Μαθαίνοντας την αλφαβήτα του τρόμου

Ως μητέρα ενός τρίχρονου παιδιού δεν μπορώ να συλλάβω ούτε το μέγεθος της ανείπωτης τραγωδίας ούτε τους λόγους για τους οποίους συνέβη.

Άλλωστε οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται συνεχώς για τα όσα εκτυλίχθηκαν στο δημοτικό Sandy Hook του Connecticut, αφορούν το ΠΩΣ και όχι το ΓΙΑΤΙ…

Ακόμα και για τους Αμερικανούς που είναι συνηθισμένοι σε παρόμοια περιστατικά απρόκλητων μαζικών εκτελέσεων, η εν ψυχρώ δολοφονία παιδιών του δημοτικού μέσα στις τάξεις τους, είναι ασύλληπτης βαρβαρότητας και εντελώς σοκαριστική.

Πως να εξηγήσει κάποιος ότι ένας εικοσάχρονος, γάζωσε

με ημι-αυτόματο όπλο παιδιά μόλις 6 και 7 ετών και, στη συνέχεια, τα πυροβολούσε σχεδόν εξ επαφής για να σφραγίσει το θάνατό τους…για να βεβαιωθεί ότι δεν ξέφυγε κανένα…

Πολλαπλά και βαριά τραύματα έφεραν τα θύματα ορισμένα από τα οποία είχαν πυροβοληθεί έως και 11 φορές! Οι ιατροδικαστές σάστισαν μπροστά στα ευρήματα και ορισμένοι από τους γονείς κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τις σορούς των παιδιών τους από φωτογραφίες. Από κοντά το θέαμα θα ήταν φρικιαστικό.

Πόσο μίσος μπορεί να κουβαλούσε ο 20χρονος δράστης και πόση επιθετικότητα να ξεχείλιζε από μέσα του; Μόνο «πειραγμένο» μυαλό θα μπορούσε να σχεδιάσει και να εκτελέσει ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα. Είναι η πρώτη σκέψη που κάνει κάποιος. Όμως, από ό,τι και εάν έπασχε ο Άνταμ Λάντζα, το πιο ανησυχητικό είναι ότι είχε άμεση πρόσβαση στα φονικά όπλα.

Και τότε οι έρευνες στρέφονται στον ηθικό αυτουργό του εγκλήματος…

Η μητέρα του έκανε συλλογή όπλων και η Πολιτεία του Connecticut της επέτρεπε να απολαμβάνει ελεύθερα το χόμπι της, που έμελλε να γίνει μπούμερανγκ, καθώς ήταν και αυτή ένα από τα θύματα του γιού της.

Μια μέρα πριν από τη σφαγή είκοσι παιδιών και έξι ενηλίκων στο δημοτικό του Newtown, το Michigan ψήφισε νόμο που δίνει το δικαίωμα να οπλοφορεί κάποιος στα σχολεία… την ώρα που το Ohio επέτρεψε τα όπλα στα αυτοκίνητα και το Illinois ήρε την απαγόρευση της κρυφής οπλοφορίας.

Στην πράξη αποδεικνύεται πως το χέρι των δραστών είναι οπλισμένο με τις ευλογίες του νόμου. Σύμφωνα με έρευνες, το 75% των δολοφόνων σε περιστατικά μαζικής βίας, είχαν άδεια οπλοφορίας.

Οι φωνές για αυστηρότερους νόμους οπλοκατοχής και οπλοφορίας στις ΗΠΑ πληθαίνουν, όμως πως μπορεί να διασφαλίσει κάποιος πως δεν θα επαναληφθεί άλλη μια τραγωδία;

Είναι αρκετά τα δάκρυα του Μπαράκ Ομπάμα για να ενισχύσουν την αποφασιστικότητά του και να κινητοποιήσουν τους πολιτικούς να ψηφίσουν πιο σκληρούς νόμους για τα όπλα, απέναντι στα ισχυρά λόμπι και συμφέροντα, διαταράσσοντας τις ισορροπίες με τους συντηρητικούς ψηφοφόρους;

Ούτε και όταν ένας «δικός» τους χτυπήθηκε συγκινήθηκαν αρκετά, για να αλλάξουν τα δεδομένα και να μην αγοράζει κάποιος όπλο με την ίδια ευκολία που αγοράζει ένα πακετάκι τσίχλες.

Η συγκλονιστική ιστορία της πρώην Γερουσιαστή της Αριζόνα, Gabby Giffords, που έμεινε σε κώμα αρκετούς μήνες, μετά την επίθεση ενόπλου, που την τραυμάτισε σοβαρά και σκότωσε άλλους 6 ανθρώπους, δεν έγινε μάθημα, ούτε αφορμή για ένα πιο αυστηρό πλαίσιο.

Η στατιστική είναι αμείλικτη. Κάθε τρεις ώρες ένα παιδί ή ένας έφηβος σκοτώνεται από τα πυρά ενόπλου στις ΗΠΑ. «Ούτε τα παιδιά του νηπιαγωγείου που μαθαίνουν το αλφάβητο δεν είναι ασφαλή» είπε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Michael Bloomberg και ζήτησε από τον Αμερικανό πρόεδρο να φέρει στο Κονγκρέσσο αυστηρότερους νόμους για τα όπλα. Πόσο δραστική μπορεί να αποδειχθεί αυτή η κίνηση και πόσο ικανή να αποτρέψει την επανάληψη του εφιαλτικού σκηνικού;

Ίσως και να μην μπορεί. Και η συζήτηση που έχει ανοίξει στις ΗΠΑ να είναι μάταιη. Ίσως ο μοναδικός τρόπος για τον έλεγχο της οπλοκατοχής είναι η πλήρης απαγόρευσή της. Αλλά, πάλι, οι απαγορεύσεις έχουν συνήθως το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και φέρνουν μόνο περισσότερη βία.