιατί θα διαλύσει το σύστημα.

- Ελλάδα είναι μόνο αυτό το κομμάτι γης που βλέπουμε στον χάρτη της Μεσογείου;

Ελλάδα δεν είναι μόνο γεωγραφικό περίγραμμα, αλλά οικουμενική ιδέα. Άλλωστε οι Έλληνες του εξωτερικού είναι περισσότεροι από εμάς που ζούμε εδώ. Και γι αυτό λέω, οι νέοι να πηγαίνουν έξω. Δεν είναι κακό. Ένας Έλληνας επιστήμονας προσφέρει στην πατρίδα του, είτε ζει εδώ είτε έξω. Όπου κι αν είναι μας κάνει υπερήφανους. Ζούμε σε ένα παγκόσμιο «χωριό» πλέον. Δεν εννοώ, φυσικά, να αφήσουμε την Ελλάδα «ξέφραγο αμπέλι» και να μην προσέχουμε τα σύνορά της. Όμως ο δρόμος της Ελλάδας είναι η Ευρώπη, γιατί εμείς δημιουργήσαμε τον δυτικό Πολιτισμό και τη Δημοκρατία. Να μην «ξεπεζέψουμε», λοιπόν, και να φύγουμε τώρα από κάτι που εμείς φτιάξαμε.

- Το βραβείο Νόμπελ που δεν έχετε πάρει ακόμη, αν κι έχετε προταθεί δύο φορές, θα είναι το επιστημονικό σας Έβερεστ;

Θα είναι «το κερασάκι στην τούρτα». Ευπρόσδεκτο, βεβαίως, αλλά δεν ζω και εργάζομαι γι αυτό. Το δικό μου εσωτερικό ΄Εβερεστ, όπως πολύ ωραία το είπατε, θα είναι να φτιάξουμε τη θεωρία του παντός. Δηλαδή ένα μοντέλο που να πλησιάζει προς τα εκεί. Να βάλω αυτό το πλαίσιο και να έχει πειραματικές επαληθεύσεις.

- Σας ευχαριστώ γιά τη συζήτηση. Ήταν τιμή μου.

Κι εγώ σας ευχαριστώ.