Με το μαχαίρι στο λαιμό ο Τσίπρας δέχτηκε και όσα αρνήθηκε ο Σαμαράς

«Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ως εδώ, ας πούμε και μια αλήθεια κι ας πέσει στο γιαλό», έλεγε ο μέγας Σαββόπουλος στον εμβληματικό «Μπάλο». Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι η αλήθεια χωρίς φτιασιδώματα.

Ηττήθηκε κατά κράτος η αντιμνημονιακή άποψη ότι υπάρχει άλλος δρόμος εντός Ευρωζώνης. Ο Τσίπρας υπήρξε ο μόνος ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας που τράβηξε το σχοινί στα άκρα, ελπίζοντας ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν, αλλά -ευτυχώς- αναδιπλώθηκε λίγο πριν αυτό κοπεί.
Η στρατηγική ήττα μοιραία φέρνει μαζί

της δυσβάστακτα βάρη. Ο πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να αποδεχθεί όσα είχε αρνηθεί ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός (απελευθέρωση απολύσεων, αύξηση ορίων για συνταξιοδότηση, κατάργηση ΕΚΑΣ, αύξηση ΦΠΑ, επαναφορά στο 100% της έκτακτης εισφοράς).

Εξαναγκάζεται, επίσης, να πάρει πίσω αποφάσεις με υψηλό συμβολισμό για τον ίδιο και για τον Σύριζα (επαναπροσλήψεις στην ΕΡΤ, αποκατάσταση καθαριστριών, διατήρηση ΕΝΦΙΑ για φέτος και του χρόνου), αλλά και να δεχτεί ελέγχους της τρόικας στα υπουργεία.

Μα αυτά είναι ακριβώς όσα ζητούσαν εξαρχής οι δανειστές. Μέτρα που έκριναν ως αναγκαία προκειμένου να εγκρίνουν την εκταμίευση των 7,5 δισ ευρώ για την πληρωμή των δόσεων του καλοκαιριού. Μέτρα για να ολοκληρωθεί επιτυχώς η τελευταία αξιολόγηση του προηγούμενου μνημονίου -διαδικασία που πολέμησε η κυβέρνηση Σύριζα -ΑΝΕΛ…

Ποιο είναι το κύριο αντάλλαγμα; Η υπόσχεση ότι θα συζητηθεί η ρύθμιση του δημόσιου χρέους, όταν η τρόικα κρίνει πως εφαρμόζονται όσα ψηφιστούν μέχρι την Τετάρτη από τη Βουλή.

Μα αυτή ακριβώς ήταν η δέσμευση των δανειστών από το 2012. Ότι θα συζητηθεί η διευθέτηση του χρέους αν υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα και ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση του δεύτερου μνημονίου.

Ποιο άλλο αντάλλαγμα μας προσεφέρθη; Το αναπτυξιακό πακέτο 35 δισ ευρώ, απαντά η κυβέρνηση.

Μα αυτό περιλαμβανόταν στην πρόταση Γιούνκερ, η οποία κρίθηκε ως εκβιαστική από τον πρωθυπουργό, τέθηκε στο δημοψήφισμα και απορρίφθηκε με 62%…

Και κάτι τελευταίο. Τους επόμενους μήνες πρέπει να συμφωνηθεί τρίτο μνημόνιο ύψους περίπου 80 δισ ευρώ, το οποίο θα ισχύσει έως τον Ιούνιο του 2018. Προφανώς και εκεί θα υπάρξουν οδυνηρά μέτρα. Το πακέτο έφτασε τόσο ψηλά, πρώτον επειδή η οικονομία κατέρρευσε τους τελευταίους μήνες και δεύτερον, επειδή έκλεισαν οι τράπεζες και θα απαιτηθούν πάνω από 20 δισ ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Με δυο λόγια, αποφύγαμε την ολοκληρωτική καταστροφή, μιάς που ο πρωθυπουργός στο τέλος λογικεύτηκε, αλλά το κόστος της αναζήτησης εναλλακτικής -πέραν των μνημονίων- οδού, είναι τεράστιο για όλους μας… Και ας μην κοροιδευόματε, λέγοντας ότι πετύχαμε να μείνει στην Ελλάδα το Ταμείο με τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας ύψους 50 δισ . Διότι δεν θα υπήρχε η χρεία τέτοιων εγγυήσεων, αν δεν είχαμε φτάσει ως εδώ…