Να το Πιστέψουμε για να Πετύχουμε, Όλοι Μαζί

Θετικά Νέα

Για πρώτη, ίσως, φορά είχαμε τόσα πολλά θετικά νέα μαζί. Μειώσαμε το χρέος, θα ανακεφαλαιώσουμε τις τράπεζες, θα πληρωθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου, θα πέσει ζεστό χρήμα στην αγορά, προχωράνε οι αποκρατικοποιήσεις, θα στηριχτούν αρκετές επιχειρήσεις από τα χρήματα που εξασφαλίσαμε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα

Επενδύσεων. Μπορεί να είναι, λοιπόν, ένα πρώτο φρένο στη ύφεση, έγινε ένα βήμα προς τη σταθεροποίηση του χρέους, μπορεί να γίνει ένα βήμα προς την ανάκαμψη. Είναι σίγουρα ένα βήμα προς τη σταθερότητα. Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας το παραδέχτηκε, έμμεσα, λέγοντας πως αποφύγαμε τον πνιγμό. Μικρό επίτευγμα είναι η αποφυγή της καταστροφής; Αντί λοιπόν να αποδομήσουμε αυτό το momentum και την σωρευτική εισροή θετικών νέων, καλύτερα να προσπαθήσουμε να το κεφαλαιοποιήσουμε, όλοι μαζί.

Εθνική Ευθύνη & Κομματικό Συμφέρον

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση μπορεί, και οφείλει, να συμβάλει στην εθνική προσπάθεια παραγωγικά και δημιουργικά. Μπορεί, μάλιστα ,να το πετύχει αυτό χωρίς να βλάψει την πολιτική της ‘γραμμή’, ‘ρητορική’ και δυναμική. Εξηγώ: να διατηρήσει την εν μέρει σωστή κριτική στο υφεσιακό πρόγραμμα, αλλά, ταυτόχρονα, να βοηθήσει στην ανασύνταξη της χώρας, ουσιαστικά, συμβάλλοντας στην τόνωση της εθνικής παραγωγής, στην προσέλκυση επενδύσεων, σε μια ατμόσφαιρα σταθερότητας. Να ασκήσει δηλαδή, πιο ολοκληρωμένη αντιπολίτευση. Να βοηθήσει τον λαό και τη χώρα, χωρίς να υπονομεύει μια εθνική προσπάθεια που επί της ουσίας την ωφελεί. Κάθε πρόοδος που σημειώνεται στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής, και μάλιστα υπό το βαρύ αυτό κοινωνικό και πολιτικό κόστος, δεν απειλεί, αλλά ίσως εμπεδώνει το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Βελτιώνει, όμως, το οικονομικό και δημοσιονομικό πεδίο στο οποίο θα βρεθεί, εάν και όταν κληθεί να κυβερνήσει. Είναι παράδοξο, λοιπόν, να ζητά πρόωρες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή. Αποσταθεροποιεί τη χώρα, διακυβεύοντας έτσι και τα κέρδη που έχει να λαμβάνει στο μέλλον.

Η Αλλιώς: Γιατί ο Ιζνογκούντ ποτέ δεν πέτυχε να γίνει Χαλίφης

Δεν χρειάζεται βιασύνη. Οι εκλογές θα έρθουν, και υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τότε, με ομαλές εξελίξεις, το έδαφος θα είναι πιο πρόσφορο, και το πεδίο για θετική κυβερνητική δράση μεγαλύτερο. Θα έχει εν τω μεταξύ την ευχέρεια να καταρτίσει πληρέστερο πρόγραμμα και σαφέστερο σχέδιο, ώστε να συμβάλλει στη βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών – όχι με άλλη κενή ρητορική, αλλά με στρατηγική συμβολή στην τόνωση των προσπαθειών για παραγωγή, καινοτομία και δημιουργικότητα. Άλλωστε, ήταν ακριβώς η «πρεμούρα» του Ιζνογκούντ να ανατρέψει τον Χαλίφη – χωρίς άλλο περιεχόμενο εκτός από την άκρατη επιθυμία να αποδομήσει τον Χαλίφη για να πάρει τη θέση του – που τον οδηγούσε σε αλλεπάλληλες αποτυχίες και καταστροφές. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει το χρόνο με το μέρος του, ας τον κεφαλαιοποιήσει στρατηγικά, συμβάλλοντας στην εθνική προσπάθεια, προετοιμάζοντας τον εαυτό του καλύτερα. Αν από την άλλη βιαστεί και βιάσει τις εξελίξεις, κινδυνεύει σαν άλλος Ιζνογκούντ, να δει τις προσπάθειές του να καταρρέουν – και μαζί τους η Ελληνική κοινωνία.

Ανατρέποντας τα Καρτέλ του Πλούτου και του Συνδικαλισμού

Όσο εμπόδιο στην πρόοδο είναι τα καρτέλ στην αγορά, τόσο εμπόδιο συνιστούν τα καρτέλ στον χώρο των συνδικαλιστών, ειδικά αν έχουν τις πλάτες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν δημοκρατία και σταθερότητα επιβάλλεται να αποτρέψουν την επιβολή των λίγων προνομιούχων έναντι των πολλών που πιέζονται και στερούνται. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε, συγκριτικά, το ακριβότερο «καλάθι της νοικοκυράς» στην Ευρώπη. Αντίστοιχα, είναι αδιανόητο προνομιούχοι συνδικαλιστές να υπονομεύουν την ευρύτερη κοινωνική πρόοδο για τη διασφάλιση των προνομίων μικρότερων ομάδων. Το συνδικαλιστικό καρτέλ, βλάπτει την ευρύτερη κοινωνική ευημερία. Αυτό το καρτέλ, όπως και όλα τα άλλα καρτέλ, πρέπει να σπάσει.

Είναι δίκαιο να μην έχουν χιλιάδες παιδιά φαγητό, και οικογένειες να στερούνται τους μισθούς τους για να μην περάσουν από διαδικασία αξιοκρατικής αξιολόγησης άτομα που έχουν προσληφθεί χωρίς ΑΣΕΠ; Επειδή δεν είναι, και επειδή κανείς δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανένα κ. Φωτόπουλο να παίζει με τις τύχες της χώρας, επιβάλλεται ένα νέο ήθος και πρακτική στην οργάνωση των δυνάμεων της εργασίας. Αν γίνει, μάλιστα, με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης και αυτό θα την ωφελήσει πολιτικά. Θα αποδείξει πως την ενδιαφέρει το συνολικό καλό, δίνοντάς της το περιθώριο, εφόσον αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, να βελτιώσει τις συνθήκες για τα μεγάλα κοινωνικά σύνολα και όχι για ισχυρές βολεμένες ομάδες. Ο «αχαλίνωτος καπιταλισμός» και ο «αχαλίνωτος συνδικαλισμός» βλάπτουν εξίσου την Ελλάδα.

Η Άλλη Πλευρά του Κέϊνς: Κεφαλαιοποιώντας τα Καλά Νέα

Οι τελευταίες οικονομικές εξελίξεις επιτρέπουν να γυρίσουμε, πλέον, την πλάτη στην «δραχμική αβεβαιότητα». Με υψηλό κόστος, πόνο, ιδρώτα και αίμα διασφαλίζουμε τους κόπους και της κτίσεις πολλών γενεών, και για τους μεγαλύτερους, «μιας ζωής». Ας γυρίσουμε σελίδα, σαν έθνος. Ας το πιστέψουμε, πως μπορεί να αρχίσει σιγά-σιγά η ανάκαμψη. Και αν δεν είναι ακόμα πλήρως διασφαλισμένο, ας το μετατρέψουμε εμείς σε πραγματικότητα. Με θετική ψυχολογία και αντιστροφή κλίματος.

Δεν έχει νόημα να αναζητούμε τον Κέινς μόνο σε κρατικές ‘ενέσεις ρευστότητας’ και να αγνοούμε πως ο Κέϊνς μίλαγε επίσης για ‘animal spirits’, για την ανάγκη θετικής ψυχολογίας στην αγορά, ώστε οι πιο ‘τολμηροί’ να επενδύσουν, να επεκταθούν, να καινοτομήσουν και έτσι όλοι να επωφεληθούν – γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Πολιτικοί φορείς, επιχειρήσεις, τράπεζες και οι δυνάμεις τις κοινωνίας, που καλούνται να πιστέψουν στη δυνατότητα για την κάνουν πραγματικότητα.

*Ο Παύλος Ευθυμίου είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικής και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Cambridge

Follow on Twitter: @PavlosEfthymiou