Μαρκουλάκης: Δεν υπήρξα υποστηρικτής του Τσίπρα, δε με έπειθε

Βιώνει την επιτυχία πολλά χρόνια στο θέατρο και την τηλεόραση. Είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και η φετεινή σεζόν του ανήκει. Πρωταγωνιστεί σε μία παράσταση που σπάει ταμεία («Ο Θεός της Σφαγής») και σκηνοθετεί άλλες τέσσερις. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης έχει άποψη για όλα -την πολιτική, τους πολιτικούς, το θέατρο, την οικογένεια- και τη στηρίζει με επιχειρήματα. Κουβεντιάσαμε για το γάμο, την οικογένεια, τα

παιδιά, την οικονομική κρίση, την κατάθλιψη αλλά και για το Μega -με το οποίο συνεργάστηκε πολλά χρόνια. Όσο για την πολιτική, θεωρεί ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για ιδέες και όχι για πρόσωπα. Δεν είναι μεταξύ εκείνων που έπεσαν από τα «σύννεφα» με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ενώ το μόνο που δήλωσε ότι δεν ήταν υπερασπιστής του Αλέξη Τσίπρα.

Μ.Σ Φέτος είναι δικαιωματικά η χρονιά σου. Πρωταγωνιστείες σε μία παράσταση που σκίζει, για δεύτερη χρονιά, και σκηνοθετείς 4 θεατρικά έργα. Ποιο ξεχωρίζεις;

Κ.Μ «Με το καθένα από αυτά αποκτάς ιδιαίτερη σχέση. Το να σκηνοθετείς μία παράσταση είναι, κατά κάποιο τρόπο, σα να τη γράφεις από την αρχή. Προσπαθείς να πας στο βάθος του κειμένου, προσπαθείς να βρεις έναν τρόπο το κείμενο και οι λέξεις να ζωντανέψουν και να αποκτήσουν σώμα και αίμα, οπότε είναι δύσκολο να πεις ότι ξεχωρίζεις κάποια από αυτές. Εκ των πραγμάτων, επειδή παίζω στο «Θεό της Σφαγής» θα το ξεχώριζα -κι επειδή ο «Αύγουστος» είναι το τελευταίο πράγμα που έκανα κι είναι πολύ ωραίο έργο, μπορώ να πω ότι ίσως τους έχω μεγαλύτερη αγάπη, μεγαλύτερη εύνοια. Αλλά και η «Δεύτερη Φωνή» ήταν για μένα σημαντική πρόκληση -δοκιμάστηκα πρώτη φορά σε νεοελληνικό έργο εξαιρετικά ενδιαφέρον- και το «Για Όνομα» με γέμισε χαρά, και η δημιουργία της παράστασης και το αποτέλεσμά της».

Μ.Σ Στο «Θεό της Σφαγής», ο Παπασπηλιόπουλος λέει κάποια στιγμή: «Τα παιδιά καταστρέφουν τη ζωή μας, την κάνουν κομμάτια. Τα παιδιά μάς οδηγούν στην καταστροφή, είναι νόμος». Εσύ ως γονιός πώς το εκλαμβάνεις;

Κ.Μ «Αντιλαμβάνομαι την πίεση που ασκείται στα ζευγάρια με παιδιά που ζουν σε μία οικογένεια, αντιλαμβάνομαι πλήρως την πίεση που ασκείται στους ενηλίκους. Τα παιδιά είναι χαρά ζωής, είναι ευτυχία, είναι εκπλήρωση των ονείρων μας και των υπαρξιακών μας αναγκών, δίνουν νόημα στη ζωή μας, αλλά ταυτοχρόνως είναι και λάντζα που λέμε. Είναι κάτι που επηρεάζει το ζευγάρι και το βαραίνει, με έναν τρόπο. Προσθέτει μία σειρά από υποχρεώσεις, αγωνίες, κανείς δεν είναι ίδιος από την στιγμή που γεννήθηκε το παιδί του. Δεν έχει, ας πούμε, την ίδια ανεμελιά. Γι’ αυτό αντιλαμβάνομαι πολύ τι λέει ο ρόλος του Οδυσσέα κατά τη διάρκεια του έργου, και το λέει ως άνθρωπος που παραμένει σε ένα ζευγάρι. Δε θέλει να χωρίσει. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα».

Δεν θέλω να ξαναπαντρευτώ, δεν ξέρω όμως αν…

Μ.Σ Έχεις δηλώσει στο παρελθόν ότι δε θέλεις να ξαναπαντρευτείς. Εξακολουθείς και έχεις το ίδιο θέλω;

Κ.Μ «Δε θέλω ναι, δεν ξέρω όμως αν θα…»

Μ.Σ Σε αυτήν την απόφασή σου θεωρείς ότι έπαιξε ρόλο και η φύση του επαγγέλματός σου;

Κ.Μ «Δεν υπάρχει καμία απόφαση. Είναι μια ιδέα για το πώς περίπου κινούμαι και το πώς είμαι»

Δεν ήμουν υπερασπιστής του Αλέξη Τσίπρα, δεν με έπειθε

Μ.Σ Να αλλάξουμε θέμα και να περάσουμε στην πολιτική κατάσταση της χώρας, τη βαθιά οικονομική κρίση, που ήταν αποτέλεσμα ενδεχομένως μίας ηθικής. Καταρχήν θέλω να μου πεις αν ήσουν υπερασπιστής του Αλέξη Τσίπρα.

Κ.Μ «Δε θα το έλεγα έτσι. Δε θα χρησιμοποιούσα την κρίση, δε θα χρησιμοποιούσα αυτήν την έκφραση. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου σωστή έκφραση «ηθική κρίση». Το στενεύει περίεργα και δεν ξέρω σαν όρος τι σημαίνει «ηθική κρίση». Όχι, δεν ήμουν υπερασπιστής του Αλέξη Τσίπρα, αλλά έτσι κι αλλιώς δε μιλάω με συγκεκριμένα ονόματα. Δεν μου αρέσει αυτό, αλλά δεν με έπεισε. Δεν πείθομαι τόσο εύκολα, οπότε δεν είμαι αυτή την στιγμή από τους ανθρώπους που έχουν πέσει από τα σύννεφα».

Η αυταπάτη δεν συγχωρείται σε έναν πολιτικό

Μ.Σ Ποια θεωρείς ότι ήταν τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα τα τελευταία δύο χρόνια;

Κ.Μ «Δε θέλω να σχολιάσω τόσο πρακτικά την επικαιρότητα, δεν το κάνω ποτέ. Ένα, πάντως, που με ενδιαφέρει να πω είναι για εκείνο το περίφημο καλοκαίρι του δημοψηφίσματος που πέσαμε στις αυταπάτες. Δηλαδή η θέση των κυβερνώντων ήταν ότι είχαν αυταπάτες κι ότι μπορεί να κινήθηκαν από υπερβολικό οραματισμό κι από αυταπάτες. Αλλά θέλω να πω γενικά, οι αυταπάτες για την πολιτική εξουσία δεν είναι συγχωροχάρτι. Αυταπάτες μας οδήγησαν στην καταστροφή του 1922, αυταπάτες μας οδήγησαν σε μια σειρά από εθνικές καταστροφές, αυταπάτες μας οδήγησαν στην καταστροφή της Κύπρου. Η αυταπάτη, να μην έχεις δηλαδή καθαρή και διαυγή εικόνα της πραγματικότητας, δεν είναι κάτι που μπορείς να συγχωρήσεις σε έναν πολιτικό. Είναι πολύ βασικό πρόβλημα για την πολιτική εξουσία να έχεις αυταπάτες. Ένα βασικό πράγμα που δεν πρέπει να έχει η πολιτική εξουσία είναι αυταπάτες».

Μ.Σ Θεωρείς ότι μπορεί να αλλάξει κάτι σε περίπτωση που γίνουν πρόωρες εκλογές και εκλεγεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Κ.Μ «Δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά, ξέρω να σου πω όμως ότι η ζωή αλλάζει. Η ζωή στο φυσικό κόσμο, τίποτα δεν μένει στάσιμο. Μέχρι το 2008 αισθανόμασταν ότι η ζωή θα έχει πάντα ανοδική πορεία. Δεν το ξέραμε λοιπόν, το μάθαμε. Η ζωή στις κοινωνίες αλλάζει».

Μ.Σ Λένε κάποιοι πως όσοι ασχολούνται με τον πολιτικό στίβο, έχουν την νοοτροπία του ψέματος, προκειμένου να εκλεγούν από το λαό και να συνεχίσουν τα ίδια που έκαναν και οι προηγούμενοι. Είσαι αυτής της άποψης;

Κ.Μ «Είναι επικίνδυνη γενίκευση να λέμε ότι όσοι ασκούν πολιτική λένε όλοι ψέματα. Υπάρχει, όμως, η τάση να απομακρύνεσαι από την αλήθεια. Υπάρχει η τάση να εκλέγουμε ανθρώπους που είναι σαν κι εμάς και δεν είναι απαραίτητα οι καλύτεροι από μας. Αυτό ξέρεις είναι κι ένα επιχείρημα απέναντι σε αυτούς που βρίζανε το παλιό πολιτικό σύστημα. Το παλιό πολιτικό σύστημα ήταν εκεί επειδή κάποιος το εξέλεγε. Δεν ήταν εκεί για άλλο λόγο. Δεν μας ήρθε φορεμένο από κάπου. Το εκλέγαμε».

Οι Έλληνες δεν έχουμε ενηλικιωθεί ως λαός

Μ.Σ Θεωρείς πως φταίει η νοοτροπία του Έλληνα πχ να βολεύει το παιδί του στο δημόσιο, σε όλη αυτήν την κατάσταση που διανύουμε;

Κ.Μ «Αισθάνομαι ότι είμαστε ένας λαός, αν μπορεί κανείς να γενικεύει και να μιλάει για λαό, (τέλος πάντων ως άνθρωποι που ζουν στο ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος και λόγω συνθηκών καιρικών και μόνο, πόσο μάλλον και λόγω ιστορίας τε’ινουν να θεωρούμε ότι έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά) αισθάνομαι ότι είμαστε λαός με πολλά προτερήματα, αλλά και αρκετά ελαττώματα, ένα εκ των οποίων είναι ότι δεν έχουμε ακριβώς ενηλικιωθεί. Δεν έχουμε περάσει πραγματικά Διαφωτισμό. Κυρίως, δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως και καθαρά -κι αυτό φαίνεται και όταν ασκούμε πολιτική και όταν είμαστε πολίτες- το τι σημαίνει εντάσσομαι σε μία κοινότητα ως μέλος της. Τι σημαίνει, δηλαδή, μαζί με τα δικαιώματά μου να έχω και υποχρεώσεις. Κα, ταυτοχρόνως, πολύ συχνά το κράτος μας το βλέπουμε ως εχθρό. Οι Έλληνες είμαστε πολύ καλοί με την οικογένειά μας, με τον στενό μας κοινωνικό κύκλο, αλλά όσο ανοίγει αυτός ο κύκλος γινόμαστε όλο και χειρότεροι όλο και πιο αδιάφοροι».

Μ.Σ Αρκετοί είναι αυτοί που θέλουν να συγκρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ με το παλιό ΠΑΣΟΚ. Ποια είναι η γνώμη σου;

Κ.Μ «Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να μιλάμε για πρόσωπα και να μιλάμε για ιδέες. Καταναλωνόμαστε παρά πολύ στα πρόσωπα. Καταναλωνόμαστε στο μικρότερο κομμάτι του ενδιαφέροντος. Τι άνθρωπος είναι ο ένας, τι πρωθυπουργός είναι ο άλλος, τι κόμμα είναι το ένα, τι κόμμα είναι το άλλο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να μπορούμε να μιλήσουμε και να διαφωνήσουμε αν θέλεις, πάνω στις ιδέες».

Μ.Σ Έχεις δηλώσει ότι δεν θα ήθελες να ασχοληθείς με την πολιτική, παρόλο που η πολιτική χρειάζεται νέους ανθρώπους με παιδεία και όραμα. Εσύ για ποιο λόγο δε θέλεις να ασχοληθείς με αυτό το κομμάτι;

Κ.Μ «Έχω παρατηρήσει ότι άνθρωποι που έχουν μία δημιουργική ζωή δεν αντέχουν στην πολιτική πολύ εύκολα. Η πολιτική είναι πολύ δύσκολη δραστηριότητα, παρά πολύ επίπονη, ψυχοφθόρα και χρονοβόρα,πολύ συχνά προκαλεί πολύ μεγάλες πίκρες και οι ικανοποιήσεις της είναι πολύ λίγες. Δεν νομίζω ότι μπορεί να συνδυαστεί με μια δραστηριότητα που μπορεί να είναι επίσης χρονοβόρα και πολύ δημιουργική, όπως αυτή του σκηνοθέτη και του ηθοποιού, που δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω. Επίσης, έτσι όπως είναι τα πράγματα, η πολιτική απευθύνεται –αυτήν την στιγμή τουλάχιστον- στο τώρα, συνομιλεί με τον ενεστώτα της χώρας. Όταν θα παράγεις τέχνη με οποιοδήποτε τρόπο είσαι μέσα στην τέχνη, συνομιλείς με κάτι που είναι πέρα του ενεστώτα».

Μ.Σ Αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;

Κ.Μ «Φύση πολύ αισιόδοξος. Όπως έχω ξαναπεί, ο απαισιόδοξος είναι ένας καλά ενημερωμένος αισιόδοξος»

Ναι, έχω περάσει καυάθλιψη

Μ.Σ Έχεις περάσει ποτέ στη ζωή σου κατάθλιψη -κι αν ναι, πώς το διαχειρίστηκες;

Κ.Μ «Έχω περάσει κι έχω μιλήσει γι’ αυτό εκτενώς. Θεωρώ ότι είναι σύμπτωμα της εποχής μας και ότι πρέπει κανείς να το αντιμετωπίζει ακριβώς όπως αντιμετωπίζει οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, που μπορεί να έχει».

Μ.Σ Είσαι από τους ηθοποιούς που έχεις κάνει καριέρα non stop πολλά χρόνια. Έχουν περάσει από τα χέρια σου πολλά χρήματα. Τα τελευταία χρόνια, που τα χρέη έχουν πνίξει τους περισσότερους Έλληνες, εσύ έχεις βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά;

Κ.Μ «Ζω στην Ελλάδα κι έχω ακριβώς τα ίδια προβλήματα με όλους τους ανθρώπους που ζουν εδώ. Κανείς από μας δεν ξεφεύγει από αυτό»

Μ.Σ Η απόφασή σου να ασχοληθείς και με την σκηνοθεσία πώς προήλθε;

Κ.Μ «Είναι κάτι που έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, αλλά το να περάσεις από την υποκριτική στην σκηνοθεσία είναι πολύ κοντινό. Απλώς στη μία περίπτωση συλλαμβάνεις κάτι που έχει σχέση με το ρόλο σου αποκλειστικά και στην άλλη πρέπει να ανοίξεις το πνευματικό σου πεδίο και να συλλάβεις κάτι που έχει σχέση με το σύνολο. Εμένα στην σκηνοθεσία αυτό με ενδιαφέρει».

Μ.Σ Φοβάσαι το θάνατο και τα γηρατειά;

Κ.Μ «Δεν με ευχαριστεί η ιδέα, πάντως! Μεγαλώνοντας πιστεύω ότι υπάρχει φυσική άμυνα του οργανισμού που μαθαίνει να ζει με αυτό. Αλλά η ιδέα του τέλους δεν με ευχαριστεί καθόλου. Η ιδέα του να γερνάς, αν μπορείς να παλιώνεις όμορφα που έλεγε ο Σαββόπουλος, μπορεί να είναι καλή. Σίγουρα στο κομμάτι της εμπειρίας ή στο κομμάτι του τι μπορείς να παράγεις καλλιτεχνικά μπορεί να σε βαθύνει και να σε ωριμάσει».

Μ.Σ Είσαι από τους ηθοποιούς που εργάστηκε για το Mega. Πώς είδες αυτήν την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει τους τελευταίους μήνες;

Κ.Μ «Δεν με ευχαρίστησε αυτό που συνέβαινε στο Mega. Παρόλα αυτά δεν παύει να είναι μία επιχείρηση, δηλαδή είναι μία επιχείρηση που είχε προβλήματα, δεν μπορώ να ανακατευτώ στο εσωτερικό της. Αλλά κάτι που έχω να πω για το Mega -κι έχει σημασία- είναι ότι και την περίοδο που είχε τα χοντρά προβλήματα και τώρα που έχουμε μία αίσθηση ότι μάλλον θα επιβιώσει, αυτό που έχει σημασία να θυμάται κανείς από το Mega, είναι ότι το Mega δεν είναι μόνο το ειδησεογραφικό του κομμάτι, ούτε τα μεγάλα στελέχη του τα δημοσιογραφικά, το Mega είναι και υπήρξε κατά βάση ένα κανάλι μυθοπλασίας και ψυχαγωγίας, το οποίο έθεσε παρά πολύ ψηλά τον πήχη για όλη την υπόλοιπη ελληνική τηλεόραση. Το Mega ήταν με διαφορά, για πολλά χρόνια, το κανάλι το οποίο είχε τα ποιοτικότερα προγράμματα σε όλα τα πεδία. Όταν μιλάμε για το Mega, λοιπόν, δεν πρέπει να μιλάμε ειδικά για το ειδησεογραφικό του κομμάτι. Αυτό είναι ένα μέρος. Επίσης το Mega έχει ανθρώπους –το γνωρίζω πολύ καλά- που είναι παρά πολύ αφοσιωμένοι και το αγαπούν σα δεύτερο σπίτι τους. Το Mega είναι και οι άνθρωποί του, που δουλεύουν και είναι άγνωστοι στους πολλούς. Μέσα στις χιλιάδες γενικεύσεις που τείνουμε να κάνουμε, ήταν κι αυτή. Αλλά χαίρομαι που βλέπω κι από ότι καταλαβαίνω επιβιώνει ή τουλάχιστον μοιάζει ότι θα επιβιώσει».