Μα ένας εισαγγελέας δεν τόλμησε να καλέσει τον κ. Καζάκο;

Δεν θα αλλάξω τακτική στα θέματα – τρολ όπως αποκαλούνται. Θα περιμένω πάντα «να κάτσει η σκόνη» και μετά θα γράφω την αποψή μου. Έτσι και με την εξωφρενικά χυδαία δήλωση του ηθοποιού Κώστα Καζάκου περί «προδοτών νέων που φεύγουν στο εξωτερικό» και μετά τη μάταιη προσπάθεια να «μαζέψει τα ασυμμάζευτα».

Ο κ. Καζάκος λοιπόν – γιά να μην ξεχνιόμαστε – βολεμένος με τη βουλευτική σύνταξη (θα θυμάστε ότι ήταν βουλευτής του ΚΚΕ) άγνωστο το ακριβές ποσό, κανά διχίλιαρο θα το παίρνει, να είναι καλά ο άνθρωπος να τα χαίρεται δεν τα κλέβει, εκστόμισε μία από τις πιό απάνθρωπες θέσεις που

έχω ακούσει στην εποχή του σύγχρονου εμφυλίου. Είμαι σίγουρος ότι και ο ίδιος θα το έχει μετανιώσει, το πιστεύω ειλικρινά. Αν όχι τότε πρόκειται είτε γιά πραγματικά κακό άνθρωπο, ή γιά παράφρονα. Αλλά σίγουρα δεν είναι.

Ο κ. Καζάκος, δηλώνει σε μία προσπάθεια στρεψοδικίας ότι η συνταξή του ως ηθοποιός είναι μόλις 500 ευρώ και δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, γιατί η βουλευτική του σύνταξη (που δεν μας λέει πόσα είναι) πηγαίνει στα χρέη προς το δημόσιο.

Φοβερό! Τι να σχολιάσεις από αυτή την «ύπουλη» δικαιολογία. Δεν «τσεπώνει» κάθε μήνα τη βουλευτική του σύνταξη; Τι ενδιαφέρει τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους νέους αν έχει χρέη ο κ. Καζάκος και γιατί τα δημιούργησε; Και τους κρίνει κι από πάνω, γιατί φεύγουν στο εξωτερικό.

Ας είναι. Άνθρωποι που θαύμαζα και σεβόμουν βαθιά γιατί υπήρξαν σπουδαίοι καλλιτέχνες στο μακρινό παρελθόν, όπως ο κ. Καζάκος ή η Αφροδίτη Μάνου, με τις πρόσφατες δηλώσεις τους στο διαδίκτυο, με έκαναν να τους σιχαθώ. Όχι να τους λυπηθώ, γιατί ήταν ντροπιαστικά γιά την Ελλάδα αυτά που είπαν. Και θεωρώ πως θα έπρεπε η δικαιοσύνη, ένας εισαγγελέας να τους καλέσει γιά εξηγήσεις.

Φωτογραφία ντοκουμέντο από το Σύνταγμα στις 8 Νοεμβρίου 1999

Ίσως γιά την κ. Μάνου να είμαι λίγο άδικος, γιατί μάλλον παρασύρθηκε από το κλίμα της εποχής. Αλλά ο κ. Καζάκος «εξαργυρώνει» συστηματικά εδώ και δεκαετίες την αντίσταση στη χούντα με τη μεγαλειώδη παράσταση μαζί με την αείμνηστη συζυγό του Τζένη Καρέζη «το μεγάλο μας τσίρκο» το 1972. Πότε με το βουλευτιλίκι, πότε με τους «προδότες νέους» και πότε με τον μνημειώδη «ρόλο» του προέδρου του «ειδικού δικαστηρίου» στην πλατεία Συντάγματος το 1999 όταν καταδίκασε τον «φονέα» των λαών, τον αμερικανό πρόεδρο Κλίντον που ήρθε στην Αθήνα, ζητώντας τη συλληψή του!

Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον την επόμενη παρεμβασή του. Θα πρέπει να γνωρίζει όμως ο κ. Καζάκος μετά από τόσα χρόνια υποκριτικής, πως η γραμμή που χωρίζει την τραγωδία από την κωμωδία είναι πολύ λεπτή. Σχεδόν αόρατη.