Η…Πασιονάρια Ζωή και η εισβολή αντιεξουσιαστών στη Βουλή.

Γιάννης Σιδέρης

Ήταν η πιο …ευγενική εμφάνιση αντιεξουσιαστών, αυτή που έγινε στο προαύλιο της Βουλής! Με μάλλον …μικροαστική εμφάνιση οι συμμετέχοντες, χωρίς καλυμμένα πρόσωπα, άνοιξαν πανό, εκφώνησαν τα πολιτικά τους συνθήματα (με τα οποία πολλοί θα διαφωνούν, αλλά ήταν αμιγώς πολιτικά συνθήματα) και σκόρπισαν φέιγ βολάν.

Ωστόσο ήταν αρκετά γκροτέσκα εικόνα:

στο προαύλιο της Βουλής και στα σκαλιά του κτηρίου της, στο χώρο δηλαδή που αποκρυσταλλώνεται και αναπαράγεται συμβολικά και ουσιαστικά το αστικό καθεστώτος, τα μάρμαρα του προαυλίου να φιλοξενούν τα φέιγ βολάν με το «Α» της Αναρχίας! (Ήμουν στο εσωτερικό του κτηρίου για ρεπορτάζ. Με ειδοποίησε συνάδελφος αλλά αρνήθηκα να βγω στο προαύλιο, θεωρώντας ότι είναι πρωταπριλιάτικο αστείο και θα έτρωγα δούλεμα αν ανταποκρινόμουν !!)…

Ουσιαστικά, όλο αυτό χθες, ήταν – στην τελετουργία του – ένα νεανικό χάπενινγκ, από αυτά που δεν είναι ξένα στη νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, ου μην και στον ίδιο τον πρωθυπουργό, κατά την πρώιμη νεότητά του.

Το πλέον γκροτέσκο, ωστόσο, ήταν η αρχική αντίδραση της Ζωής (μία είναι η Ζωή), όταν την συναντήσαμε τυχαία στο διάδρομο δύο δημοσιογράφοι και η συνάδελφος τηρώτησε αν έχει να δηλώσει κάτι. Χαμογελαστή, αλλά με χαμόγελο που έτεινε προς τον σαρκασμό, η πρόεδρος της Βουλής απάντησε: «Αναστατωθήκατε επειδή κάποιοι μπήκαν και διαμαρτυρήθηκαν;». Εκ νέου, σε όσους συναδέλφους το μεταφέραμε, το θεώρησαν πρωταπριλιάτικο αστείο και δυσκολεύονταν να μας πιστέψουν… ώσπου ήρθε η επίσημη ανακοίνωση και η πρόεδρος, ουσιαστικά, απεκδυόμενη κάθε συμβολική ευθύνη, το όλο πρόβλημα, το εντόπισε στα …ΜΜΕ!

Η ανακοίνωσή της, μεταξύ άλλων, κατακεραυνώνει τα γνωστά «έγκυρα» ΜΜΕ (δικά της τα εισαγωγικά της αμφισβήτησης), που έκαναν «ενημέρωση» διαστρεβλωτική της πραγματικότητας (και αυτά τα εισαγωγικά δικά της), υπονοώντας τα ηλεκτρονικά που μετέδωσαν άμεσα την είδηση!

Προσωπικώς είμαι από τους πλέον φανατικούς επικριτές των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, κυρίως για την εντυπωσιοθηρία τους. Ωστόσο, χθες τα Μέσα δεν έκαναν άλλο παρά να επιστρατεύσουν την εικόνα, η οποία ήταν αποκαλυπτική από μόνη της.

Το πρόβλημα που προβάλλει, και με αφορμή τα χθεσινά, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη διττό:

α) Η πρόεδρος της Βουλής, απεκδύθη για μια ακόμη φορά του θεσμικού της ρόλου, προκειμένου να ενδυθεί εκείνον της ..Πασιονάριας των αιτημάτων των νέων κινημάτων. Χαρακτήρισε την -όντως ειρηνική – εισβολή στη Βουλή, ως … αντικανονική είσοδο και συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών στην διαμαρτυρία! (εδώ αναρωτιέμαι γιατί, έχοντας μπει μισή ώρα πριν στη Βουλή, πέρασα δύο φορές έλεγχο: Ταυτότητας και ηλεκτρονικό, προσωπικό και της δημοσιογραφικής μου τσάντας, στην πύλη του προαυλίου, και εκ νέου ηλεκτρονικό της τσάντας μου στην είσοδο του κτηρίου. Τείνω να πιστέψω ότι η κα Πρόεδρος (το γράφω ακολουθώντας τα χνάρια της δικής της λογικής) επιτρέπει έντονη αστυνόμευσή μου σε ένα χώρο όπου συνταγματικό μου δικαίωμα είναι η αντικανονική είσοδος και η διαμαρτυρία !!!

Απλώς η συμπεριφορά της κας Προέδρου είναι συνέχεια μιας διαρκούς κατανόησης εκ μέρους του πολιτικούς της χώρου, σε συμπεριφορές που φάνταζαν, είχαν πρόσημο κατά την έκφραση της εποχής, ως αριστερές – ό,τι και να σημαίνει ο όρος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ανθρώπους του!

Το πρόβλημα είναι ότι ο φυλασσόμενος χώρος του προαυλίου της Βουλής δεν είναι χώρος διαμαρτυρίας, και η τωρινή ανοχή της Ζωής, δημιουργεί προηγούμενο. Τι θα πει αύριο αν οι ΧΑτες οπαδοί ακολουθήσουν το παράδειγμα των αντιεξουσιαστών και αρχίσουν να αναρτούν πανό στα σκαλιά της Βουλής, εκφράζοντας το -κατά Ζωή- συνταγματικό τους δικαίωμα της διαμαρτυρίας;

Και τι θα γίνει αν οι άπειρες συνδικαλιστικές, εργατικές, αυτοδιοικητικές, κλπ, ενώσεις και σύλλογοι, που διαδηλώνουν όλο το χρόνο στο Σύνταγμα (συνήθως ξεπερνούν τις 900 ενιαυσίως) αρχίσουν να διαδηλώνουν στα σκαλιά της Βουλής;

Και με ποιο ηθικό έρεισμα θα εμποδιστούν αυτοί; Είναι πολίτες δευτέρας κατηγορίας από τους αντιεξουσιαστές, μπρος στους οποίους αισθάνεται αμήχανη η πρόεδρος της Βουλής και σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ;

β) Το τελευταίο ερώτημα μας εισάγει στο δεύτερο πρόβλημα: οι αλλεπάλληλες καταλήψεις κτηρίων από αναρχικούς τον τελευταίο καιρό, δεν είναι άσχετο με την συγκυρία του ποιος κυβερνά. Οι αντιεξουσιαστικοί χώροι θέλουν να αποδείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δει είναι αυτό που λέει, μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά η αριστερή λεοντή της αστικής αστυνομικής καταστολής.

Οι καταλήψεις έχουν στόχο να προκαλέσουν την επέμβαση των ΜΑΤ και δοκιμάζουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ , καθώς είναι αυτοπαγιδευμένη, αφενός στις καταγγελίες της περί της αστυνομοκρατίας των προηγούμενων κυβερνήσεων, αφετέρου στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ομάδες είχαν πάντα την συμπαράσταση των στενού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση είναι όμηρος πολλαπλών προβλημάτων, μεταξύ των οποίων και του προαναφερόμενου. Δεν έχει την δύναμη να τα αντιμετωπίσει, (γιατί ανακαλύπτει ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα μέσα που κατήγγειλε), και γιαυτό το λόγο επιδίδεται σε αστείες πιρουέτες διοικητικών μεταμφιέσεων, όπως εντάσσοντας το υπουργείο Δημόσιας Τάξης στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Κάποιος να τους πει πως ό,τι και να κάνουν, τα προβλήματα θα παραμείνουν ως έχουν και θα επιζητούν τη λύση τους. Από αυτό η κυβέρνηση δεν θα ξεφύγει …